Konstantin Leselidze

Konstantin Leselidze
კონსტანტინე ნიკოლოზის ძე ლესელიძე
	generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia	15 października 1903 ; Ozurgeti, Gruzja pod panowaniem rosyjskim
Data i miejsce śmierci	21 lutego 1944 ; Moskwa, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1921–1944
Siły zbrojne	Armia Czerwona
Stanowiska	dowódca 46., 47. i 18 Armii
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: bitwa pod Smoleńskiem; bitwa pod Moskwą; bitwa o Kaukaz;
	Odznaczenia
	;

Konstantin Nikołajewicz Leselidze (gruz. კონსტანტინე ნიკოლოზის ძე ლესელიძე trb. konstantine nikolozis dze leselidze trl. k’onst’ant’ine nik’olozis dze leselidze; ur. 2 października^?/15 października 1903 w Ozurgeti, zm. 21 lutego 1944 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy narodowości gruzińskiej, generał-pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1971).

Życiorys

Był bratem Wiktora. Skończył dwuklasową szkołę we wsi Zwani i do 1921 5 klas gimnazjum w Ozurgeti, od maja 1921 służył w Armii Czerwonej, 1922 ukończył Gruzińską Zjednoczoną Szkołę Wojskową, a 1925 eksternistycznie Tyfliską Szkołę Artylerii. Od 1922 służył w Kaukaskiej Armii Czerwonego Sztandaru jako dowódca plutonu, od maja 1925 do września 1927 pomocnik dowódcy baterii, od września 1927 do września 1929 dowódca baterii, a od września 1929 do kwietnia 1931 dowódca dywizjonu artylerii. W 1922 uczestniczył w likwidacji antyradzieckiego powstania w Chewsuretii, 1923 w rejonie Ozurgeti, a w 1924 powstania antykomunistycznego w Duszeti, od 1925 należał do WKP(b). W 1929 skończył leningradzkie kursy artylerii, od kwietnia 1931 do 1937 był dowódcą - komisarzem 2 Gruzińskiego Pułku Artylerii, potem p.o. dowódcy 63 Gruzińskiej Dywizji Piechoty, a od czerwca 1938 do lutego 1941 szefem artylerii 5 Dywizji Piechoty Białoruskiego Okręgu Wojskowego, we wrześniu 1939 brał udział w agresji ZSRR na Polskę (w Zachodniej Białorusi). Od lutego do czerwca 1941 był szefem artylerii 2 Korpusu Piechoty Białoruskiego Specjalnego Okręgu Wojskowego, od czerwca 1941 do czerwca 1942 szefem artylerii 2 Korpusu Piechoty i 50 Armii Frontu Zachodniego, w lipcu-sierpniu 1942 dowódcą 3 Górskiego Korpusu 46 Armii Frontu Zakaukaskiego, a od sierpnia 1942 do stycznia 1943 dowódcą 46 Armii Frontu Zakaukaskiego. Od stycznia do marca 1943 dowodził 47 Armią, a od marca 1943 do lutego 1944 18 Armią Frontu Zakaukaskiego/Północno-Kaukaskiego/1 Ukraińskiego. Uczestniczył w walkach obronnych na Białorusi i pod Smoleńskiem, bitwie pod Moskwą, obronie Tuły, walkach u głównego grzbietu Kaukazu, operacji krasnodarsko-noworosyjskiej, noworosyjsko-tamańskiej, kerczeńsko-eltigeńskiej i żytomiersko-berdyczowskiej, w obronie Zakaukazia, wyzwoleniu Kaukazu, Noworosyjska i Półwyspu Tamańskiego, uchwyceniu przyczółku na Półwyspie Kerczeńskim i w wyzwoleniu Prawobrzeżnej Ukrainy. Podczas pobytu na froncie ciężko zachorował i został odesłany do moskiewskiego szpitala, gdzie zmarł. Został pochowany w Tyflisie.

Awanse

Pułkownik (17 lutego 1936)
Generał Major (2 stycznia 1942)
Generał Porucznik (14 października 1942)
Generał Pułkownik (9 października 1943)

Odznaczenia

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (pośmiertnie 13 maja 1971)
Order Lenina (dwukrotnie - 13 grudnia 1942 i pośmiertnie 13 maja 1971)
Order Czerwonego Sztandaru (17 kwietnia 1942)
Order Suworowa I klasy (18 września 1943)
Order Bohdana Chmielnickiego I klasy (10 stycznia 1944)
Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie - 22 marca 1936 i 31 sierpnia 1941)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy Gruzińskiej SRR (29 marca 1931)
Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” (1938)
Medal „Za obronę Kaukazu” (1944)

Bibliografia

http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=3701 (ros.)