Marek Emiliusz Lepidus (konsul 6)
Marcus Aemilius Lepidus | |
Rodzina | |
---|---|
Ojciec | |
Matka | |
Dzieci |
Emilia Lepida |
Marek Emiliusz Lepidus (Marcus Aemilius Lepidus) – polityk rzymski pochodzący z jednej z najstarszych rodzin patrycjuszowskich Emiliuszy, związany rodzinnie z dynastią julijsko-klaudyjską. Syn Kornelii – przyrodniej siostry Julii, córki cesarza Augusta, poprzez brata Lucjusza, szwagier wnuczki cesarza Augusta – Julii Agrypiny, teść Druzusa III, syna Germanika. W przeciwieństwie do brata nie brał udziału w kosnspiracjach przeciw cesarzowi, ale pozostawał cały czas z nim w bliskich i żywych stosunkach.
Sprawował urząd konsula w 6 r.n.e. W latach 6-9 r. wziął udział w wojnie iliryjskiej pod dowództwem przyszłego cesarza Tyberiusza w Panonii i Dalmacji. Tyberiusz powierzył mu dowództwo armii odprowadzonej na leże zimowe do Siscji (dzisiejszy Sisak). Z początkiem lata 9 roku przyprowadził z powrotem wojska gromiąc po drodze nieprzyjaciół. Za te sukcesy został nagrodzony odznakami triumfalnymi (ornamenta triumphalia)[1]. Wykazał się też lojalnością i skutecznością w utrzymywaniu ładu w czasie zarządzania prowincją Hiszpanią[2]. Powszechny szacunek i wpływy zachował również w czasie panowania podejrzliwego cesarza Tyberiusza. Bronił w czasie procesu Pizona oskarżonego o otrucie Germanika. W 21 r. cesarz Tyberiusz oferował mu namiestnictwo prowincji Afryka, lecz odmówił ze względu na stan zdrowia. W 22 r. dokonał renowacji Bazyliki Aemilii[3] W 26 r. został wyznaczony namiestnikiem prowincji Azja. Zmarł w 33 r. Tacyt określił go jako mądrego i szanowanego senatora, potrafiącego zachować niezależność[4].
Wywód przodków
[edytuj | edytuj kod]4. Lucjusz Emiliusz Paulus, konsul 50 p.n.e. | ||||||
2. Paulus Emiliusz Lepidus, cenzor 22 p.n.e. | ||||||
5. NN | ||||||
1. Marek Emiliusz Lepidus | ||||||
6. Publiusz Korneliusz Scipion Pomponia Salwito, konsul 35 p.n.e. | ||||||
3. Kornelia | ||||||
7. Skrybonia | ||||||
Potomkowie
[edytuj | edytuj kod]- Marek Emiliusz Lepidus (w rzeczywistości bratanek, adoptowany?)
- Emilia Lepida
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Księga druga, rozdział 115. W: Wellejusz Paterkulus: Historia rzymska. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, 2006, s. 190-191. ISBN 83-04-04830-2.
- ↑ Księga druga, rozdział 125. W: Wellejusz Paterkulus: Historia rzymska. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, 2006, s. 207. ISBN 83-04-04830-2.
- ↑ Roczniki,Księga trzecia, rozdział 71-73. W: Tacyt: Dzieła. Warszawa: Czytelnik, 2004, s. 153. ISBN 83-07-02993-7.
- ↑ Roczniki,Księga trzecia, rozdział 32-33. W: Tacyt: Dzieła. Warszawa: Czytelnik, 2004, s. 135. ISBN 83-07-02993-7.