Przejdź do zawartości

Heather Watson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Heather Watson
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

19 maja 1992
Saint Peter Port

Wzrost

170 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2010

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Diego Veronelli

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4 WTA, 8 ITF

Najwyżej w rankingu

38 (19 stycznia 2015)

Australian Open

3R (2013)

Roland Garros

2R (2011, 2012, 2014–2016, 2018)

Wimbledon

4R (2022)

US Open

1R (2011–2018, 2020, 2021)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5 WTA, 4 ITF

Najwyżej w rankingu

39 (25 lutego 2019)

Australian Open

3R (2021)

Roland Garros

2R (2018, 2022)

Wimbledon

QF (2018)

US Open

3R (2024)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Guernsey
Igrzyska Wspólnoty Narodów młodzieży
złoto Pune 2008 gra pojedyncza
Strona internetowa

Heather Watson (ur. 19 maja 1992 w Guernsey) – brytyjska tenisistka pochodzenia papuasko-angielskiego, zwyciężczyni Wimbledonu 2016 w grze mieszanej, mistrzyni juniorskiego US Open 2009 w grze pojedynczej, zawodniczka praworęczna z oburęcznym backhandem.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Watson rozpoczęła przygodę z tenisem w wieku siedmiu lat. Jej trenerami są Dante Botini i Nick Bollettieri. W październiku 2005 zadebiutowała w juniorskich turniejach Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Pierwszy tytuł zdobyła w czerwcu 2007 w międzynarodowych mistrzostwach Szkocji w Edynburgu. W listopadzie 2008 wygrała turniej w Méridzie, ogrywając w finale Anę Bogdan. We wrześniu 2009 zdobyła swoje pierwsze zawody wielkoszlemowe. Watson była najlepsza na kortach Flushing Meadows w Nowym Jorku, w decydującym starciu wyeliminowała Janę Buczynę.

Pierwszy turniej deblowy w gronie juniorek zdobyła w austriackim Wels, grając u boku Sally Peers. Kolejny tytuł wywalczyła w Meksyku na przełomie roku 2008 i 2009 z Chorwatką Ajlą Tomljanović. W wielkoszlemowym French Open partnerowała Tímei Babos i tenisistki doszły do finału, pokonane przez Elenę Bogdan i Noppawan Lertcheewakarn. Watson kilkanaście dni później, razem z Magdą Linette, triumfowała w Roehampton.

W 2011 roku zadebiutowała w barwach Wielkiej Brytanii w rozgrywkach Pucharu Federacji.

W 2012 roku wygrała swój pierwszy tytuł deblowy – razem z Mariną Erakovic pokonały w finale turnieju w Stanford Jarmilę Gajdošovą i Vanię King wynikiem 7:5, 7:6(7). Kolejny tytuł wywalczyła miesiąc później w Dallas. Razem z Erakovic zwyciężyły 6:3, 6:0 z parą Līga Dekmeijere i Irina Falconi. We wrześniu razem z Alicją Rosolską osiągnęła finał turnieju w Québecu, gdzie uległy 6:7(5), 7:6(6), 7–10 parze Tatjana MalekKristina Mladenovic. W październiku wystąpiła w turnieju International w Osace. W rozgrywkach singlowych odniosła pierwsze zawodowe zwycięstwo, pokonując w meczu mistrzowskim Chang Kai-chen wynikiem 7:5, 5:7, 7:6(4). W grze podwójnej w parze z Kimiko Date-Krumm nie sprostały deblowi Raquel Kops-JonesAbigail Spears, przegrywając spotkanie 1:6, 4:6.

W marcu 2013 roku Watson poinformowała o zdiagnozowaniu u niej mononukleozy zakaźnej, zakaźnej choroby wirusowej skutkującej osłabieniem organizmu, która wymusiła na tenisistce czasowe przerwanie kariery[1].

W sezonie 2014 razem z Aleksandrą Panową odniosły triumf w zawodach w Baku. W meczu mistrzowskim pokonały Ralucę Olaru i Szachar Pe’er 6:2, 7:6(3). W 2015 roku Brytyjka zwyciężyła w zawodach w Hobart, w finale pokonując Madison Brengle 6:3, 6:4.

