Gustav Radbruch

Gustav Radbruch

Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1878 Lubeka
Data i miejsce śmierci	23 listopada 1949 Heidelberg
Zawód, zajęcie	filozof, profesor prawa

Tytułowa strona „Rechtsphilosophie” autorstwa Gustava Radbrucha z 1932 r.

Gustav Radbruch (ur. 21 listopada 1878 w Lubece, zm. 23 listopada 1949 w Heidelbergu) – niemiecki filozof i profesor prawa.

Życiorys

Przedstawiciel neokantowskiej szkoły badeńskiej. W latach 1920–1924 deputowany do Reichstagu z ramienia SPD. Minister sprawiedliwości republiki Weimarskiej w drugim gabinecie kanclerza Josepha Wirtha (październik 1921 – listopad 1922) i dwu gabinetach Gustava Stresemanna (sierpień – listopad 1923).

Przeszedł do historii głównie dzięki tzw. formule Radbrucha (lex iniustissima non est lex, czyli prawo krańcowo niesprawiedliwe nie jest prawem), zgodnie z którą przepisy prawa stanowionego (lex), które są „rażąco, w najwyższym stopniu sprzeczne” z prawem naturalnym (ius), mogą i powinny być w procesie stosowania prawa traktowane tak, jakby w ogóle nie obowiązywały.

Radbruch pisał:

Pozytywizm utożsamiający ustawę z prawem jest współwinny udziału niemieckiej nauki prawa w tworzeniu stanu prawnego lat narodowego socjalizmu

Ustawa i prawo

Bibliografia

• Gustaw Radbruch, Wstęp do prawoznawstwa, Trzaska, Evert & Michalski, Warszawa 1924.
• Gustaw Radbruch, Zarys filozofji prawa, Księgarnia Powszechna, Warszawa-Kraków, 1938.
• Jerzy Zajadło, Formuła Radbrucha. Filozofia prawa na granicy pozytywizmu prawniczego, Arche, Gdańsk 2001
• Jerzy Zajadło, Dziedzictwo przeszłości. Gustaw Radbruch: portret filozofa, prawnika, polityka i humanisty, Arche, Gdańsk 2007

Linki zewnętrzne

• Prace Gustava Radbrucha w bibliotece Polona