Ons Jabeur
Ons Jabeur, 2018 | |||||||||||||||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
28 sierpnia 1994 | ||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
167 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
Gra |
praworęczna, oburęczny backhand | ||||||||||||||||||||||||||||||
Zakończenie kariery |
aktywna | ||||||||||||||||||||||||||||||
Trener |
Issam Jellali | ||||||||||||||||||||||||||||||
Gra pojedyncza | |||||||||||||||||||||||||||||||
Wygrane turnieje |
5 WTA, 11 ITF | ||||||||||||||||||||||||||||||
Najwyżej w rankingu |
2 (27 czerwca 2022) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Australian Open |
QF (2020) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Roland Garros |
QF (2023, 2024) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Wimbledon |
F (2022, 2023) | ||||||||||||||||||||||||||||||
US Open |
F (2022) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Gra podwójna | |||||||||||||||||||||||||||||||
Wygrane turnieje |
0 WTA, 1 ITF | ||||||||||||||||||||||||||||||
Najwyżej w rankingu |
116 (3 lutego 2020) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Australian Open |
3R (2020) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Wimbledon |
1R (2019) | ||||||||||||||||||||||||||||||
US Open |
2R (2019) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
|
Ons Jabeur (arab. أنس جابر, Uns Ǧābir; ur. 28 sierpnia 1994 w Kasr Hallal) – tunezyjska tenisistka, finalistka Wimbledonu 2022 i 2023 oraz US Open 2022 w grze pojedynczej kobiet, mistrzyni juniorskiego French Open 2011, medalistka igrzysk afrykańskich, igrzysk panarabskich i igrzysk śródziemnomorskich. Pierwsza tenisistka z Afryki, która w erze open awansowała do finału wielkoszlemowego turnieju w grze pojedynczej[1].
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]W 2010 roku w juniorskim French Open doszła do finału gry pojedynczej, przegrywając z Ukrainką Eliną Switoliną 2:6, 5:7. W tym samym roku dotarła do półfinału US Open, ulegając Julii Putincewej. Podczas French Open 2011 odniosła pierwsze zwycięstwo wielkoszlemowe, pokonując w finale Mónicę Puig.
Pod koniec 2018 doszła do finału zawodów rangi WTA Premier w Moskwie, pokonując po drodze między innymi Sloane Stephens.
W 2021 roku osiągnęła finał turnieju kategorii WTA 250 w Charleston, w którym przegrała z Astrą Sharmą 6:2, 5:7, 1:6. W Birmingham awansowała do finału zarówno w grze pojedynczej, jak i w grze podwójnej. W singlu pokonała w meczu mistrzowskim Darję Kasatkinę 7:5, 6:4, a w deblu razem z Ellen Perez uległy parze Marie Bouzková–Lucie Hradecká 4:6, 6:2, 8–10. W październiku zagrała w finale zawodów w Chicago, w którym przegrała 6:3, 3:6, 0:6 z Garbiñe Muguruzą.
W sezonie 2022 zanotowała finał turnieju w Charleston, ulegając w nim Belindzie Bencic 1:6, 7:5, 4:6. Zwyciężyła w zawodach kategorii WTA 1000 w Madrycie, gdzie wygrała w meczu mistrzowskim z Jessicą Pegulą 7:5, 0:6, 6:2. W finale zawodów tej samej rangi w Rzymie przegrała z Igą Świątek 2:6, 2:6. Ponadto wygrała turniej na kortach trawiastych w Berlinie, gdzie w finale pokonała Bencic po kreczu Szwajcarki przy stanie 6:3, 2:1. Na kortach Wimbledonu osiągnęła finał, w którym przegrała 6:3, 2:6, 2:6 z Jeleną Rybakiną. Kolejny wielkoszlemowy finał zanotowała w US Open, jednak przegrała w nim 2:6, 6:7(5) z Igą Świątek.
W 2023 roku dotarła do meczu finałowego zawodów w Charleston, w którym pokonała Bencic 7:6(6), 6:4. W lipcu ponownie osiągnęła finał Wimbledonu, tym razem przegrywając w nim z Markétą Vondroušovą 4:6, 4:6. We wrześniu osiągnęła finał turnieju w Ningbo, w którym pokonała Dianę Sznajder 6:2, 6:1.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Ons Jabeur jest córką Ridhy Jabeura oraz Samiry Hachfi. Ma siostrę Yasmine i dwóch braci Hatema i Marwena. Treningi tenisowe rozpoczęła w wieku 6 lat. Interesuje się piłką nożną oraz muzyką.
W 2015 roku wyszła za mąż za Karima Kamouna, który od połowy 2017 roku jest jej trenerem przygotowania fizycznego[2].
