Joseph Caillaux
Data i miejsce urodzenia |
30 marca 1863 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
21 listopada 1944 |
75. Premier Francji | |
Okres |
od 27 czerwca 1911 |
Poprzednik | |
Następca |
Joseph Caillaux (ur. 30 marca 1863, zm. 21 listopada 1944) – francuski polityk, lider Partii Radykalnej. Premier Francji w latach 1911-1912, zwolennik pojednania z Niemcami oraz autor planu pokojowego kończącego II kryzys w Maroku w 1912 roku.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jego ojcem był francuski polityk i minister Eugène Caillaux. Joseph Caillaux urodził się w 1863 roku w Mamers. W wieku 18 lat ukończył liceum w Mamers po czym wstąpił École polytechnique w Paryżu.
Swoją karierę polityczną Joseph rozpoczął w 1902 roku, kiedy po raz pierwszy został wybrany do Zgromadzenia Narodowego, wcześniej piastując funkcję w administracji publicznej. 27 czerwca 1911 roku został wybrany na 75. premiera Francji. Urząd piastował zaledwie 6 miesięcy, 21 stycznia 1912 roku Caillaux podał się do dymisji, a jego miejsce zastąpił Raymond Poincaré. Po odejściu ze stanowiska premiera piastował liczne posady ministerialne. W 1914 roku podał się do dymisji z funkcji ministra finansów po tym jak jego żona, Henriette zastrzeliła edytora Le Figaro, Gastona Calmette.
Podczas I wojny światowej był przewodniczącym partii pokoju działającej na rzecz zawieszenia działań wojennych i zawarcia pokoju z Niemcami. Z tego powodu został aresztowany w 1917 roku z polecenia Clemenceau. 23 kwietnia 1920 roku został skazany na 3 lata więzienia. Pozbawiono go także praw publicznych[1]. Po zrehabilitowaniu kontynuował karierę polityczną. W latach 20. XX wieku był członkiem gabinetów rządowych partii lewicowych. Trzykrotnie pełnił funkcję ministra finansów[1].
25 sierpnia 1906 roku ożenił się z Berthą Gueydan, z którą się rozwiódł w marcu 1911 roku. W październiku tego samego roku ożenił się z Henriettą Raynouard, z którą utrzymywał kontakty od roku 1907.
Joseph Caillaux zmarł w 1944 roku w Paryżu w wieku 81 lat. Jego ciało zostało pochowane na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu (kwartał 54).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Palmer 1998 ↓, s. 79.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jean-Denis Bredin, Joseph Caillaux, Paris, Gallimard, coll. Folio Histoire, 2001.
- Yvert Benoît (red.), Premiers ministres et présidents du Conseil. Histoire et dictionnaire raisonné des chefs du gouvernement en France (1815-2007), Perrin, Paris 2007, s. 916
- Alan Palmer: Kto jest kim w polityce. Świat od roku 1860. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Magnum, 1998. ISBN 83-85852-28-X.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona poświęcona politykowi. cedef.minefi.gouv.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-18)].
- ISNI: 0000000110331397
- VIAF: 114621953
- LCCN: n81087043
- GND: 118675273
- NDL: 00652399
- LIBRIS: jgvxxt2216n6t7z
- BnF: 12334274n
- SUDOC: 032282907
- SBN: RAVV058019
- NKC: jo2002113343
- BNE: XX1221680
- NTA: 070366241
- BIBSYS: 90711332
- CiNii: DA09444692
- Open Library: OL152855A
- PLWABN: 9810689592605606
- NUKAT: n2006094156
- J9U: 987007277878305171
- PTBNP: 28289
- ΕΒΕ: 167999