Przejdź do zawartości

Luben Gocew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luben Gocew
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1930
Sofia

Data i miejsce śmierci

8 października 2020
Sofia

Minister spraw zagranicznych Bułgarii
Okres

od 22 września 1990
do 20 grudnia 1990

Przynależność polityczna

Bułgarska Partia Komunistyczna
Bułgarska Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Bojko Dimitrow

Następca

Wiktor Wyłkow

Luben Stoiłow Gocew, bułg. Любен Гоцев (ur. 3 marca 1930 w Sofii, zm. 8 października 2020 tamże[1]) – bułgarski wojskowy, dyplomata i polityk, generał, aktywny członek Bułgarskiej Partii Komunistycznej, a następnie Bułgarskiej Partii Socjalistycznej, pierwszy minister spraw zagranicznych Bułgarii (1990) po Okrągłym Stole.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu w 1960 roku studiów w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych rozpoczął pracę w bułgarskim Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Był przedstawicielem Bułgarii na placówkach m.in. w Kanadzie i Organizacji Narodów Zjednoczonych. Od 1982 roku pracował w ścisłym kierownictwie resortu. Jesienią 1990 objął stanowisko szefa dyplomacji w pierwszym powstałym po Okrągłym Stole rządzie kierowanym przez liberalnego komunistę Andreja Łukanowa. Jednakże gabinet upadł już po trzech miesiącach. Łukanowa zastąpił Dimityr Popow, pierwszy niekomunistyczny premier w powojennej historii Bułgarii, a Gocew musiał ustąpić miejsca demokracie Wiktorowi Wyłkowowi. Od lutego do grudnia 1991 roku był ambasadorem Bułgarii w Holandii.

Postać Gocewa pojawia się w ostatniej książce Georgi Stojewa, nazywanego „kronikarzem mafii” byłego kryminalisty, który doświadczenia z czasów działalności w świecie przestępczym opisał w wielu powieściach, a następnie w kwietniu 2008 został zamordowany. Gocew miał być „głównym architektem zorganizowanej przestępczości w Bułgarii, osobą, która w latach 90. wykorzystała rozległe polityczne i handlowe koneksje starej partii komunistycznej[2]”. Ponadto Stojew sugerował, że Gocew zaangażował się w związek homoseksualny z mafijnym bossem Mładenem Michalewem[3]. Chociaż generał groził pozwem, nigdy nie oddał sprawy do sądu[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Почина генерал Любен Гоцев [online], nova.bg [dostęp 2020-10-08] (bułg.).
  2. D. Kenarov. Kronika zapowiedzianej śmierci. The Nation, przedruk w Forum nr 24/2009, s. 60-61.
  3. a b Tamże.