Przejdź do zawartości

Hong Sang-soo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest biografia osoby noszącej koreańskie nazwisko Hong.
Hong Sang-soo
홍상수
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 października 1960
Seul

Zawód

reżyser, scenarzysta, producent filmowy

Lata aktywności

od 1996

Podpis artysty

Hong Sang-soo, hangul: 홍상수, hancha: 洪尚秀 (ur. 25 października 1960 w Seulu) – południowokoreański reżyser, scenarzysta i producent filmowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn producenta filmowego i wydawczyni prestiżowego magazynu literackiego. Po rozwodzie rodziców wraz z trójką rodzeństwa był wychowywany przez dziadków. W szkole średniej przeżywał okres buntu i nie stronił od alkoholu.

Swój pierwszy kontakt z kinem zawdzięcza oglądanym w telewizji produkcjom z Hollywood. Rozpoczął studia teatroznawcze na Uniwersytecie Chungang, ale na drugim roku zmienił ich kierunek na film. W trakcie trzeciego roku nauki wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie został przyjęty na studia artystyczne w California College of Arts and Crafts w Oakland oraz The School of Art Institute w Chicago. W trakcie kilkumiesięcznego pobytu we Francji pracował tam w paryskiej filmotece narodowej.

Po powrocie do Korei rozpoczął pracę w koncernie medialnym Seoul Broadcasting System. Zwrócił na siebie uwagę już swoim fabularnym debiutem Dzień, w którym świnia wpadła do studni (1996), który zdobył uznanie wśród rodzimych krytyków oraz nagrody za granicą na MFF w Vancouver i w Rotterdamie[1].

Jego kolejne filmy trafiały na czołowe europejskie festiwale filmowe, gdzie często je nagradzano. Obraz Hahaha (2010) zdobył nagrodę główną w sekcji Un Certain Regard na 63. MFF w Cannes[2]. Na MFF w Locarno Hong otrzymał najpierw Srebrnego Lamparta za najlepszą reżyserię za film Nasza Sunhi (2013), a po dwóch latach główną nagrodę Złotego Lamparta za Teraz dobrze, wtedy źle (2015). Twoja i nie tylko twoja (2016) przyniosła twórcy Srebrną Muszlę za reżyserię na MFF w San Sebastián[3], a główna rola Kim Min-hee w jego filmie Samotnie na plaży pod wieczór (2017) nagrodzona została Srebrnym Niedźwiedziem dla najlepszej aktorki na 67. Berlinale[4].

Hong w 2004 otworzył swoją własną firmę produkcyjną Jeonwonsa. Wraz z rozwojem swojej kariery zaczął uczyć scenopisarstwa na Korean National University of Arts (KNUA). Był także zapraszany do zasiadania w jury na kilku festiwalach filmowych, m.in. na MFF w Chŏnju, Busan, Karlowych Warach i Vancouver.

Styl filmowy

[edytuj | edytuj kod]

Twórczość filmowa Honga Sang-soo łączy ze sobą poetykę kina azjatyckiego z tą wypracowaną w filmach europejskich. Krytycy najczęściej wskazują na jego powinowactwo z kinem japońskiego mistrza Yasujirō Ozu[5], które jest twórczo połączone ze stylem Érica Rohmera[6]. Oprócz nazwisk tych filmowców często wymieniani w tekstach i recenzjach dotyczących filmów Honga są również tacy twórcy jak m.in. Robert Bresson, Alain Resnais, Luis Buñuel, Jean Vigo oraz Friedrich Wilhelm Murnau[7].

