Język kreolski Mauritiusa
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
806 tys. (1989)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
kreolski na bazie francuskiego | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | mfe | ||
| IETF | mfe | ||
| Glottolog | mori1278 | ||
| Ethnologue | mfe | ||
| Linguist List | mfe | ||
| WALS | mcr | ||
| SIL | MFE | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kreolski Mauritiusa – język kreolski na bazie francuskiego, używany na Mauritiusie. Alternatywne nazwy: morisyen, maurytyjski, kreol. Jest używany jako język ojczysty przez około 80% ludności Mauritiusa, jednak niemal wyłącznie w mowie, stosunkowo rzadko bywa zapisywany. Pomimo czynionych prób ujednolicenia zapisu nie wypracowano jak dotąd powszechnie akceptowanego systemu ortografii[2]. Użytkownicy posługują się również, zwłaszcza w piśmie, angielskim i francuskim.
Bardzo podobne dialekty używane są w niektórych częściach Madagaskaru oraz na wyspie Rodrigues. Pod względem struktury gramatycznej jest bliski językowi kreolskiemu używanemu na Seszelach czy nawet francuskiemu kreolskiemu z Karaibów. Nie jest natomiast dobrze zrozumiały z językiem kreolskim Reunionu[1].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Leksyka opiera się w głównej mierze na słownictwie francuskim, istnieją również zapożyczenia z angielskiego i języków indyjskich. Francuski rodzajnik często stanowi integralną część wyrazu maurytyjskiego, np. dilo z franc. „de l’eau”, diri z „du riz”. Zapis jest zazwyczaj fonetyczny. W porównaniu z francuskim wiele dźwięków ulega uproszczeniu, np. francuskie „ch” i „j” zapisywane są i wymawiane jako odpowiednio „s” i „z”, zaś zaokrąglone samogłoski „u” i „eu” jako „i” i „e”.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Morisyen, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [zarchiwizowane z adresu 2014-05-30] (ang.).
- ↑ Language Contact Manchester [online], languagecontact.humanities.manchester.ac.uk [dostęp 2017-11-24] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adone, Dany. The Acquisition of Mauritian Creole. Amsterdam; Philadelphia: J. Benjamins, 1984.
- Baker, Philip and Chris Corne, Isle de France Creole: Affinities and Origins. Ann Arbor: Karoma, 1982.
- Baker, Philip. Kreol: A Description of Mauritian Creole. London: Hurst, 1972.
- Baker, Philip and Vinesh Y. Hookoomsing. Morisyen-English-français: diksyoner kreol morisyen (Słownik). Paris: Harmattan, 1987.
- Carpooran, Arnaud. Diksioner morisien. Quatre Bornes, Ile Maurice: Editions Bartholdi, 2005.
- Chaudenson, Robert. Les créoles francais. Evreux: F. Nathan, 1979.
- Chaudenson, Robert. Creolization of language and culture; translated and revised by Salikoko S. Mufwene, with Sheri Pargman, Sabrina Billings, and Michelle AuCoin. London ; New York: Routledge, 2001.
- Frew, Mark. Mauritian Creole in seven easy lessons. 2nd ed. Port Louis, Republic of Mauritius: Ledikasyon pu Travayer, 2003.
- Holm, John. Pidgins and Creoles, Volume II: Reference Survey. Cambridge: Cambridge University Press, 1989.
- Lee, Jacques K. Mauritius: its Creole language: the ultimate Creole phrase book: English-Creole dictionary. London, England: Nautilus Pub. Co., 1999.