Jisra’el Rokach
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister spraw wewnętrznych | |
| Okres |
od 24 grudnia 1952 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Burmistrz Tel Awiwu | |
| Okres |
od 1936 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Poseł do Knesetu | |
| Okres |
od 1949 |
| Przynależność polityczna | |
Jisra’el Rokach (hebr. ישראל רוקח, ang. Israel Rokach, ur. 31 grudnia 1886 w Newe Cedek, wówczas części Jafy, zm. 13 września 1959 w Tel Awiwie[1]) – izraelski inżynier i polityk, wieloletni burmistrz Tel Awiwu[2], członek Knesetu z ramienia Ogólnych Syjonistów, minister spraw wewnętrznych Izraela w latach 1952-1955.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się jako jedno z pięciorga dzieci Szimona i Racheli Rokach[3] w rodzinie osiadłej już od kilku pokoleń w Palestynie, choć wywodzącej się z Galicji[4]. Miał dwóch braci Jicchaka i Josefa oraz dwie siostry Hannę i Miriam.
Uczył się w chederze, a potem w świeckiej szkole. Następnie kontynuował naukę w Szwajcarii, najpierw w szkole średniej w Lozannie, a potem – od 1915 roku – na Politechnice w Zurychu[4]. W latach 1920–1922 mieszkał w Wielkiej Brytanii i pracował jako inżynier[1].
Od młodości związany z ruchem syjonistycznym, działacz społeczny i polityczny[4].
Był prezesem klubu sportowego Maccabi Tel Awiw[1].
Kariera polityczna
[edytuj | edytuj kod]Był działaczem ruchu syjonistycznego, a wolnym Izraelu partii Ogólni Syjoniści.
Od 1929 do 1936 roku był zastępcą burmistrza (za kadencji Meira Dizengoffa)[3], a od 1936 do 1952 roku burmistrzem Tel Awiwu[1]. Za swoją działalność otrzymał Order Imperium Brytyjskiego[5]
W sierpniu 1946 został aresztowany przez sprawujących mandat nad Palestyną Brytyjczyków i do września 1947 był internowany w obozie w Rafah[1].
Po uzyskaniu przez Izrael niepodległości, wystartował w pierwszych wyborach parlamentarnych zdobywając mandat z ramienia Ogólnych Syjonistów[1]. Podczas pierwszej kadencji Knesetu równocześnie sprawował funkcję burmistrza Tel Awiwu.
W kolejnych wyborach ponownie dostał się do Knesetu, a gdy w 1952 Ogólni Syjoniści weszli w koalicję z Mapai to Rokach został minister spraw wewnętrznych w rządzie Dawida Ben Guriona[6]. Funkcję sprawował od 24 grudnia 1952 do upadku rządu. 26 stycznia 1954 kiedy premierem został Mosze Szaret, Rokach ponownie objął to samo stanowisko i sprawował ją do 29 czerwca 1955[7], kiedy to Ogólni Syjoniści opuścili koalicję.
Jisra’el Rokach po raz trzeci dostał się do Knesetu w wyborach w 1955 roku, w kadencji tej pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego parlamentu[1].
Zmarł pełniąc funkcje parlamentarne 13 września 1959 w Tel Awiwie w wieku 73 lat.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Od 1933[4] był żonaty z Esterą Epstein i miał dwoje dzieci: Liwię i Ricciego.
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Order Imperium Brytyjskiego: OBE (1938) i CBE (1945)[8]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Jisra’el Rokach (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ Aleksander Klugman: Polska kolonia nad Morzem Śródziemnym. Erec Israel, 2010-02-17. [dostęp 2015-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-29)]. (ang.).
- ↑ a b Rokach House. The Works of Leah Majaro-Mintz. Gems in Israel, 2001-12-01. [dostęp 2015-05-21]. (ang.).
- ↑ a b c d Leon Majaro: The House of Rokach. Londyn: Majaro Publications, 2009. ISBN 978-0-9562859-0-4.
- ↑ Wykaz wyróżnionych. The London Gazette, 1938-07-7. [dostęp 2015-05-21]. (ang.).
- ↑ All Governments of Israel. Second Knesset: Government 4. knesset.gov.il. [dostęp 2015-05-21]. (ang.).
- ↑ All Governments of Israel. Second Knesset: Government 4. knesset.gov.il. [dostęp 2015-05-21]. (ang.).
- ↑ Wykaz wyróżnionych. The London Gazette, 1945-06-08. [dostęp 2015-05-21]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jisra’el Rokach (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- Leon Majaro: The House of Rokach. Londyn: Majaro Publications, 2009. ISBN 978-0-9562859-0-4.
- John F. Oppenheimer (Red.): Lexikon des Judentums. Bertelsmann, Gütersloh 1971
- A. Rambah – “Israel Rokach – The Skipper of Tel Awiw” (1969)
|
|