W marcu 2016 roku Watson wygrała po raz trzeci w rozgrywkach WTA Tour, tym razem w Monterrey, gdzie w meczu mistrzowskim pokonała Kirsten Flipkens 3:6, 6:2, 6:3. W lipcu odniosła triumf w rozgrywkach wielkoszlemowych na Wimbledonie w grze mieszanej. Razem z Henrim Kontinenem pokonali w finale Annę-Lenę Grönefeld i Roberta Faraha 7:6(5), 6:4

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A Q2 1R 3R 1R 1R 1R 2R 1R 1R 2R 2R 2R Q1 Q1 0 / 11 6 – 11
French Open A A 2R 2R 1R 2R 2R 2R Q3 2R Q2 1R 1R 1R Q1 0 / 10 6 – 10
Wimbledon A 1R 1R 3R 1R 2R 3R 1R 3R 1R 2R NH 1R 4R 1R 0 / 13 11 – 13
US Open A Q1 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R Q1 1R 1R Q3 Q1 0 / 10 0 – 10
Ranking na koniec roku 588 176 92 49 119 50 54 77 74 101 92 59 73 133 169 0 / 44 23 – 44

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 1R A 2R 2R 1R 1R 1R A 3R 2R 1R 1R 0 / 10 5 – 10
French Open A A A A 1R A 1R 1R 1R 2R 1R 1R 1R 2R A 0 / 9 2 – 9
Wimbledon A 2R 1R 1R 1R 1R 2R 3R 2R QF 1R NH 3R 3R 2R 0 / 13 12 – 13
US Open A A A 1R 1R 1R A 2R 1R 1R A A A A 2R 0 / 7 2 – 7
Ranking na koniec roku 589 254 172 52 135 131 102 72 123 50 113 163 112 115 88 0 / 38 20 – 38

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A A A A A A QF 0 / 1 2 – 1
French Open A A A A 1R A A A A A A NH A A A 0 / 1 0 – 1
Wimbledon A A 2R 2R 2R 1R 1R W F 3R 2R NH 1R A 2R 1 / 11 15 – 10
US Open A A A A A A A A 1R A A NH A A A 0 / 1 0 – 1
1 / 14 17 – 13

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 5 (4–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 14 października 2012 Osaka Twarda Chang Kai-chen 7:5, 5:7, 7:6(4)
Zwyciężczyni 2. 17 stycznia 2015 Hobart Twarda Stany Zjednoczone Madison Brengle 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 3. 6 marca 2016 Monterrey Twarda Belgia Kirsten Flipkens 3:6, 6:2, 6:3
Finalistka 1. 13 października 2019 Tiencin Twarda Szwecja Rebecca Peterson 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 4. 29 lutego 2020 Acapulco Twarda Kanada Leylah Annie Fernandez 6:4, 6:7(8), 6:1

Gra podwójna 14 (5–9)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 15 lipca 2012 Stanford Twarda Nowa Zelandia Marina Erakovic Australia Jarmila Gajdošová
Stany Zjednoczone Vania King
7:5, 7:6(7)
Zwyciężczyni 2. 24 sierpnia 2012 Dallas Twarda Nowa Zelandia Marina Erakovic Łotwa Līga Dekmeijere
Stany Zjednoczone Irina Falconi
6:3, 6:0
Finalistka 1. 16 września 2012 Québec Dywanowa (hala) Polska Alicja Rosolska Niemcy Tatjana Malek
Francja Kristina Mladenovic
6:7(5), 7:6(6), 7–10
Finalistka 2. 14 października 2012 Osaka Twarda Japonia Kimiko Date-Krumm Stany Zjednoczone Raquel Kops-Jones
Stany Zjednoczone Abigail Spears
1:6, 4:6
Zwyciężczyni 3. 27 lipca 2014 Baku Twarda Rosja Aleksandra Panowa Rumunia Raluca Olaru
Izrael Szachar Pe’er
6:2, 7:6(3)
Finalistka 3. 16 października 2016 Hongkong Twarda Wielka Brytania Naomi Broady Chan Hao-ching
Chan Yung-jan
3:6, 1:6
Zwyciężczyni 4. 3 marca 2018 Acapulco Twarda Niemcy Tatjana Maria Stany Zjednoczone Kaitlyn Christian
Stany Zjednoczone Sabrina Santamaria
7:5, 2:6, 10–2
Finalistka 4. 17 czerwca 2018 Nottingham Trawiasta Rumunia Mihaela Buzărnescu Polska Alicja Rosolska
Stany Zjednoczone Abigail Spears
3:6, 6:7(5)
Finalistka 5. 24 lutego 2019 Budapeszt Twarda (hala) Węgry Fanny Stollár Rosja Jekatierina Aleksandrowa
Rosja Wiera Zwonariowa
4:6, 6:4, 7–10
Finalistka 6. 20 marca 2021 Monterrey Twarda Zheng Saisai Stany Zjednoczone Caroline Dolehide
Stany Zjednoczone Asia Muhammad
2:6, 3:6
Finalistka 7. 18 czerwca 2023 Nottingham Trawiasta Wielka Brytania Harriet Dart Norwegia Ulrikke Eikeri
Estonia Ingrid Neel
6:7(6), 7:5, 8–10
Zwyciężczyni 5. 30 lipca 2023 Warszawa Twarda Belgia Yanina Wickmayer Polska Weronika Falkowska
Polska Katarzyna Piter
6:4, 6:4
Finalistka 8. 7 stycznia 2024 Brisbane Twarda Belgia Greet Minnen Ukraina Ludmyła Kiczenok
Łotwa Jeļena Ostapenko
5:7, 2:6
Finalistka 9. 11 lutego 2024 Abu Zabi Twarda Czechy Linda Nosková Stany Zjednoczone Sofia Kenin
Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
4:6, 6:7(4)

