Kormoran modrogardły

Kormoran modrogardły
	Urile penicillatus
	(Brandt, 1837)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	głuptakowe
Podrząd	głuptakowce
Rodzina	kormorany
Rodzaj	Urile
Gatunek	kormoran modrogardły
Synonimy
	Carbo penicillatus Brandt, 1837; Compsohaelius penicillatus (Brandt, 1837); Phalacrocorax penicillatus (Brandt, 1837);
	Carbo penicillatus Brandt, 1837; Compsohaelius penicillatus (Brandt, 1837); Phalacrocorax penicillatus (Brandt, 1837);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; okres lęgowy poza sezonem legowym
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kormoran modrogardły^[4] (Urile penicillatus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae). Występuje od wybrzeży Alaski, aż po Zatokę Kalifornijską.

Systematyka: Gatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1837 roku Johann Friedrich von Brandt pod nazwą Carbo penicillatus. Autor nie podał miejsca typowego^[1]^[2]^[5]. Obecnie gatunek zaliczany jest do rodzaju Urile^[1]^[4]^[6]. Nie wyróżnia się podgatunków^[1]^[6].

Morfologia: Długość ciała wynosi 70–90 cm^[7], rozpiętość skrzydeł około 124 cm; masa ciała: samce 2382–2682 g, samice 1399–2298 g^[1]. Maska czarno upierzona, naga skóra maski i gardła jest niebieska^[8].

Zasięg występowania: W sezonie lęgowym występuje wzdłuż wybrzeża Pacyfiku od skrajnie południowo-zachodniej Kanady (wyspa Vancouver) na południe do północno-zachodniego Meksyku (Kalifornia Dolna). Zimą zasięg występowania rozciąga się na północ do Alaski (Zatoka Księcia Williama) i na południe po większą część Zatoki Kalifornijskiej^[1].

Status: W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN kormoran modrogardły jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność populacji szacuje się na około 230 tysięcy osobników. Trend liczebności oceniany jest jako spadkowy^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Orta, J., Christie, D.A., Jutglar, F., Garcia, E.F.J. & Kirwan, G.M.: Brandt's Cormorant (Urile penicillatus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
↑ ^a ^b D. Lepage: Brandt's Cormorant Phalacrocorax penicillatus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-12-02]. (ang.).
↑ ^a ^b BirdLife International, Urile penicillatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2022-1 [dostęp 2022-12-02] (ang.).
↑ ^a ^b Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) - kormorany - Cormorants (wersja: 2021-07-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-22].
↑ Brandt, Observations sur plusieurs espèces nouvelles du genre Carbo ou Phalacrocorax, qui se trouvent dans le muséum de l'Académie des sciences de St.-Pétersbourg, „Bulletin de l'Académie Impériale des Sciences de Saint Pétersbourg”, 3, 1837, kol. 55 (łac.).
↑ ^a ^b F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-28]. (ang.).
↑ E. Keller, prof. dr. J. H. Reichholf, G. Steinbach i inni: Leksykon zwierząt: Ptaki. Cz. 1. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 46. ISBN 83-7227-891-1.
↑ Jerzy Lewczuk (tłum.): Wybrzeża morskie. Warszawa: Delta, 1997, seria: Encyklopedia Dzikich Zwierząt. ISBN 83-7175-105-2.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
Brandt's Cormorant. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[hbwa-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Orta, J., Christie, D.A., Jutglar, F., Garcia, E.F.J. & Kirwan, G.M.: Brandt's Cormorant (Urile penicillatus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].

[avibase-2] D. Lepage: Brandt's Cormorant Phalacrocorax penicillatus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-12-02]. (ang.).

[iucn-3] BirdLife International, Urile penicillatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2022-1 [dostęp 2022-12-02] (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-4] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) - kormorany - Cormorants (wersja: 2021-07-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-22].

[oryg-5] Brandt, Observations sur plusieurs espèces nouvelles du genre Carbo ou Phalacrocorax, qui se trouvent dans le muséum de l'Académie des sciences de St.-Pétersbourg, „Bulletin de l'Académie Impériale des Sciences de Saint Pétersbourg”, 3, 1837, kol. 55 (łac.).

[ioc-6] F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-28]. (ang.).

[lz-7] E. Keller, prof. dr. J. H. Reichholf, G. Steinbach i inni: Leksykon zwierząt: Ptaki. Cz. 1. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 46. ISBN 83-7227-891-1.

[edz-8] Jerzy Lewczuk (tłum.): Wybrzeża morskie. Warszawa: Delta, 1997, seria: Encyklopedia Dzikich Zwierząt. ISBN 83-7175-105-2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]