Język garifuna

Garifuna
Obszar	Honduras ; Gwatemala ; Belize ; Nikaragua ; USA
Liczba mówiących	190 tys.
Klasyfikacja genetyczna
	Języki arawackie; Języki karibskie; Język garifuna;
Status oficjalny
Ethnologue	5 rozwojowy↗
Kody języka
ISO 639-3	cab
IETF	cab
Glottolog	gari1256
Ethnologue	cab
WALS	grf
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Zobacz też: język, języki świata
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język garifuna, także: black carib, caribe, central american carib, moreno^[1] – język z karibskiej grupy językowej (grupy języków arawackich) używany przez tzw. „Czarnych Karibów” w Hondurasie, Gwatemali, Belize, Nikaragui i USA.

W 2001 roku język garifuna, wraz z kulturą taneczno-muzyczną Garifunów, został proklamowany Arcydziełem Ustnego i Niematerialnego Dziedzictwa Ludzkości, a w roku 2009 wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO^[2].

Opis

Około 190 tysięcy użytkowników posługuje się językiem Garifuna na terenie Hondurasu, Gwatemali, Belize, Nikaragui i USA, z czego 98 tysięcy użytkowników mieszka w Hondurasie, 65 tysięcy w USA, prawie 17 tysięcy w Gwatemali, niewiele ponad 12 tysięcy w Belize i 1500 w Nikaragui^[1]^[3]. W Hondurasie i Nikaragui używany jest dialekt wschodni (skrócone wyrazy, opuszczane /r/) a w Gwatemali i Belize – zachodni^[1]. Mniej niż 100 osób posługuje się wyłącznie tym językiem^[1]. Dialekt zachodni uznawany jest za standardowy język literacki^[1].

Część słownictwa używana jest tylko przez mężczyzn (leksyka głównie karibska), a część wyłącznie przez kobiety (słownictwo głównie pochodzenia arawackiego). Występuje wiele zapożyczeń z języków francuskiego, hiszpańskiego i angielskiego^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f International Encyclopedia of Linguistics: AAVE - Esperanto, Volume 1. Oxford University Press, 2003, s. 136. ISBN 978-0-19-513977-8. [dostęp 2014-11-29].
↑ UNESCO ICH: Language, dance and music of the Garifuna. [dostęp 2013-11-18]. (ang.).
↑ M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Garifuna, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [dostęp 2012-11-30] (ang.).

Linki zewnętrzne

Garifuna research: strona oficjalna. [dostęp 2014-11-30]. (ang.).

[OUP136-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f International Encyclopedia of Linguistics: AAVE - Esperanto, Volume 1. Oxford University Press, 2003, s. 136. ISBN 978-0-19-513977-8. [dostęp 2014-11-29].

[UNESCO1-2] UNESCO ICH: Language, dance and music of the Garifuna. [dostęp 2013-11-18]. (ang.).

[Lewiscab-3] M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Garifuna, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [dostęp 2012-11-30] (ang.).

[1]

[2]

[3]