Līga Dekmeijere
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 maja 1983 |
| Wzrost |
171 cm |
| Gra |
praworęczna (oburęczny backhand) |
| Status profesjonalny |
2000 |
| Zakończenie kariery |
aktywna |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
287 (26 sierpnia 2002) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
1 WTA, 19 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
54 (5 kwietnia 2010) |
| Australian Open |
2R (2005, 2010, 2011) |
| Roland Garros |
3R (2012) |
| Wimbledon |
2R (2012) |
| US Open |
2R (2008, 2009, 2011–2013) |
Līga Dekmeijere (ur. 21 maja 1983) – łotewska tenisistka, zwyciężczyni turnieju WTA w grze podwójnej, triumfatorka dziewiętnastu imprez deblowych w rozgrywkach ITF.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]W październiku 1997 roku Dekmeijere po raz pierwszy wzięła udział w deblowym turnieju Międzynarodowej Federacji Tenisowej, ale odpadła w meczu otwarcia. W lipcu 1999 triumfowała w Brukseli, partnerując Ludmile Nikojan. Została sklasyfikowana w rankingu gry podwójnej.
W sezonie 2000 rozpoczęła starty indywidualne, ale zakończyła rok z makabrycznymi statystykami, ani razu nie przechodząc przez eliminacje. W 2001 roku pokonała kwalifikacje do imprezy piątej kategorii w Casablance. Tam przegrała z Emmanuelle Gagliardi. O wiele lepiej radziła sobie drużynowo, odnosząc kolejne zwycięstwa. W 2003 w Oulu osiągnęła półfinał.
Po paśmie porażek świat usłyszał nazwisko Łotyszki w 2005 roku, kiedy to doszła do pierwszego profesjonalnego finału. Miało to miejsce w Quebec, a partnerowała jej Amerykanka Ashley Harkleroad. Kilka miesięcy później, na starcie sezonu 2006, doszła do deblowego finału w Canberze z Claire Curran. Panie przegrały z Martą Domachowską i Robertą Vinci. Dekmeijere po raz pierwszy została sklasyfikowana w gronie stu najlepszych deblistek na świecie.
16 lutego 2008 roku wygrała turniej WTA w Viña del Mar. W Cachantun Cup partnerowała jej Polka Alicja Rosolska.
Finały turniejów WTA
[edytuj | edytuj kod]| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 |
|
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 |
|
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra podwójna
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 6 listopada 2005 | Québec | Twarda (hala) |  Ashley Harkleroad
|
 Anastasija Rodionowa Jelena Wiesnina
|
7:6(4), 4:6, 2:6 |
| Finalistka | 2. | 13 stycznia 2006 | Canberra | Twarda |  Claire Curran
|
 Marta Domachowska Roberta Vinci
|
6:7(5), 3:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 17 lutego 2008 | Viña del Mar | Ceglana | Alicja Rosolska
|
 Marija Korytcewa Julia Schruff
|
7:5, 6:3 |
| Finalistka | 3. | 20 czerwca 2008 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Angelique Kerber
|
 Marina Erakovic Michaëlla Krajicek
|
3:6, 2:6 |
| Finalistka | 4. | 19 kwietnia 2009 | Charleston | Ceglana |  Patty Schnyder
|
Bethanie Mattek-Sands Nadieżda Pietrowa
|
7:6(5), 2:6, 9–11 |
| Finalistka | 5. | 15 stycznia 2011 | Hobart | Twarda | Kateryna Bondarenko
|
Sara Errani Roberta Vinci
|
3:6, 5:7 |
| Finalistka | 6. | 25 sierpnia 2012 | Dallas | Twarda | Irina Falconi
|
Marina Erakovic Heather Watson
|
3:6, 0:6 |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-31] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-31] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-31] (ang.).