Historia występów wielkoszlemowych
[edytuj | edytuj kod]- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
[edytuj | edytuj kod]Turniej | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | A | Q3 | 1R | 1R | QF | 3R | A | 2R | 2R | 0 / 7 | 8 – 7 | |||||||||
French Open | A | A | Q2 | A | Q1 | Q2 | A | 3R | Q2 | 1R | 4R | 4R | 1R | QF | 0 / 6 | 12 – 6 | ||||||||||
Wimbledon | A | A | A | Q1 | Q3 | A | Q1 | 1R | 2R | 1R | NH | QF | F | F | 0 / 6 | 17 – 6 | ||||||||||
US Open | A | A | A | Q1 | 1R | Q1 | Q1 | 2R | 1R | 3R | 3R | 3R | F | 4R | 0 / 8 | 16 – 8 | ||||||||||
Ranking na koniec roku | 601 | 1209 | 264 | 139 | 146 | 210 | 193 | 88 | 62 | 77 | 31 | 10 | 2 | 6 | 0 / 27 | 53 – 27 |
Występy w grze podwójnej
[edytuj | edytuj kod]Turniej | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 3R | 2R | A | A | A | 0 / 2 | 3 – 2 | ||||||||||
French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | NH | A | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | |||||||||||
US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | A | A | A | A | 0 / 1 | 1 – 1 | |||||||||||
Ranking na koniec roku | 778 | – | – | – | – | – | – | 835 | – | 179 | 215 | 160 | 258 | 532 | 0 / 4 | 4 – 4 |
Występy w grze mieszanej
[edytuj | edytuj kod]Ons Jabeur nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTA
[edytuj | edytuj kod]Gra pojedyncza 13 (5–8)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 20 października 2018 | Moskwa | Twarda (hala) | Darja Kasatkina | 6:2, 6:7(3), 4:6 |
Finalistka | 2. | 18 kwietnia 2021 | Charleston | Ceglana | Astra Sharma | 6:2, 5:7, 1:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 20 czerwca 2021 | Birmingham | Trawiasta | Darja Kasatkina | 7:5, 6:4 |
Finalistka | 3. | 3 października 2021 | Chicago | Twarda | Garbiñe Muguruza | 6:3, 3:6, 0:6 |
Finalistka | 4. | 10 kwietnia 2022 | Charleston | Ceglana | Belinda Bencic | 1:6, 7:5, 4:6 |
Zwyciężczyni | 2. | 7 maja 2022 | Madryt | Ceglana | Jessica Pegula | 7:5, 0:6, 6:2 |
Finalistka | 5. | 15 maja 2022 | Rzym | Ceglana | Iga Świątek | 2:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 3. | 19 czerwca 2022 | Berlin | Trawiasta | Belinda Bencic | 6:3, 2:1 krecz |
Finalistka | 6. | 9 lipca 2022 | Wimbledon | Trawiasta | Jelena Rybakina | 6:3, 2:6, 2:6 |
Finalistka | 7. | 10 września 2022 | US Open | Twarda | Iga Świątek | 2:6, 6:7(5) |
Zwyciężczyni | 4. | 9 kwietnia 2023 | Charleston | Ceglana | Belinda Bencic | 7:6(6), 6:4 |
Finalistka | 8. | 15 lipca 2023 | Wimbledon | Trawiasta | Markéta Vondroušová | 4:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 5. | 30 września 2023 | Ningbo | Twarda | Diana Sznajder | 6:2, 6:1 |
Gra podwójna 1 (0–1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 20 czerwca 2021 | Birmingham | Trawiasta | Ellen Perez | Marie Bouzková Lucie Hradecká |
4:6, 6:2, 8–10 |
Występy w Turnieju Mistrzyń
[edytuj | edytuj kod]W grze pojedynczej
[edytuj | edytuj kod]Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
2021 | zawodniczka rezerwowa (nie wystąpiła – zrezygnowała ze startu) | ||
2022 | Faza grupowa | Aryna Sabalenka Jessica Pegula Maria Sakari |
6:3, 6:7(5), 5:7 1:6, 6:3, 6:3 2:6, 3:6 |
2023 | Faza grupowa | Coco Gauff Markéta Vondroušová Iga Świątek |
0:6, 1:6 6:4, 6:3 1:6, 2:6 |
Wygrane turnieje rangi ITF
[edytuj | edytuj kod]turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
[edytuj | edytuj kod]Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 26/04/2010 | Antalya | ITF | 10 000 | ceglana | Sandra Zaniewska | 2:1 kr. |
2. | 19/07/2010 | Casablanca | ITF | 10 000 | ceglana | Anna Morgina | 7:5, 6:3 |