Koncept polegający na obsadzeniu kilku aktorek w roli tej samej postaci, wykorzystany przez Honga w filmie Twoja i nie tylko twoja (2016), był wyraźnie inspirowany Mroczny przedmiot pożądania (1977) Buñuela[8]. Sam reżyser przyznaje, że bardzo ważnym dla niego filmem był Dziennik wiejskiego proboszcza (1951) Roberta Bressona[9]. Dodatkowo silny wpływ na kształt filmów Koreańczyka miało także malarstwo Paula Cézanne'a[10], "jak sam powiedział, jego inspiracją był Paul Cézanne, słynny malarz postimpresjonista. Reżyser wielokrotnie powtarzał, że dzień, gdy w wieku 27 lat pierwszy raz zobaczył namalowany przez mistrza obraz Kosz z jakubka z 1877 roku, był przełomowy. Nigdy nie wyjaśnił dlaczego." A także książki André Gide'a, którego – jak twierdzi sam reżyser – czytał "niemal codziennie"[11].

W swoim artykule pt. Hong Sang-soo – między przypadkiem a zamiarem Agnieszka Szeffel przywołuje słowa innego badacza twórczości Koreańczyka, Davida Bordwella, który wyodrębnił następujące cechy jego filmów:

skupienie na relacjach między postaciami i ich codziennych czynnościach w ściśle określonym obszarze (głównie podczas spotkań przy drinku); brak wiedzy o przeszłości, dążeniach, a nawet teraźniejszości bohaterów; celowe pomijanie lub werbalne opisywanie najatrakcyjniejszych momentów akcji; rezygnacja z pogłębionej psychologii na rzecz obserwacji zachowań w długich ujęciach realizowanych statyczną, zdystansowaną kamerą; unikanie finału rozwiązującego konflikt; epizodyczność fabuły[12][13].

Zawarte w scenariuszach opowieści są mniej lub bardziej oparte na zdarzeniach z życia samego twórcy. Przykładem twórczego przetworzenia własnego życia na treść filmu jest rzeczywisty romans reżysera z aktorką Kim Min-hee, który został wykorzystany w obrazie Teraz dobrze, wtedy źle (2015)[14].

Sposób pracy

[edytuj | edytuj kod]

Hong Sang-soo kręci filmy szybko, nawet po kilka rocznie. Zwykle przystępuje do pracy nad filmem bez całościowego scenariusza, mając jedynie ogólny zarys fabuły, liczący kilka stron. Na planie filmowym pisze rano dialogi na dany dzień zdjęciowy, jak opisuje to w swoim teście Jun Sung-il, który spędził kilka dni na planie filmu W innym kraju, a jedną noc spędził w pokoju reżysera, widział jak ten wstaje o 4 rano i pisze do siódmej. Ostatnio zarzucił ten styl pracy i przy filmach Wstęp oraz Przed twoją twarzą scenariusz pisze w wieczór poprzedzający dzień zdjęciowy. Aktorzy mają co najwyżej pół godziny na próby i zapamiętanie tekstów dialogów. Ze względu na improwizacyjny charakter filmów Honga, liczba miejsc zdjęciowych jest ograniczona, a jego ekipa i obsada są zmuszeni każdego dnia do wytężonej koncentracji na planie[15]. Dane ujęcie lub scenę kręci wielokrotnie, np. "podczas realizacji Potęgi prowincji Kangwon scena wchodzenia po schodach z parteru do mieszkania na siódmy piętrze, w środku lata, została powtórzona 37 razy". Ilość dubli zależy od skomplikowania ujęcia, oraz czy postaci pija alkohol, który w filmie jest zawszę prawdziwy (po kilkunastu dublach aktorzy są niezdolni do dalszej pracy). Montaż filmu trwa jedynie kilka dni, a czasem jedynie dzień, bo reżyser dokładnie wie, które ujęcie wykorzystać. Reżyser kręci z pomocą kamer cyfrowych od filmu Jakbyś wszytko wiedział, ostatnim filmem na taśmie światłoczułej był Noc i dzień. Twórca tłumaczy odejście od nośnika tradycyjnego na rzecz elektronicznego, większą niezależnością, zmniejszeniem kosztów i ograniczeniem ekipy filmowej.

