Guy Berryman – Wikipedia, wolna encyklopedia

Guy Berryman

Imię i nazwisko	Guy Rupert Berryman
Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1978 Kirkcaldy, Fife, Szkocja
Instrumenty	gitara basowa, perkusja
Gatunki	rock alternatywny
Zawód	basista
Aktywność	od 1998
Zespoły
Coldplay

Guy Rupert Berryman (ur. 12 kwietnia 1978) – gitarzysta basowy, członek rockowej grupy Coldplay.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Berryman urodził się w Kirkcaldy w Szkocji, a gdy miał 12 lat przeprowadził się do Kent w Anglii. Tam uczęszczał do prestiżowej szkoły prywatnej Kent College. Guy Berryman gra na gitarze basowej odkąd skończył 16 lat. Kolekcjonuje on wszelkiego rodzaju wydawnictwa z muzyką funkową oraz groove, której słuchał w młodości.

Zanim powstał Coldplay, muzyk grał w zespole Time Out.

Ojciec Berrymana jest inżynierem, który pracował m.in. przy budowie Eurotunelu, a obecnie współpracuje z Adrianem Hemmingiem. Początkowo chciał iść w ślady ojca i rozpoczął studia inżynierskie na University College London, jednak po jakimś czasie zmienił wydział na architekturę. Po kilku miesiącach nauki, postanowił ostatecznie zrezygnować ze studiów. Podczas gdy inni członkowie Coldplay kontynuowali studia, Berryman pracował jako barman w pubie.

Guy Berryman nigdy nie lubił sportu i podczas swojej nauki w szkole nie uczęszczał na dodatkowe zajęcia sportowe, popularne wśród większości uczniów. Zamiast tego, był członkiem szkolnego zespołu muzycznego, w którym grał na trąbce i perkusji.

Mimo iż Berryman jest leworęczny, na gitarze gra prawą ręką.

Podczas trasy koncertowej Twisted Logic Tour, promującej trzeci studyjny album Coldplay, X&Y, muzyk postanowił, że będzie robił niespodziewane zdjęcia członkom grupy. Fotografie te były następnie ukazywane na ekranach podczas występów zespołu w ramach tej trasy.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Do autorytetów muzycznych Berrymana należą m.in. James Brown, The Beatles, Kool & The Gang, Pink Floyd i Maceo Parker.

Jesienią 2004 Berryman wraz z Willem Championem, innym członkiem Coldplay, pojawili się gościnnie na pierwszym solowym albumie klawiszowca grupy A-ha Magne’a Furuholmena, Past Perfect Future Tense.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W 2004 ożenił się z Joanną Briston, swoją sympatią z dzieciństwa^[1]. Mają jedną córkę, Nico, która urodziła się 17 września 2006^[2]^[3]. Joanna jest właścicielką sklepu odzieżowego Jezebell w Londynie. W marcu 2007 rzecznik Coldplay poinformował o separacji Guya i Joanny, do której doszło po trzech latach małżeństwa.

Berryman jest fanem Kapitana Ameryki oraz Space Invaders.

Według opublikowanego przez brytyjską stronę MSN artykułu, Berryman był 4. osobą na liście najbogatszych osób poniżej 30 lat w Wielkiej Brytanii. Jego majątek oszacowany został na ok. 25 milionów funtów^[kiedy?].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

↑ Daniel Killkelly: Coldplay star splits from wife. Digital Spy, 2007-05-12. [dostęp 2008-07-11].
↑ Coldplay to take hiatus?. Ireland On-Line, 2006-10-02. [dostęp 2008-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-09)].
↑ James Montgomery: No Five-Year Hiatus For Coldplay – But They Are Taking A Break. [w:] MTV News [on-line]. mtv.com (MTV Networks), 2006-10-02. [dostęp 2008-10-14].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

MartinM. Roach MartinM., Coldplay: Nobody Said It Was Easy, London: Omnibus Press, 2003, ISBN 0-7119-9810-8, OCLC 54668437 .