3. | 28/04/2013 | Tunis | ITF | 25 000 | ceglana | Sara Sorribes Tormo | 6:3, 6:2 |
4. | 12/05/2013 | Fukuoka | ITF | 50 000 | trawiasta | An-Sophie Mestach | 7:6(2), 6:2 |
5. | 19/05/2013 | Kurume | ITF | 50 000 | trawiasta | An-Sophie Mestach | 6:0, 6:2 |
6. | 27/10/2013 | Saguenay | ITF | 50 000 | twarda | Coco Vandeweghe | 6:7(0), 6:3, 6:3 |
7. | 11/05/2014 | Tunis | ITF | 25 000 | ziemna | Walerija Sawinych | 6:3, 7:6(4) |
8. | 17/01/2016 | Daytona Beach | ITF | 25 000 | ziemna | Olga Fridman | 0:6, 6:2, 6:4 |
9. | 31/01/2016 | Sunrise | ITF | 25 000 | ziemna | Ana Tatiszwili | 3:6, 6:2, 6:1 |
10. | 08/05/2016 | Tunis | ITF | 50 000 | ziemna | Romina Oprandi | 1:6, 6:2, 6:2 |
11. | 17/06/2018 | Manchester | ITF | 100 000 | trawiasta | Sara Sorribes Tormo | 7:6(5), 6:1 |
Gra podwójna
[edytuj | edytuj kod]Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Partnerka | Mistrzynie | Wynik | |
1. | 19/07/2010 | Casablanca | ITF | 10 000 | ziemna | Katarína Baranová | Galina Fokina Anna Morgina |
6:3, 6:3 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
[edytuj | edytuj kod]Gra pojedyncza (2)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
Finalistka | 2010 | French Open | Ceglana | Elina Switolina | 2:6, 5:7 |
Zwyciężczyni | 2011 | French Open | Ceglana | Mónica Puig | 7:6(8), 6:1 |
Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w TOP 10 rankingu WTA
[edytuj | edytuj kod]Stan na 27.01.2024
Sezon | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Łącznie |
Zwycięstwa | 1 | 2 | 0 | 1 | 5 | 2 | 5 | 0 | 16 |
# | Zawodnik | Ranking przeciwnika |
Turniej | Nawierzchnia | Runda | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2017 | |||||||
1. | Dominika Cibulková | Nr 7 | French Open, Francja | Ceglana | 2R | 6:4, 6:3 | |
2018 | |||||||
2. | Simona Halep | Nr 1 | Pekin, Chiny | Twarda | 1R | 6:1 krecz | |
3. | Sloane Stephens | Nr 8 | Moskwa, Rosja | Twarda (hala) | 2R | 6:3, 6:2 | |
2020 | |||||||
4. | Karolína Plíšková | Nr 3 | Doha, Katar | Twarda | 3R | 6:4, 3:6, 6:3 | |
2021 | |||||||
5. | Sofia Kenin | Nr 4 | Miami, Stany Zjednoczone | Twarda | 3R | 6:4, 4:6, 6:4 | |
6. | Iga Świątek | Nr 9 | Wimbledon, Wielka Brytania | Trawiasta | 4R | 5:7, 6:1, 6:1 | |
7. | Bianca Andreescu | Nr 8 | Montreal, Kanada | Twarda | 3R | 6:7(5), 6:4, 6:1 | |
8. | Iga Świątek | Nr 8 | Cincinnati, Stany Zjednoczone | Twarda | 2R | 6:3, 6:3 | |
9. | Elina Switolina | Nr 6 | Chicago, Stany Zjednoczone | Twarda | QF | 6:4, 6:2 | |
2022 | |||||||
10. | Maria Sakari | Nr 4 | Rzym, Włochy | Ceglana | QF | 1:6, 7:5, 6:1 | |
11. | Jessica Pegula | Nr 3 | WTA Finals, Stany Zjednoczone | Twarda (hala) | RR | 1:6, 6:3, 6:3 | |
2023 | |||||||
12. | Darja Kasatkina | Nr 8 | Charleston, Stany Zjednoczone | Ceglana | SF | 7:5, 7:5 | |
13. | Petra Kvitová | Nr 9 | Wimbledon, Wielka Brytania | Trawiasta | 4R | 6:0, 6:3 | |
14. | Jelena Rybakina | Nr 3 | QF | 6:7(5), 6:4, 6:1 | |||
15. | Aryna Sabalenka | Nr 2 | SF | 6:7(5), 6:4, 6:3 | |||
16. | Markéta Vondroušová | Nr 6 | WTA Finals, Meksyk | Twarda | Faza grupowa | 6:4, 6:3 | |
2024 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Łukasz Iwanek: Olśniewający tenis w Wimbledonie! Pierwsza finalistka wyłoniona. Sportowe Fakty, 2022-07-07. [dostęp 2022-09-10]. (pol.).
- ↑ Reem Abullei , Ons Jabeur Is Tearing Down Walls For Arab Tennis [online], GQ Middle East, 5 lutego 2020 [dostęp 2022-05-15] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2024-01-27] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2024-01-27] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2024-01-27] (ang.).