Recepcja twórczości

[edytuj | edytuj kod]
Reżyser (drugi od lewej) na 65. MFF Cannes (2012).

W Korei i na świecie

[edytuj | edytuj kod]

Pomimo bardzo dużego szacunku dla reżysera w rodzimej Korei, który często jest nazywany najwybitniejszym reżyserem koreańskim, jego filmy mają tam umiarkowaną popularność w kinach. Największym sukcesem w jego ojczyźnie cieszył się obraz Saenghwalui balgyeon (2002).

O wiele większym powodzeniem jego filmy cieszą się w krajach europejskich, zwłaszcza we Francji. To właśnie tam większość jego filmów jest kierowana do dystrybucji kinowej, a kilka z nich zostało współfinansowanych przez francuskich producentów, m.in. przez Marina Karmitza. W 2012 Hong zrealizował film W innym kraju z francuską gwiazdą Isabelle Huppert w roli głównej. Obraz był dystrybuowany w kinach w USA oraz we Francji, gdzie obejrzało go w kinach 70 tysięcy widzów[16].

W Polsce

[edytuj | edytuj kod]

W Polsce jest jak na razie stosunkowo mało znany, choć co roku na festiwalach i przeglądach prezentowane są jego najnowsze propozycje filmowe. Pierwszym polskim spotkaniem z twórczością reżysera była telewizyjna emisja obrazu Kobieta jest przyszłością mężczyzny (2004) na kanale Zone Europa oraz zaprezentowany na festiwalu OffPlusCamera w 2011 film Noc i dzień (2008) w sekcji Nadrabianie zaległości.

Kolejną próbą przybliżenia twórczości reżysera był 5. Festiwal Filmowy Pięciu Smaków, który odbywał się w 2011. W ramach sekcji Taste of Korea wyświetlono dwa filmy Honga: Hahaha (2010) oraz Oki (2010)[13]. Wydarzeniu temu towarzyszyła publikacja artykułu Agnieszki Szeffel pt. Hong Sang-soo – między przypadkiem a zamiarem, opublikowanego na łamach branżowego czasopisma Ekrany[13]. Z kolei na 28. Warszawskim Festiwalu Filmowym został zaprezentowany kolejny film Honga W innym kraju (2012)[17], który jednak nie zdobył żadnej nagrody festiwalowej.

W 2015 na 15. MFF Nowe Horyzonty pokazano film Wzgórze wolności (2014)[18], który był także wyświetlany podczas Warsaw Korean Film Festival w 2015[19]. Kolejny film Teraz dobrze, wtedy źle (2015) polski widz mógł zobaczyć na 16. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty[20] oraz drugiej edycji Warsaw Korean Film Festival 2016[21]. W ramach pokazów specjalnych podczas 10. edycji Festiwalu Filmowego Pięć Smaków w 2016 został zaprezentowany film Twoja i nie tylko twoja[22]. W 2017 na Festiwalu Nowe Horyzonty zaprezentowano cztery filmy reżysera: Aparat Claire (2017), Dzień po (2017), Samotnie na plaży pod wieczór (2017) oraz Twoja i nie tylko twoja (2016)[23]. W 2018 na 18. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty pokazano film Trawa (2018)[24], a na Festiwalu Pięć Smaków – Hotel nad rzeką (2018)[25]. W 2021 na 21. Festiwalu Nowe Horyzonty zaprezentowano dwa nowe filmy reżysera: Kobieta, która uciekła oraz Wstęp[26], a kolejnej edycji 22. w 2022 roku pokazano Przed twoją twarzą oraz Film powieściowy. Na Warsaw Korean Film Festival 2023 zostały zaprezentowane dwa filmy "Coraz wyżej" oraz "Patrząc w wodę".