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Oficjalna strona Coldplay (ang.)

Coldplay

Albumy studyjne	Parachutes A Rush of Blood to the Head X&Y Viva la Vida or Death and All His Friends Mylo Xyloto Ghost Stories A Head Full of Dreams Everyday Life Music of the Spheres Moon Music
Albumy koncertowe	Live 2003 LeftRightLeftRightLeft Live 2012 Ghost Stories Live 2014 Live from Spotify London Live in Buenos Aires Love in Tokyo
Minialbumy	Safety The Blue Room Acoustic Mince Spies Trouble – Norwegian Live EP Remixes Prospekt’s March Every Teardrop Is a Waterfall iTunes Festival: London 2011 Live in Madrid Live from Spotify London Kaleidoscope Global Citizen – EP1
Kompilacje	The Singles 1999-2006
Single	„Brothers & Sisters” „Shiver” „Yellow” „Trouble” „Don't Panic” „In My Place” „The Scientist” „Clocks” „God Put a Smile upon Your Face” „Speed of Sound” „Fix You” „Talk” „The Hardest Part” „What If” „White Shadows” „Violet Hill” „Viva la Vida” „Lost!” „Lovers in Japan” „Lhuna” „Life in Technicolor II” „Strawberry Swing” „Christmas Lights” „Every Teardrop Is a Waterfall” „Paradise” „Charlie Brown” „Princess of China” „Hurts Like Heaven” „Up in Flames” „Atlas” „Magic” „Midnight” „A Sky Full of Stars” „True Love” „Ink” „Miracles” „Adventure of a Lifetime” „Hymn for the Weekend” „Up & Up” „A Head Full of Dreams” „Everglow” „Something Just Like This” „Miracles (Someone Special)” „E-Lo” „Orphans” „Arabesque” „Everything Life” „Champion of the World” „Higher Power” „My Universe” „Let Somebody Go”
Trasy koncertowe	A Rush of Blood to the Head Tour Twisted Logic Tour Viva la Vida Tour Mylo Xyloto Tour Ghost Stories Tour A Head Full of Dreams Tour Music of the Spheres World Tour

