Przejdź do zawartości

Sandro Mazzola

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sandro Mazzola
Ilustracja
Mazzola w barwach Interu Mediolan w 1971
Pełne imię i nazwisko

Alessandro Mazzola

Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1942
Turyn

Wzrost

179 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1960–1977 Inter Mediolan 417 (116)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1963–1974  Włochy 70 (22)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Sandro Mazzola, właśc. Alessandro Mazzola (ur. 8 listopada 1942 w Turynie) – włoski piłkarz, który występował na pozycji pomocnika lub napastnika. Legenda Interu Mediolan. Uważany przez wielu za jednego z najlepszych włoskich piłkarzy w historii i jednego z najlepszych piłkarzy swojego pokolenia na świecie[1][2].

W latach 1963–1974 reprezentant Włoch. Złoty medalista mistrzostw Europy 1968 i srebrny medalista mistrzostw świata 1970. Uczestnik mistrzostw świata 1966 i 1974.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jest synem tragicznie zmarłego Valentino Mazzoli, wielkiego piłkarza i kapitana AC Torino, który wraz z resztą zespołu zginął w katastrofie lotniczej w 1949. Mazzola był jednym z najlepszych piłkarzy Interu lat 60. i 70., całą swoją karierę związał z ekipę Nerazzurrich.

Mazzola debiutował w barwach Interu 10 czerwca 1961 w dotkliwie przegranym 1:9 spotkaniu z Juventusem i z rzutu karnego zdobył jedyną bramkę dla mediolańskiej drużyny. Gol dał nastolatkowi przepustkę do pierwszego zespołu Interu i już dwa lata później występował w nim regularnie, będąc jednym z najważniejszych ogniw słynnej ekipy Helenio Herrery.

Mazzola zdobył dla Interu 116 bramek w 417 ligowych spotkaniach, w Pucharze Włoch zaliczył 80 występów strzelając 24 gole, a na europejskich boiskach rozegrał 67 spotkań trafiając w nich 20 razy do siatki bramki rywali. W sumie w 565 spotkaniach zdobył 160 goli. Wraz z Interem Mazzola czterokrotnie zdobył Scudetto (1963, 1965, 1966, 1971), dwa Puchary Mistrzów (1964, 1965) i dwa Puchary Interkontynentalne (1964, 1965), a w 1965 roku został także królem strzelców Serie A.

W reprezentacji Włoch zagrał 70 razy i zdobył 22 bramki. Pierwszy mecz w koszulce Azzurrich rozegrał przeciwko Brazylii 12 maja 1963 – miał wówczas zaledwie 20 lat. Wziął udział w trzech finałowych turniejach (1966, 1970 i 1974), w 1970 zdobywając tytuł wicemistrzowski. Mazzola jest także mistrzem Europy z 1968.

Mazzola był dyrektorem sportowym Interu w latach 1995–2003. Był komentatorem stacji Rai Sport, dla której relacjonował m.in. mistrzostwa świata 1982.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Inter Mediolan

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. #InterLegends - Sandro Mazzola: The Man Who Embodies The Word "Nerazzurri" [online], SempreInter.com, 19 września 2018 [dostęp 2023-07-09] (ang.).
  2. Nella casa di Valentino Mazzola,due camere e cucina per un mito [online], La Stampa, 4 września 2011 [dostęp 2023-07-09] (wł.).
  3. European Footballer of the Year ("Ballon d'Or") 1971 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-09].
  4. UEFA.com, EURO 1968 Team of the Tournament | UEFA EURO [online], UEFA.com [dostęp 2023-07-09] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]