Przejdź do zawartości

Giuseppe Saragat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giuseppe Saragat
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 września 1898
Turyn

Data i miejsce śmierci

11 czerwca 1988
Rzym

Prezydent Republiki Włoskiej
Okres

od 29 grudnia 1964
do 29 grudnia 1971

Przynależność polityczna

Włoska Partia Socjaldemokratyczna

Poprzednik

Antonio Segni

Następca

Giovanni Leone

podpis
Odznaczenia
Wielki Mistrz Orderu Zasługi Republiki Włoskiej Wielki Oficer Orderu Zasługi Republiki Włoskiej Wielki Mistrz Orderu Wojskowego Włoch Wielki Mistrz Orderu Zasługi za Pracę Wielki Mistrz Orderu Gwiazdy Solidarności Włoskiej Wielki Mistrz Orderu Vittorio Veneto Order Najwyższy Chrystusa Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
Giuseppe Saragat (z prawej) i Sandro Pertini

Giuseppe Saragat (ur. 19 września 1898 w Turynie, zm. 11 czerwca 1988 w Rzymie) – włoski polityk i ekonomista, minister spraw zagranicznych Republiki Włoskiej (1963–1964), prezydent Włoch (1964–1971), założyciel i przywódca włoskich socjaldemokratów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia ekonomiczne. W latach 20. działał w ugrupowaniu socjalistów, w 1926 jako przeciwnik faszyzmu udał się na emigrację. Przebywał w Austrii i Francji. W 1943 wrócił do Włoch, gdzie został zatrzymany i przekazany Niemcom. Po ucieczce współtworzył niejawną partię socjalistyczną w Mediolanie. W 1944 był ministrem bez teki w rządzie Ivanoe Bonomi, a w 1945 ambasadorem w Paryżu.

W 1946 został posłem do powołanej po II wojnie światowej konstytuanty (Assemblea Costituente della Repubblica Italiana), która działała do 1948. Od czerwca 1946 do stycznia 1947 przewodniczył tej konstytuancie. W 1947 w wyniku rozłamu we Włoskiej Partii Socjalistycznej założył nowe centrolewicowe i antykomunistyczne ugrupowanie, przekształcone później we Włoską Partię Socjaldemokratyczną. Kilkakrotnie do lat 70. pełnił funkcję jej przywódcy (1947–1948, 1949–1952, 1952–1954, 1957–1964, 1975).

W 1947 objął urząd wicepremiera w IV rządzie Alcide De Gasperiego, w latach 1948–1949 był także ministrem marynarki handlowej w V gabinecie tego premiera. Także w 1948 został po raz pierwszy wybrany do Izby Deputowanych. W niższej izbie włoskiego parlamentu zasiadał nieprzerwanie do 1964 jako poseł I, II, III i IV kadencji[1]. W latach 50. ponownie był wicepremierem w rządach, na czele których stali Mario Scelba i Antonio Segni, a w pierwszej połowie lat 60. ministrem spraw zagranicznych w gabinetach kierowanych przez Aldo Moro.

28 grudnia 1964 został wybrany na urząd prezydenta Republiki Włoskiej[1], rezygnując tym samym z zasiadania w parlamencie. Kadencję zakończył w 29 grudnia 1971. Objął wówczas z urzędu godność dożywotniego senatora, zasiadając w Senacie V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji, tj. do czasu swojej śmierci[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Giuseppe Saragat na stronie Senatu XIV kadencji. [dostęp 2011-02-12]. (wł.).
  2. Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 27 grudnia 1977. [dostęp 2012-01-23]. (wł.).
  3. Wojciech Stela: Polskie ordery i odznaczenia (Vol. I). Warszawa: 2008, s. 48.
  4. Order Odrodzenia dla G. Saragata. Odznaczenia włoskie dla przywódców polskich. „Dziennik Polski”. nr 246, s. 1, 16 października 1965. [dostęp 2017-07-21]. 
  5. Uroczysta dekoracja w Belwederze odznaczeniami polskimi i włoskimi. „Dziennik Bałtycki”. nr 246, s. 1, 16 października 1965. [dostęp 2017-07-21]. 
  6. Hyginus Eugene Cardinale: Orders of Knighthood Awards and The Holy See – A historical, juridical and practical Compendium. Londyn: Van Duren, 1983, s. 33.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]