Kamionka (województwo lubuskie)
51°48′28″N 15°27′00″E/51,807778 15,450000| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
134 |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
66-007[2] |
| Tablice rejestracyjne |
FZI |
| SIMC |
0912570 |
Położenie na mapie gminy Nowogród Bobrzański  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zielonogórskiego  | |
| 51°48′28″N 15°27′00″E/51,807778 15,450000[1]
| |
Kamionka (niem. Steinborn)[3] – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Nowogród Bobrzański.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Z 1263 roku pochodzi najstarsza nazwa de Steinburn, a w 1265 roku Stinborn[3]. W tym czasie wzmiankowano też komesa Henryka z Kamionki. Rycerz Jeschko de Siemliunm występował jako świadek, a następnie dziedzic wsi w latach 1292–1306. Tenże Jeschko i Henryk de Steinburn w 1295 roku posiadali we wsi allodium (własność dziedziczną). Zachowała się w źródłach z lat 1330 i 1375 wzmianka o dwóch członkach rodziny Steynborn, a później właścicielem Kamionki była rodzina von Kottwitz z Broniszowa[3]. Rodzina ta po 1865 roku sprzedała ją Hansowi Christophowi von Berge z Niwisk. Majątek przeszedł w ręce rodziny von Schweinit w 1742 roku po bezpotomnej śmierci ostatniego z rodu, a około 1844 roku barona von Tschammer-Quarnitza z Broniszowa. Później wielokrotnie zmieniali się właściciele i dzierżawcy kamionkowskiego majątku, a ostatnim z niemieckich właścicieli był Max Wehner[3].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[4]:
- dzwonnica kościelna, drewniana, z połowy XVIII wieku
- dwór, który uważa się za najstarszą część zespołu, zbudowaną w drugiej połowie lub pod koniec XVII wieku prawdopodobnie przez Hansa Christopha von Berge z Niwisk[3]. Został wzniesiony na miejscu starszej, być może średniowiecznej siedziby szlacheckiej, której relikty widnieją jeszcze w części podziemnej. Gruntownej przebudowy obiektu dokonano około połowy XIX wieku. Późnoklasycystyczny dwór, który zachował się do dziś zbudowano z kamienia i cegły na planie prostokąta i nakryto niskim, czterospadowym dachem[3]. W elewacji południowej – frontowej znajduje się wejście główne[5]. Bardzo skromna jest dekoracja architektoniczna elewacji w formie parapetów, naczółków nadokiennych, a także fragmentarycznie zachowanego gzymsu międzykondygnacyjnego. Wewnątrz dworu zachowały się sklepienia kolebkowo-krzyżowe. Obecnie budynek jest opuszczony[5].
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Liczba mieszkańców miejscowości w poszczególnych latach[6]:
| Rok | Ilość mieszkańców |
|---|---|
| 1998 | 88 |
| 2002 | 156 |
| 2009 | 147 |
| 2011 | 135 |
| 2021 | 134 |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 49624
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 425 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c d e f Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 51.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 106. [dostęp 2013-02-28].
- ↑ a b Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 52.
- ↑ Wieś Kamionka (lubuskie) » mapy, GUS, nieruchomości, regon, kod pocztowy, atrakcje, edukacja, kierunkowy, demografia, zabytki, tabele, statystyki, drogi publiczne, liczba ludności [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-03-04] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 51-52. ISBN 978-83-919914-8-0.
| Miasto | |
|---|---|
| Część miasta | |
| Wsie | |
| Kolonia | |
| Osada | |
| Dawny przysiółek wsi |
