Przejdź do zawartości

Helen Hayes

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Helen Hayes
Ilustracja
Helen Hayes (1940)
Imię i nazwisko

Helen Hayes Brown

Data i miejsce urodzenia

10 października 1900
Waszyngton

Data i miejsce śmierci

17 marca 1993
Nyack

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Charles MacArthur (1928–1956)

Lata aktywności

1917–1985

Odznaczenia
Prezydencki Medal Wolności (Stany Zjednoczone)

Helen Hayes, właśc. Helen Hayes Brown (ur. 10 października 1900 w Waszyngtonie, zm. 17 marca 1993 w Nyack) – amerykańska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna, często nazywana „pierwszą damą amerykańskiego teatru”. Jedna z laureatów EGOT, czyli czterech najważniejszych nagród amerykańskiego przemysłu rozrywkowego: filmowego Oscara (1932, 1970), telewizyjnej Emmy (1953), muzycznej Grammy (1976) oraz teatralnej Tony (1947, 1958, nagroda specjalna w 1980). Ponadto laureatka potrójnej korony aktorstwa (Oscara, Emmy i Tony).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się jako Helen Hayes Brown. Jej matka Catherine Estelle (z domu Hayes) była aspirującą aktorką występującą z objazdową trupą. Ojciec Francis van Arnum Brown miał kilka zawodów: m.in. sprzedawcy i rzeźnika. Hayesowie byli imigrantami katolickimi z Irlandii, skąd uciekli przed klęską głodu, która nawiedziła ten kraj. Matka Helen była córką siostrzenicy znanej irlandzkiej śpiewaczki Catherine Hayes.

Debiutem Helen w filmie dźwiękowym był obraz Grzech Madelon Claudet, za który otrzymała Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej. W następnych latach grywała w filmach u boku takich gwiazd jak Cary Grant czy Myrna Loy.

W 1935 roku powróciła do grania na Broadwayu, gdzie przez trzy lata grała w sztuce Victoria Regina. Występowała również w serialach telewizyjnych w jednoodcinkowych rolach. Do filmu powróciła w latach 50. Wystąpiła m.in. w Anastazji u boku Ingrid Bergman, gdzie wcieliła się w rolę Marii Fiodorownej. Aktorka za rolę otrzymała nominację do Złotego Globu. W 1970 roku otrzymała drugiego w karierze Oscara za rolę drugoplanową w dreszczowcu Port lotniczy. Aktorka wcieliła się w filmie w rolę Ady Quonsett, emerytki jeżdżącej „na gapę” samolotami. Ostatnią rolą Hayes na szklanym ekranie było wcielenie się w kilku filmach telewizyjnych w postać jednej z bohaterek powieści Agathy ChristieJane Marple.

Helen Hayes zmarła w dniu św. Patryka, 17 marca 1993 roku z powodu niewydolności serca. Została pochowana w Oak Hill Cemetery w Nyack w stanie Nowy Jork. Aktorka Lillian Gish uczyniła Hayes spadkobierczynią swoich nieruchomości, lecz Hayes przeżyła Gish tylko o miesiąc.

Aktorka ma własną gwiazdę w Hollywood Walk of Fame przy 6220 Hollywood Blvd.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Filmy fabularne
  • 1985: Strzały w Stonygates (Murder with Mirrors) jako panna Jane Marple
  • 1983: Karaibska tajemnica (A Caribbean Mystery) jako panna Jane Marple
  • 1982: Morduje się łatwo (Murder Is Easy) jako Lavinia Fullerton
  • 1978: Na zakręcie (A Family Upside Down) jako Emma Long
  • 1977: Candleshoe jako Lady St. Edmund
  • 1976: Zwycięstwo nad Entebbe (Victory at Entebbe) jako Pani Wise
  • 1975: One of Our Dinosaurs Is Missing jako Hettie
  • 1974: Garbi znowu w trasie (Herbie Rides Again) jako Pani Steinmetz
  • 1974: Black Day for Bluebeard jako Ernesta Snoop
  • 1972: Harvey jako Veta Louise Simmons
  • 1972: The Snoop Sisters jako Ernesta Snoop
  • 1971: Do Not Fold, Spindle, or Mutilate jako Sophie Tate Curtis
  • 1970: Port lotniczy jako Ada Quonsett
  • 1970: Pierwsza strona (The Front Page) jako Narratorka
  • 1969: Arsenic and Old Lace jako Abby Brewster
  • 1959: Third Man on the Mountain jako Turystka (niewymieniona w czołówce)
  • 1956: Anastazja (Anastasia) jako Imperatorowa Maria Fiodorowna
  • 1952: Mój syn John (My Son John) jako Lucille Jefferson
  • 1935: Vanessa: Her Love Story jako Vanessa Paris
  • 1934: What Every Woman Knows jako Maggie Wylie
  • 1934: Crime Without Passion jako Osoba w hotelu (niewymieniona w czołówce)
  • 1933: Nocny lot (Night Flight) jako Madame Fabian
  • 1933: Biała siostra (The White Sister) jako Angela Chiaromonte
  • 1933: Another Language jako Stella "Stell" Hallam
  • 1932: The Son-Daughter jako Lian Wha ‘Star Blossom’
  • 1932: Pożegnanie z bronią (A Farewell to Arms) jako Catherine Barkley
  • 1931: Arrowsmith jako Leora Arrowsmith
  • 1931: Grzech Madelon Claudet (The Sin of Madelon Claudet) jako Madelon Claudet
  • 1928: Tańczące miasto (The Dancing Town)
  • 1920: Babs (niewymieniona w czołówce)
  • 1917: The Weavers of Life jako Peggy
Seriale telewizyjne
  • 1984: Autostrada do nieba (Highway to Heaven) jako Estelle Wicks
  • 1982: Love, Sidney jako Pani Clovis
  • 1980: Statek miłości (The Love Boat) jako Agatha Winslow
  • 1976: Arthur Hailey’s the Moneychangers jako Doktor McCartney
  • 1975: Hawaii Five-O jako Ciotka Clara Williams
  • 1973–1974: The Snoop Sisters jako Ernesta Snoop
  • 1972: Ghost Story jako Panna Gilden
  • 1972: Here’s Lucy jako Pani Kathleen Brady
  • 1970: NET Playhouse jako Multiple Roles
  • 1967: Tarzan jako Pani Wilson
  • 1963: The Christophers
  • 1961: Michael Shayne
  • 1960: The Bell Telephone Hour jako Baronowa Nadedja von Meck
  • 1960: Dow Hour of Great Mysteries jako Cornelia Van Gorder
  • 1959–1960: Play of the Week jako Madame Ranevskaya
  • 1959: Hallmark Hall of Fame jako Essie
  • 1957: The Alcoa Hour jako Pani Gilling
  • 1957: Playhouse 90 jako Siostra Theresa
  • 1955: Producers’ Showcase jako Margaret Antrobus
  • 1954–1959: The United States Steel Hour jako Mother Seraphim
  • 1954–1955: The Best of Broadway jako Franny Cavendish / Abby Brewster
  • 1954: The Motorola Television Hour jako Frances Parry
  • 1953: Medallion Theatre jako Harriet Beecher Stowe
  • 1952-1958: Omnibus jako Bessie Arlington / Pani McThing
  • 1951: Schlitz Playhouse of Stars
  • 1951: Robert Montgomery Presents jako Królowa Wiktoria
  • 1950–1951: Pulitzer Prize Playhouse jako Abby / Maria, królowa Szkotów
  • 1950: The Prudential Family Playhouse
  • 1950: Showtime, U.S.A.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]