W 2022 ukazał się w październikowym numerze czasopisma "Kino" artykuł Marcina Krasnowolskiego pt. "Epizody codzienności", przybliżający postać reżysera oraz jego twórczość[27]. Tekst powstał w kontekście prezentacji jego ostatnich filmów na festiwalu Nowe Horyzonty we Wrocławiu i Festiwalu Filmów Koreańskich w Warszawie[27].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W 1985 ożenił się z obywatelką USA, z którą ma jedną córkę. Obecnie żyje w nieformalnym związku ze znaną aktorką Kim Min-hee. Związek ten wywołał w rodzimej Korei skandal, był szeroko komentowany i opisywany w mediach. Kontrowersje wzbudziła wynosząca 22 lata różnica wieku między reżyserem a aktorką oraz rozbicie trwającego 30 lat małżeństwa Honga. Porzucona żona zapowiedziała: Nigdy nie dam mu rozwodu. Będę na niego czekać aż do śmierci. Wciąż kocham męża i on też mnie kocha. Każdy wie, jak rodzinnym człowiekiem jest mój mąż. Jestem pełna nadziei. Mój mąż wróci do mnie[14].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł polski Tytuł oryginalny Uwagi
1996 Dzień, w którym świnia wpadła do studni Dwaejiga umul-e ppajin nal (돼지가 우물에 빠진 날) debiut reżyserski
1998 Siła prowincji Kangwon lub Potęga prowincji Kangwon Gangwon-do ui him (강원도의 힘)
2000 Dziewica rozebrana przez swych adoratorów O! Su-jeong (오! 수정)
2002 Wrota przemian Saenghwal-ui balgyeon (생활의 발견)
2004 Kobieta jest przyszłością mężczyzny Yeojaneun namjaui miraeda (여자는 남자의 미래다)
2005 Filmowa opowieść lub Opowieści o kinie Geukjangjeon (극장전)
2006 Kobieta na plaży Haebyeoneui yeoin (해변의 여인)
2008 Noc i dzień Bamgwa naj (밤과 낮)
2009 Jakbyś wszytko wiedział Jal aljido moshamyeonseo (잘 알지도 못하면서)
2009 Eotteon bangmun: Cheopcheopsanjung (어떤 방문: 첩첩산중) Film nowelowy, reżyser segmentu Cheopcheopsanjung.
2010 Hahaha[28] Hahaha (하하하) Nagroda główna w sekcji "Un Certain Regard" na 63. MFF w Cannes[2].
2010 Oki[29] Og-hui ui yeonghwa (옥희의 영화)
2011 Dzień jego przyjazdu lub Dzień, w którym przybył Bugchonbanghyang (북촌방향)
2011 List (리스트, MOCT: Liseuteu) Film krótkometrażowy.
2012 W innym kraju[17] Dareun naraeseo (다른 나라에서)
2013 Niczyja córka Haewon lub Haewon i mężczyźni Nugu-ui ttal-do anin Haewon (누구의 딸도 아닌 해원)
2013 Venice 70: Future Reloaded Film nowelowy, reżyser segmentu 50:50 (oficjalny kanał festiwalu w Wenecji z filmem)
2013 Nasza Sunhi Uri Seon-hui (우리 선희) Srebrny Lampart za najlepszą reżyserię na MFF w Locarno.
2014 Wzgórze wolności[30] Jayuui eondeok (자유의 언덕)
2015 Teraz dobrze, wtedy źle[20] Jigeumeun matgo geuttaeneun tteullida (지금은맞고그때는틀리다) Złoty Lampart dla najlepszego filmu i Srebrny Lampart dla najlepszego aktora Jeong Jae-yeonga na MFF w Locarno[31].
2016 Twoja i nie tylko twoja[22][23] Dangsin jasingwa dangsineui geot (당신 자신과 당신의 것) Srebrna Muszla za najlepszą reżyserię na MFF w San Sebastián.
2017 Samotnie na plaży pod wieczór[23] Bamui haebyun-eoseo honja (밤의 해변에서 혼자) Srebrny Niedźwiedź dla najlepszej aktorki Kim Min-hee na 67. MFF w Berlinie.
