Mariano Fortuny y Madrazo
Mariano Fortuny y Madrazo w 1895. | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka | |
Muzeum artysty |
Palazzo Fortuny |
Strona internetowa |
Mariano Fortuny y Madrazo (ur. 11 maja 1871 w Grenadzie, zm. 3 maja 1949 w Wenecji) – hiszpański malarz modernista, fotograf, scenograf, projektant tkanin i mody[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z rodziny o tradycjach artystycznych. Jego ojcem był malarz hiszpański Marià Fortuny, a jego matka, Cecilia pochodziła ze znanej rodziny artystów o nazwisku Madrazo, była córką Federica Madrazo i siostrą Raimunda Madrazo.
Jego ojciec zmarł, gdy Mariano miał 3 lata, wtedy matka postanowiła przenieść się z rodziną z Grenady do Paryża. Mariano od wczesnych lat wykazywał talent artystyczny, malarstwa uczył się u Jeana-Josepha Benjamin-Constant. Studiował również rysunek i chemię we Francji i w Niemczech. W 1889 r. przeprowadził się razem z rodziną do Wenecji, gdzie wkrótce potem w Palacio Pesaro degli Orfei otworzył pracownię.
Fortuny dużo podróżował po Europie podążając za ulubionymi artystami, m.in. za Richardem Wagnerem. Swoją pierwszą wystawę zorganizował w Londynie w 1894 roku. Następnie wystawiał w Paryżu (1899), Mediolanie (1900) i Barcelonie (1922). Współpracował przy scenografii dla teatru Scala de Milán przy przedstawieniach takich jak Tristan i Izolda, La valquiria czy La vida breve. W 1897 r. poznał w Paryżu Henriette Negrín, która została jego żoną.
Zaistniał również jako projektant w świecie mody. Charakterystyczne są jego stroje inspirowane starożytną Grecją – długie tuniki wykonane z lekkich, marszczonych tkanin, do których uszycia stworzył specjalną maszynę. Pracował również nad samymi tkaninami, wymyślając nowe sposoby ich farbowania i nanoszenia wzorów, tak aby przypominały styl antyczny[2]. Niektóre z zaprojektowanych przez niego strojów można zobaczyć w Museo del Traje w Madrycie, razem z orientalnymi tkaninami i strojami, które kolekcjonował.
Zmarł w 1949 r. w swoim pałacu w Wenecji i został pochowany na cmentarzu w Rzymie. Wdowa po nim przekazała pałac miastu Wenecji, po tym spuścizna po artyście została odrzucona przez rząd hiszpański. Pałac mieści dzisiaj muzeum artysty.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ María del Mar Nicolás: Mariano Fortuny y Madrazo: Entre la Modernidad y la Tradición. Fundación Universitaria Española, 2001. ISBN 84-7392-462-2.
- ↑ Betty Lou Phillips: Inspirations from France & Italy. Gibbs Smith, 2007, s. 112-113. ISBN 14-2360-205-6.
- ISNI: 0000000123208419
- VIAF: 59892210
- ULAN: 500036186
- LCCN: n81074762
- GND: 119341956
- NDL: 01059681
- LIBRIS: 20dg9kgl0m87czz
- BnF: 119388191
- SUDOC: 027320243
- SBN: SBLV086982
- NLA: 49785880
- NKC: jx20070424005
- BNE: XX906869
- NTA: 070477353
- BIBSYS: 2046100
- CiNii: DA08423314
- Open Library: OL1038319A
- NUKAT: n2016169835
- J9U: 987007507964105171
- CANTIC: a10659602
- LNB: 000117669
- BLBNB: 000202837