Rząd Tymczasowy Rosji

Rząd Tymczasowy Rosji (ros. Временное правительство России) został utworzony w wyniku rewolucji lutowej dnia 2 marca^?/15 marca 1917 roku, na mocy dekretu Dumy Państwowej z nieformalnym porozumieniem Komitetu Tymczasowego Dumy i Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich.

Pierwszym premierem był konstytucyjny demokrata, książę Gieorgij Lwow, od 21 lipca premierem i ministrem wojny był eserowiec Aleksander Kiereński. Siedzibą rządu był do końca lipca 1917 r. Pałac Maryjski, następnie Pałac Zimowy w Piotrogrodzie.

Rząd Tymczasowy nie zdecydował się na wystąpienie z Ententy i jednostronne zakończenie wojny. Podjęte decyzje: zniesienie cenzury, zniesienie kary śmierci, rozwiązanie policji politycznej (Ochrany).

1 września^?/14 września 1917 roku Rząd Tymczasowy proklamował w Rosji republikę.

Zajęcie przez bolszewików Pałacu Zimowego w czasie rewolucji październikowej i aresztowanie członków Rządu Tymczasowego 26 października^?/8 listopada 1917 o godz. 2.10 w nocy położyło kres jego istnieniu.

Osobne artykuły: Rewolucje w Rosji 1917 roku i Rewolucja październikowa.

Rząd Gieorgija Lwowa

Gieorgij Lwow – Przewodniczący Rządu Tymczasowego, minister spraw wewnętrznych (15 marca 1917 - 20 lipca 1917)
Aleksandr Guczkow – minister wojny i marynarki (do 5 maja 1917, por. kryzys kwietniowy)
Aleksander Kiereński – minister sprawiedliwości, minister wojny i marynarki (od 5 maja 1917),
Pawieł Milukow – minister spraw zagranicznych (do 5 maja 1917)
Michaił Tereszczenko – minister spraw zagranicznych (od 5 maja 1917)
Nikołaj Niekrasow – minister kolei
Aleksandr Konowałow – minister handlu i przemysłu
Aleksandr Manujłow – minister edukacji
Andriej Szingariow – minister finansów
Wiktor Czernow – minister rolnictwa (od maja 1917)
Irakli Cereteli – minister poczt i telegrafów (od maja 1917)
Matwiej Skobielew – minister pracy (od maja 1917)
Aleksiej Pieszechonow – minister aprowizacji (od maja 1917)
Dmitrij Szachowskoj – minister opieki społecznej
Władimir Lwow – prokurator Świątobliwego Synodu Rządzącego
Iwan Godniew – rewizor państwowy

Pierwszy rząd Aleksandra Kiereńskiego

Aleksander Kiereński – Przewodniczący Rządu Tymczasowego, minister wojny i marynarki
Nikołaj Niekrasow – Wiceprzewodniczący Rządu Tymczasowego, minister finansów
Nikołaj Awksientjew – minister spraw wewnętrznych
Michaił Tereszczenko – minister spraw zagranicznych
Aleksandr Zarudny – minister sprawiedliwości
Siergiej Oldenburg – minister edukacji
Siergiej Prokopowicz – minister handlu i przemysłu
Wiktor Czernow – minister rolnictwa
Aleksiej Nikitin – minister poczt i telegrafów
Matwiej Skobielew – minister pracy
Aleksiej Pieszechonow – minister aprowizacji
Iwan Jefremow – minister opieki społecznej
Piotr Jureniew – minister kolei
Anton Kartaszew – prokurator Świątobliwego Synodu Rządzącego
Fiodor Kokoszkin – rewizor państwowy

Drugi rząd Aleksandra Kiereńskiego

Aleksander Kiereński – Przewodniczący Rządu Tymczasowego
Aleksandr Konowałow – Wiceprzewodniczący Rządu Tymczasowego, minister handlu i przemysłu
Aleksiej Nikitin – minister poczt i telegrafów, minister spraw wewnętrznych
Michaił Tereszczenko – minister spraw zagranicznych
Aleksandr Wierchowski – minister wojny
Dmitrij Werderewski – minister marynarki
Michaił Bernacki – minister finansów
Pawieł Maljantowicz – minister sprawiedliwości
Aleksandr Liwersowski – minister kolei
Siergiej Salazkin – minister edukacji
Siemion Masłow – minister rolnictwa
Kuzma Gwozdew – minister pracy
Siergiej Prokopowicz – minister aprowizacji
Nikołaj Kiszkin – minister opieki społecznej
Anton Kartaszew – prokurator Świątobliwego Synodu Rządzącego
Siergiej Smirnow – rewizor państwowy
Siergiej Tretiakow – przewodniczący Rady Gospodarczej

Bibliografia

Richard Pipes Rewolucja Rosyjska Warszawa 1994; Wyd. PWN, ISBN 83-01-11521-1.
Orlando Figes, Tragedia narodu. Rewolucja rosyjska 1891-1924 Wrocław 2009, Wydawnictwo Dolnośląskie, ISBN 978-83-245-8764-3.