2017 Dzień po[23] Geu-hu (그 후)
2017 Aparat Claire[23] Keulleeo-eui kamera (클레어의 카메라)
2018 Trawa[24] Pulipdeul (풀잎들)
2018 Hotel nad rzeką[25] Gangbyeon hotel (강변호텔) Srebrny Lampart dla najlepszego aktora Ki Joo-bonga na MFF w Locarno[32].
2020 Biegnąca kobieta[33]. Domangchin yeoja (도망친 여자) Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego reżysera na 70. MFF w Berlinie[34].
2020 Wstęp[35] In-teu-ro-deok-syeon (인트로덕션) Srebrny Niedźwiedź za najlepszy scenariusz na 71. MFF w Berlinie.
2021 Przed twoją twarzą[36] Dang-sin eol-gol ap-e-seo (당신 얼굴 앞에서)
2022 Film powieściowy[37] So-seol-ga-ui Yeong-hwa (소설가의 영화)
2022 Trzy piętra Top (탑)
2023 Patrząc w wodę Mul-an-e-seo (물 안에서)
2023 U-ri-eui Ha-ru (우리의 하루)
2024 Su-yu-cheon (수유천)
2024 Potrzeba podróży Yeo-haeng-ja-eui Pir-yo (여행자의 필요) Srebrny Niedźwiedź – Nagroda Grand Prix Jury na 74. MFF w Berlinie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Daijiga umule pajinnal: Awards. IMDb. [dostęp 2019-01-06]. (ang.).
  2. ↑ a b Awards 2010 Un Certain Regard. Oficjalna strona festiwalu w Cannes. [dostęp 2015-12-08]. (ang.).
  3. ↑ Sang-soo Hong: Awards. IMDb. [dostęp 2019-01-06]. (ang.).
  4. ↑ BERLIN 2017: Złoty Niedźwiedź pojedzie na Węgry. „Pokot” z nagrodą!. Filmweb, 2017-02-18. [dostęp 2017-05-31]. (pol.).
  5. ↑ Tales of Cinema – Hong Sang-soo Retrospective. 2012-11. [dostęp 2016-01-05]. Cytat: Similar to the films of Yasujiro Ozu, Hong Sang-soo's "Tales of Cinema" invent their own world, in which countless echoes and resonances emerge between the individual films – seemingly insignificant motifs and things from earlier films reappear in modified form in later ones. (ang.).
  6. ↑ Tales of Cinema – Hong Sang-soo Retrospective. 2012-11. [dostęp 2016-01-05]. Cytat: Hong's erotically coded linguistic games are often taken as proof of a certain proximity to Eric Rohmer, but the ambiguous disruptions and surprises in his films are frequently more reminiscent of the surreal fictions of Luis Buñuel; like Buñuel, Hong often leaves the boundaries between dream, memory, film and reality pointedly unmarked. (ang.).
  7. ↑ Vincent Ostria: Hong Sang-Soo – Nouveaux fragments d’un discours amoureux. 2005-11-02. [dostęp 2016-01-05]. Cytat: Avez-vous des cinéastes favoris? Il y en a beaucoup : Ozu, Bresson, Rohmer, Buñuel, Vigo, Murnau… (fr.).
  8. ↑ Scott Tobias: Film Review: ‘Yourself and Yours’. Variety, 2016-09-15. [dostęp 2016-10-20]. (ang.).
  9. ↑ Hong Sang-Soo: Mes dates clés, par Hong Sang-Soo. 2003-02-26. [dostęp 2016-01-05]. Cytat: Lors d'un séminaire à l'Art Institute, je vois le Journal d'un curé de campagne, de Robert Bresson. (fr.).
  10. ↑ Vincent Ostria: Hong Sang-Soo – Nouveaux fragments d’un discours amoureux. 2005-11-02. [dostęp 2016-01-05]. Cytat: J’ai découvert Cézanne quand j’avais 26 ans. (fr.).
