Przejdź do zawartości

Herkules III d’Este

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herkules III d’Este
Ilustracja
ilustracja herbu
książę Modeny
Okres

od 1780
do 1796

Poprzednik

Franciszek III

Dane biograficzne
Dynastia

D’Este

Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1727
Modena

Data i miejsce śmierci

14 października 1803
Treviso

Ojciec

Franciszek III d’Este

Matka

Charlotta Aglaé Orleańska

Żona

Maria Teresa Cybo Malaspina

Dzieci

Maria Beatrycze Ryszarda,
Rejnold

Maria Teresa Cybo Malaspina

Herkules Rejnold III d’Este, Ercole III. Rinaldo d’Este (ur. 22 listopada 1727, zm. 14 października 1803) – książę Modeny i Reggio w latach 1780–1796, książę Modeny-Bryzgowii w latach 1803–1806.

Urodził się w Modenie jako syn księcia Franciszka III i Charlotty Aglae Orleańskiej, córki regenta FrancjiFilipa II Burbona, księcia Orleanu. W 1741 poślubił Marię Teresę Cybo Malaspinę, dzięki której pozyskał dla rodu d’Este księstwa Massa i Carrara.

Był powszechnie lubiany przez swoich poddanych (czasami rozmawiał z nimi używając dialektu modeńskiego) i kontynuował reformy rozpoczęte przez swojego ojca. Wybudował dwa mosty w Rubierze i św. Ambrożego w Modenie na Via Aemilia. Wybudował kilka nowych dróg łączących sąsiednie stany. W 1785 założył Akademię Sztuk Pięknych Atestina (wł. l’Accademia Atestina di Belle Arti). Podczas całych jego rządów sztuka i kultura przeżywały rozkwit. Wśród protegowanych artystów Franciszka byli: Lazzaro Spallanzani, Giambattista Venturi, Girolamo Tiraboschi, Lodovico Ricci i inni.

Inwazja wojsk francuskich zmusiła go do ucieczki do Wenecji 7 maja 1796, wraz ze swoim okazałym dobytkiem. Później kiedy Francuzi pojmali go w Wenecji, zrabowali z jego domu 200 000 cekinów. Po tym wydarzeniu Herkules przeniósł się do Treviso, gdzie zmarł w 1803 roku.

W zawartym między cesarzem Franciszkiem II Habsburgiem a zwycięskim Napoleonem pokój w Campo Formio (17 października 1797) znajdowała się klauzula o przekazaniu Herkulesowi d’Este tytułem odszkodowania za utracone ziemie i dochody Bryzgowii wraz z Fryburgiem. Mimo że potwierdzał ją też układ pokojowy w Lunéville (9 lutego 1801), książę ociągał się z formalnym objęciem tych ziem w posiadanie. Dopiero po przyznaniu mu dodatkowo dalszych terenów w Badenii – sąsiadującej na północy z Bryzgowią Ortenau – przystał na ten układ, co potwierdziła uzupełniająca umowa podpisana 26 grudnia 1802. Ponieważ nie zamierzał sprawować osoboście rządów w Bryzgowii, mianował jeszcze 1 listopada 1802 swego zięcia arcyksięcia Ferdynanda swoim spadkobiercą i władcą tak powstałego księstwa Modeny i Bryzgowii[1]. Formalne przekazanie Bryzgowii przez dotychczas panującą w tym rejonie habsburską Austrię Przednią (Vorderösterreich) księstwu Modeny miało miejsce podczas stosowne uroczystości we Fryburgu 2 marca 1803. Sam książę d’Este nigdy swego księstwa nie odwiedził[2].

Potomstwo

[edytuj | edytuj kod]

Z Marią Teresą Cybo Malaspiną miał dwoje dzieci:

  • Marię Beatrycze Ryszardę d’Este (1750–1829), księżną Massy i Carrary, żonę arcyksięcia Ferdynanda Habsburga. Ich syn Franciszek IV Habsburg-Este odzyskał rodzinne księstwo Modeny i Reggio w 1814.
  • Rejnolda d’Este (ur. i zm. 1753).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Genealogisches Reichs- und Staats-Handbuch auf das Jahr 1805, Zweyter Theil, Frankfurt am Main: Varrentrapp und Wenner, 1806, s. 437–439 (niem.), Herzogtum Modena-Breisgau.
  2. Heiko Haumann, Festungsleben, absolutische Stadtreform und republikanische Pläne zwischen Dreißigjährigem Krieg und Übergang an Baden, [w:] Heiko Haumann, Hans Schadek (red.), Geschichte der Stadt Freiburg im Breisgau Bd. 2. Vom Bauernkrieg bis zum Ende der habsburgischen Herrschaft, Stuttgart 1994, s. 224–228, ISBN 978-3-8062-0873-3, OCLC 61904379 [dostęp 2023-04-11] (niem.).