Wikipedysta:Dalenvelk/Roman Reigns
 Poglądy i opinie wyrażone na tej stronie są prywatnym punktem widzenia autora. Jeśli ta strona jest osadzona w serwisie innym niż Wikipedia, jest tylko kopią, która może już być nieaktualna. Jej użytkownik jest związany z Wikipedią i prawdopodobnie nie jest w żaden sposób związany z serwisem zawierającym kopię. Oryginał jego strony znajduje się pod adresem: |
 Reigns w 2014 | |
| Imię i nazwisko |
Leati Joseph Anoaