Srokacz czarnogardły
| Cracticus nigrogularis[1] | |||
| (Gould, 1837) | |||
 Samiec na oparciu krzesła | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
srokacz czarnogardły | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Srokacz czarnogardły[4] (Cracticus nigrogularis) – gatunek średniego, czarno-białego ptaka z rodziny ostrolotów (Artamidae). Występuje tylko w Australii, ale nie całej. Nie jest zagrożony.
Podgatunki i zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Wyróżnia się dwa podgatunki C. nigrogularis[5][6]:
- C. n. nigrogularis (Gould, 1837) – podgatunek nominatywny; wschodnia Australia
- C. n. picatus Gould, 1848 – zachodnia Australia, Terytorium Północne do zachodniego Queenslandu
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Cechy gatunku
- Występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec ma czarną głowę, gardło, pierś oraz oczy. Dziób jest biały, na końcu ciemnoszary z zakrzywionym niemal pod kątem prostym końcem szczęki. Na karku szary. Cały spód ciała biały, łączy się biało z karkiem, także białym. Skrzydła są czarne, z białymi plamami: na dole (przy zgięciu), nieco wyżej (większa) i na lotkach (podłużna). Kuper, pokrywy podogonowe i sterówki białe, ostatnie z wierzchu czarne. Samica i młode zamiast czarnego mają brązowy, pierś jest jedynie „zaprószona”. Biały obszar pomiędzy głową a skrzydłami jest mniejszy. U obu płci nogi są szare.
- Wymiary
- długość ciała: 32–35 cm
- masa ciała: 125 g
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]- Biotop
- Lasy, obszary rolnicze, równiny z drzewami, czasem miasta i przydroża.
- Pożywienie
- Owady, małe gryzonie, jaszczurki i małe ptaki. Nabija je na ułamaną gałąź, potem rozrywa dziobem na kawałki.
- Lęgi
- Gniazdo ma kształt czarki, niestarannie uwitej. Jest wysłane trawą, umieszczone w rozwidleniu wysokiego drzewa. Samica składa 3–5 jaj i sama inkubuje. Młode zostają z rodzicami do ok. 15. miesiąca życia. Pomagają w wychowaniu następnych piskląt.
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje srokacza czarnogardłego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Trend liczebności populacji nie jest znany[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Cracticus nigrogularis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Pied Butcherbird (Cracticus nigrogularis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
- ↑ a b Cracticus nigrogularis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Cracticinae Chenu & des Murs, 1853 (1836) – srokacze (wersja: 2020-06-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-08].
- ↑ D. Lepage: srokacz czarnogardly Cracticus nigrogularis. [w:] Avibase – Światowa baza danych ptaków [on-line]. [dostęp 2020-12-08].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Bristlehead, butcherbirds, woodswallows, ioras, cuckooshrikes, Shriketit. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-08]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa, 2009 ISBN 978-83-01-15733-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).