  11. ↑ Michael Guillen: HONG SANG-SOO BLOGATHON—Virgin Stripped Bare By Her Bachelors Q&A At Pacific Film Archives. 2007-03-22. [dostęp 2015-11-04]. Cytat: Of course there are French writers and artists that he very much enjoys. In his 20s he was particularly fond of Andre Gide and read him nearly every day. (ang.).
  12. ↑ Agnieszka Szeffel. Hong Sang-soo – między przypadkiem a zamiarem. „EKRANy”. nr 3-4, 2011. 
  13. ↑ a b c Filmy Honga Sang-soo na stronie festiwalu. Festiwal Pięciu Smaków. [dostęp 2015-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-02)].
  14. ↑ a b Director Hong Sang Soo's wife comments on his affair with actress Kim Min Hee. 2016-06-21. [dostęp 2016-10-13]. (ang.).
  15. ↑ Hong Sang-soo Explains His Improvisational Methods for Fast Filmmaking. The Hollywood Reporter. [dostęp 2019-01-06]. (ang.).
  16. ↑ IN ANOTHER COUNTRY DA-REUN NA-RA-E-SUH (IN ANOTHER COUNTRY). JP Box Office. [dostęp 2015-11-05]. (fr.).
  17. ↑ a b W innym kraju na stronie WFF. Warszawski Festiwal Filmowy. [dostęp 2015-11-05]. (pol.).
  18. ↑ Wzgórze wolności. www.nowehoryzonty.pl. [dostęp 2015-07-14].
  19. ↑ Wzgórze wolności. korean-culture.org. [dostęp 2015-12-07].
  20. ↑ a b Teraz dobrze, wtedy źle. nowehoryzonty.pl. [dostęp 2016-07-06]. (pol.).
  21. ↑ WARSZAWSKI FESTIWAL FILMÓW KOREAŃSKICH 2016. [dostęp 2016-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-24)].
  22. ↑ a b TWOJA I NIE TYLKO TWOJA. [dostęp 2016-10-24].
  23. ↑ a b c d e Program Festiwalu 2017. nowehoryzonty.pl. [dostęp 2017-07-29]. (pol.).
  24. ↑ a b Program 18. MFF Nowe Horyzonty. [dostęp 2018-09-15].
  25. ↑ a b HOTEL NAD RZEKĄ. piecsmakow.pl. [dostęp 2019-08-09]. (pol.).
  26. ↑ Program 19. MFF Nowe Horyzonty. [dostęp 2022-01-20].
  27. ↑ a b Marcin Krasnowolski, Epizody codzienności. Hong Sang-soo, „Kino”, październik 2022.
  28. ↑ Film Hahaha. Festiwal Pięciu Smaków. [dostęp 2016-07-11]. (pol.).
  29. ↑ Fil Oki. Festiwal Pięciu Smaków. [dostęp 2016-07-11]. (pol.).
  30. ↑ Wzgórze wolności. nowehoryzonty.pl. [dostęp 2016-07-06]. (pol.).
  31. ↑ Palmarès 2015 (Oficjalna strona Festiwalu). pardolive.ch. [dostęp 2016-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-18)]. (ang.).
  32. ↑ Locarno Film Festival 2018 Awards: ‘A Land Imagined’ Takes Home the Golden Leopard. [dostęp 2018-09-14].
  33. ↑ Kobieta, która uciekła. [dostęp 2022-01-15].
  34. ↑ The Prizes of the International Jury 2020. www.berlinale.de. [dostęp 2020-02-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-11)]. (ang.).
  35. ↑ Wstęp. [dostęp 2022-01-15].
  36. ↑ Przed twoją twarzą. [dostęp 2023-02-15].
  37. ↑ Film powieściowy. [dostęp 2023-02-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego reżysera
1956–1979
1980–1999
2000–2019
2020–
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hong_Sang-soo&oldid=74522126”