Przejdź do zawartości

Gmina Pajala

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gmina Pajala
Pajala kommun
gmina
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Szwecja

Region

Norrbotten

Siedziba

Pajala

Kod statystyczny

2521

Powierzchnia

7886 km²

Populacja (2004)
• liczba ludności


6925

• gęstość

0,88 os./km²

Położenie na mapie regionu Szwecji
Położenie na mapie
Strona internetowa

Gmina Pajala (szw. Pajala kommun) – gmina w Szwecji, w regionie Norrbotten, przy granicy z Finlandią. Siedzibą władz jest Pajala.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Pod względem zaludnienia Pajala jest 257. gminą w Szwecji. Zamieszkuje ją 6925 osób, z czego 47,62% to kobiety (3298) i 52,38% to mężczyźni (3627). W gminie zameldowanych jest 290 cudzoziemców. Na każdy kilometr kwadratowy przypada 0,88 mieszkańca. Pod względem wielkości gmina zajmuje 8. miejsce.

W przeszłości gmina posiadała dużo więcej mieszkańców, którzy jednak wyjechali głównie ze względu na sytuację ekonomiczną. W 1954 roku gminę zamieszkiwało 15400 osób[1].

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka gminy oparta była historycznie głównie o pozyskiwanie drewna[1].

Od 1918 roku znane są złoża rudy żelaza na terenie gminy. Ich wielkość oceniano na 200 mln ton[2]. Prawa do wydobycie posiadała państwowa spółka LKAB. W 2009 przejęła je kanadyjska spółka Northland Resources[2].

Początkowo planowano wydobycie w trzech kopalniach we wsiach Tapuli, Stora Sahavaara i Pellivuoma[2]. Ostatecznie w 2010 rozpoczęto budowę kopalni w Kaunisvaara. Wydobycie rozpoczęło się w 2012 roku, ale w 2014 po załamaniu cen na rynku rud Northland Resources zbankrutowało[1].

W 2010 roku rozważano doprowadzenie do Pajali kolei z Finlandii, gdzie łączyłaby się z rewitalizowaną linią z Äkäsjokisuu do Kolari. Byłaby wykorzystywana do transportu rud do fińskiego portu w Kemi[3]. Ostatecznie jednak zdecydowano, że rudy z Pajali transportowane są przez Narwik w Norwegii (w pierwszej fazie samochodami)[4].

W 2018 roku kopalnię przejęła spółka Kaunis Iron, która wznowiła wydobycie. Planuje również uruchomienie drugiej kopalni w Sahavaara[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Ejdemo ↓, s. 19.
  2. a b c The Pajala-mines ­­– A second Kiruna? - Nordregio [online], archive.nordregio.se [dostęp 2023-08-14].
  3. Kaivosradan suunnittelu alkoi [online], Yle Uutiset, 16 lutego 2010 [dostęp 2023-08-13] (fiń.).
  4. Railway Gazette International, Kaunisvaara iron ore logistics joint venture announced [online], Railway Gazette International, 5 lipca 2011 [dostęp 2023-08-14] (ang.).
  5. Sweden's Kaunis Iron to continue iron ore mining at current rate after court backing [online], S&P Global, 14 stycznia 2022 [dostęp 2023-08-14] (ang.).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]