Wanda Lechowin

Wanda Lechowin
	sierżant
Data urodzenia	9 listopada 1895
Data i miejsce śmierci	1927 ; Kraków
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Ochotnicza Legia Kobiet
Stanowiska	kurierka
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa)
	Odznaczenia

Wanda Lechowin (ur. 9 listopada 1895, zm. w maju 1927 w Krakowie) – uczestniczka obrony Lwowa 1918-1919, urzędniczka.

Życiorys

Pochodziła z rejonu Drohobycza. Ojciec był kowalem, a matka pochodziła z osiadłych kolonistów z Niemiec.

Pod koniec I wojny światowej wzięła udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej. Pełniła funkcję kurierki Naczelnej Komendy. Służyła w Milicji Kobiecej oraz w stopniu sierżanta w Ochotniczej Legii Kobiet. Dostała się do niewoli. Była przetrzymywana przez trzy miesiąca i torturowana przez Ukraińców. Dzięki zbiegowi okoliczności nie została rozstrzelana i zdołała uciec^[1].

Po wojnie w okresie II Rzeczypospolitej zdała maturę. Pracowała zawodowo jako urzędniczka.

Zmarła w Krakowie wskutek choroby płuc. Pierwotnie została pochowana na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim. Zgodnie z jej wolą została pochowana na Cmentarzu Obrońców Lwowa, gdzie odbył się jej pogrzeb 23 grudnia 1928 przy wsparciu Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów. Jej mogiła znajduje się w kwaterze XX, pochówek numer 1886^[2].

Odznaczenia

Krzyż Niepodległości – pośmiertnie (4 listopada 1933, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)^[3]
Krzyż Walecznych – dwukrotnie (1922)^[4]

Przypisy

↑ Wanda Kiedrzyńska: Zarys Historii Wojennej O. L. K. (Ochotnicza Legia Kobiet). Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1931, s. 9.
↑ Spis bohaterów pochowanych na Cmentarzu Obrońców Lwowa. W: Orlętom. Straż mogił polskich bohaterów. Przewodnik po cmentarzu obrońców Lwowa. Lwów: 1934, s. 42.
↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
↑ Rozkazy Ministra Spraw Wojskowych. Nadaję Krzyż Walecznych. „Dziennik Personalny”. Nr 12, s. 373, 15 maja 1922.

Bibliografia

Pogrzeb bohaterki ś. p. Wandy Lechowin. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 294 z 22 grudnia 1928.
Stanisław Nicieja: Cmentarz Obrońców Lwowa. Wrocław - Warszawa - Kraków: 1990, s. 176.

[1] Wanda Kiedrzyńska: Zarys Historii Wojennej O. L. K. (Ochotnicza Legia Kobiet). Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1931, s. 9.

[2] Spis bohaterów pochowanych na Cmentarzu Obrońców Lwowa. W: Orlętom. Straż mogił polskich bohaterów. Przewodnik po cmentarzu obrońców Lwowa. Lwów: 1934, s. 42.

[3] M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.

[4] Rozkazy Ministra Spraw Wojskowych. Nadaję Krzyż Walecznych. „Dziennik Personalny”. Nr 12, s. 373, 15 maja 1922.

[1]

[2]

[3]

[4]