Nagrody Grammy w kategorii Nagranie roku

1958−1979	„Nel Blu Dipinto Di Blu (Volare)” − Domenico Modugno (1958) „Mack the Knife” − Bobby Darin (1959) „Theme from A Summer Place” − Percy Faith (1960) „Moon River” − Henry Mancini (1961) „I Left My Heart in San Francisco” − Tony Bennett (1962) „Days of Wine and Roses” − Henry Mancini (1963) „The Girl from Ipanema” − Astrud Gilberto i Stan Getz (1964) „A Taste of Honey” − Herb Alpert i the Tijuana Brass (1965) „Strangers in the Night” − Frank Sinatra (1966) „Up, Up and Away” − The 5th Dimension (Billy Davis Jr., Florence LaRue, Marilyn McCoo, Lamonte McLemore i Ron Townson) (1967) „Mrs. Robinson” − Simon & Garfunkel (Art Garfunkel i Paul Simon) (1968) „Aquarius/Let the Sunshine In” − The 5th Dimension (Billy Davis Jr., Florence LaRue, Marilyn McCoo, Lamonte McLemore i Ron Townson) (1969) „Bridge over Troubled Water” − Simon & Garfunkel (Art Garfunkel i Paul Simon) (1970) „It’s Too Late” − Carole King (1971) „The First Time Ever I Saw Your Face” − Roberta Flack (1972) „Killing Me Softly with His Song” − Roberta Flack (1973) „I Honestly Love You” − Olivia Newton-John (1974) „Love Will Keep Us Together” − Captain & Tennille (Daryl Dragon i Toni Tennille) (1975) „This Masquerade” − George Benson (1976) „Hotel California” − Eagles (Don Felder, Glenn Frey, Don Henley, Randy Meisner i Joe Walsh) (1977) „Just the Way You Are” − Billy Joel (1978) „What a Fool Believes” − The Doobie Brothers (Jeffrey Baxter, John Hartman, Keith Knudsen, Michael McDonald, Tiran Porter i Patrick Simmons) (1979)
1980−1999	„Sailing” − Christopher Cross (1980) „Bette Davis Eyes” − Kim Carnes (1981) „Rosanna” − Toto (David Hungate, Bobby Kimball, Steve Lukather, David Paich, Jeff Porcaro i Steve Porcaro) (1982) „Beat It” − Michael Jackson (1983) „What’s Love Got to Do with It” − Tina Turner (1984) „We Are the World” − USA for Africa (1985) „Higher Love” − Steve Winwood (1986) „Graceland” − Paul Simon (1987) „Don’t Worry, Be Happy” − Bobby McFerrin (1988) „Wind Beneath My Wings” − Bette Midler (1989) „Another Day in Paradise” − Phil Collins (1990) „Unforgettable” − Natalie Cole i Nat King Cole (1991) „Tears in Heaven” − Eric Clapton (1992) „I Will Always Love You” − Whitney Houston (1993) „All I Wanna Do” − Sheryl Crow (1994) „Kiss from a Rose” − Seal (1995) „Change the World” − Eric Clapton (1996) „Sunny Came Home” − Shawn Colvin (1997) „My Heart Will Go On” − Céline Dion (1998) „Smooth” − Santana (Rodney Holmes, Tony Lindsay, Karl Perazzo, Raul Rekow, Benny Rietveld, Carlos Santana i Chester Thompson), z udziałem Roba Thomasa (1999)
2000−2019	„Beautiful Day” − U2 (Bono, Adam Clayton, The Edge i Larry Mullen Jr.) (2000) „Walk On” − U2 (Bono, Adam Clayton, The Edge i Larry Mullen Jr.) (2001) „Don't Know Why” − Norah Jones (2002) „Clocks” − Coldplay (Guy Berryman, Jon Buckland, Will Champion, Phil Harvey i Chris Martin) (2003) „Here We Go Again” − Ray Charles i Norah Jones (2004) „Boulevard of Broken Dreams” − Green Day (Billie Joe Armstrong, Mike Dirnt i Frank Edwin Wright III) (2005) „Not Ready to Make Nice” − Dixie Chicks (Martie Maguire, Natalie Maines i Emily Robison) (2006) „Rehab” − Amy Winehouse (2007) „Please Read the Letter” − Alison Krauss i Robert Plant (2008) „Use Somebody” − Kings of Leon (Caleb Followill, Jared Followill, Matthew Followill i Nathan Followill) (2009) „Need You Now” − Lady Antebellum (Hillary Scott, Charles Kelley i Dave Haywood) (2010) „Rolling in the Deep” − Adele (2011) „Somebody That I Used to Know” − Gotye z udziałem Kimbry (2012) „Get Lucky” − Daft Punk (Thomas Bangalter i Guy-Manuel de Homem-Christo), z udziałem Pharrella Williamsa i Nile'a Rodgersa (2013) „Stay with Me” (wersja Darkchild) − Sam Smith (2014) „Uptown Funk” − Mark Ronson z udziałem Bruno Marsa (2015) „Hello” − Adele (2016) „24K Magic” − Bruno Mars (2017) „This Is America” − Childish Gambino (2019) „Bad Guy” − Billie Eilish (2019)
od 2020	„Everything I Wanted” − Billie Eilish (2020) „Leave the Door Open” − Silk Sonic (2021) „About Damn Time” − Lizzo (2022) „Flowers” − Miley Cyrus (2023)

Kontrola autorytatywna (osoba):

Encyklopedie internetowe:

Britannica: biography/Guy-Berryman