Hermann Ende

Hermann Gustav Louis Ende
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1829 ; Gorzów Wielkopolski
Data i miejsce śmierci	10 sierpnia 1907 ; Wannsee
Narodowość	niemiecka
	Praca
Styl	historyzm
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hermann Gustav Louis Ende (ur. 4 marca 1829 w Gorzowie Wielkopolskim, zm. 10 sierpnia 1907 w Berlinie-Wannsee) – niemiecki architekt, wykładowca Akademii Budowlanej i Uniwersytetu Technicznego w Berlinie. Zaprojektował razem z Wilhelmem Böckmannem m.in. budynek Ministerstwa Sprawiedliwości w Tokio w 1895.

Życiorys

W 1836 przeprowadził się z rodziną do Berlina, gdzie po ukończeniu Köllnisches Gymnasium i odbyciu szkolenia zawodowego jako geodeta, studiował architekturę na Akademii Budowlanej (niem. Bauakademie) (1852–1855)^[1]. W 1852 złożył egzamin na kierownika budowy a w 1859 egzamin na architekta^[1]. W latach 1860–1895 prowadził z Wilhelmem Böckmannem wspólne biuro architektoniczne Ende und Böckmann^[2]. Od 1874 członek Akademie der Künste^[1]. W latach 1878–1887 wykładał na Akademii Budowlanej i Uniwersytecie Technicznym w Berlinie^[1]. W 1879 współzałożyciel Zrzeszenia Architektów Berlińskich (niem. Vereinigung Berliner Architekten)^[1].

Działalność

Biuro projektowe Ende und Böckmann otrzymało zlecenie na zaprojektowanie gmachu parlamentu, Ministerstwa Sprawiedliwości i Sądu Najwyższego Japonii. Jednak pierwsze projekty zostały odrzucone przez rząd japoński z powodu zbyt wielu zapożyczeń z tradycyjnej architektury japońskiej – nowe budynki miały być utrzymane w stylu zachodnim. Po rewizji planów, wzniesiono gmachy ministerstwa (1895) i sądu (1896). Projektu parlamentu nigdy nie zrealizowano – rząd zerwał umowę z firmą w 1890 z powodu zbyt wysokich kosztów^[3].

Wybrane dzieła

1860–1862 – willa von der Heydta w Berlinie (razem z Gustavem Adolphem Linke)^[1]^[2]

Razem z Wilhelmem Böckmannem, m.in.:

1865/66 i 1875/76 – Grand Hotel de Rome przy Unter den Linden 10^[1] (wyburzony w 1910, obecnie Römischer Hof)
1872–1874 – gmach Deutschen-Union-Banku przy Behrenstrasse 9–10 w Berlinie^[1]
1875/76 – budynki Zrzeszenia Architektów Berlińskich przy Wilhelmstrasse 92/93 (nieistniejące)^[1]
liczne wille i domu mieszkalne w berlińskiej dzielnicy Tiergarten^[1]
1895 – gmach japońskiego Ministerstwa Sprawiedliwości w Tokio
1896 – gmach japońskiego Sądu Najwyższego (nieistniejący)^[4]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Ende, Hermann Gustav Louis. W: Kathrin Chod, Herbert Schwenk, Hainer Weißpflug: Berliner Bezirkslexikon Mitte. Berlin: Stapp Verlag GmbH und Edition Luisenstadt, 2001. [dostęp 2010-07-16]. (niem.).
↑ ^a ^b Archinform: Geheimer Regierungsrat Hermann (Gustav) (Louis) Ende. [dostęp 2010-07-16]. (niem.).
↑ Ellen P. Conant: Challenging past and present: the metamorphosis of nineteenth-century Japanese art. University of Hawaii Press, 2006, s. 233–235. ISBN 0-8248-2937-9. [dostęp 2010-07-16]. (ang.).
↑ Hiroshi Watanabe: The architecture of Tōkyō: an architectural history in 571 individual presentations. Edition Axel Menges, 2001, s. 151. ISBN 3-930698-93-5. [dostęp 2010-07-16]. (ang.).

[Lexikon-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Ende, Hermann Gustav Louis. W: Kathrin Chod, Herbert Schwenk, Hainer Weißpflug: Berliner Bezirkslexikon Mitte. Berlin: Stapp Verlag GmbH und Edition Luisenstadt, 2001. [dostęp 2010-07-16]. (niem.).

[Archinform-2] Archinform: Geheimer Regierungsrat Hermann (Gustav) (Louis) Ende. [dostęp 2010-07-16]. (niem.).

[3] Ellen P. Conant: Challenging past and present: the metamorphosis of nineteenth-century Japanese art. University of Hawaii Press, 2006, s. 233–235. ISBN 0-8248-2937-9. [dostęp 2010-07-16]. (ang.).

[4] Hiroshi Watanabe: The architecture of Tōkyō: an architectural history in 571 individual presentations. Edition Axel Menges, 2001, s. 151. ISBN 3-930698-93-5. [dostęp 2010-07-16]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]