Gra mieszana 2 (1–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 10 lipca 2016 Wimbledon Trawiasta Finlandia Henri Kontinen Niemcy Anna-Lena Grönefeld
Kolumbia Robert Farah
7:6(5), 6:4
Finalistka 1. 16 lipca 2017 Wimbledon Trawiasta Finlandia Henri Kontinen Szwajcaria Martina Hingis
Wielka Brytania Jamie Murray
4:6, 4:6

Wygrane turnieje rangi ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza (7)

[edytuj | edytuj kod]
Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 19/07/2009 Wielka Brytania Frinton-on-Sea ITF 10 000 trawiasta Wielka Brytania Anna Fitzpatrick 4:6, 6:4, 6:2
2. 25/07/2010 Wielka Brytania Wrexham ITF 25 000 twarda Indie Sania Mirza 6:2, 6:4
3. 07/11/2010 Kanada Toronto ITF 50 000 twarda Francja Alizé Lim 6:3, 6:3
4. 16/02/2014 Stany Zjednoczone Midland ITF 100 000 twarda Rosja Ksienija Pierwak 6:4, 6:0
5. 18/05/2014 Czechy Praga ITF 100 000 ziemna Słowacja Anna Schmiedlová 7:6(5), 6:0
6. 12/05/2019 Japonia Fukuoka ITF 60 000 dywanowa Kazachstan Zarina Dijas 7:6(1), 7:6(4)
7. 18/08/2019 Kanada Vancouver ITF 100 000 twarda Hiszpania Sara Sorribes Tormo 7:5, 6:4
7. 21/07/2024 Wielka Brytania Nottingham ITF 50 000 twarda Francja Manon Leonard 6:3, 6:0

Występy w igrzyskach olimpijskich

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Wielka Brytania [Alt]
I runda  Hiszpania: Sílvia Soler Espinosa 6:2, 6:2
II runda  Rosja: Marija Kirilenko [14] 3:6, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Wielka Brytania
I runda  Chiny: Peng Shuai 6:4, 6:7(5), 6:3
II runda  Ukraina: Elina Switolina 3:6, 6:1, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Wielka Brytania
I runda  Niemcy Anna-Lena Friedsam 6:7(5), 3:6

Gra podwójna

[edytuj | edytuj kod]
Runda Partnerka Przeciwniczki Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Wielka Brytania
I runda Wielka Brytania Laura Robson  Niemcy: Angelique Kerber / Sabine Lisicki [5] 6:1, 4:6, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Wielka Brytania
I runda Wielka Brytania Johanna Konta  Serbia: Jelena Janković / Aleksandra Krunić 6:2, 6:1
II runda  Chińskie Tajpej: Chan Hao-ching / Chan Yung-jan [3] 6:3, 0:6, 4:6

Gra mieszana

[edytuj | edytuj kod]
Runda Partner Przeciwnicy Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Wielka Brytania
I runda Wielka Brytania Andy Murray [Alt]  Hiszpania: Carla Suárez Navarro / David Ferrer 6:3, 6:3
Ćwierćfinał  Indie: Sania Mirza / Rohan Bopanna [4] 4:6, 4:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2009 Stany Zjednoczone US Open Twarda Rosja Jana Buczina 6:4, 6:1

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2009 Francja French Open Ceglana Węgry Tímea Babos Rumunia Elena Bogdan
Tajlandia Noppawan Lertcheewakarn
6:3, 3:6, 8-10

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Marcin Motyka: Najlepsza brytyjska tenisistka zachorowała na mononukleozę. sportowefakty.pl, 2013-04-03. [dostęp 2013-04-04]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]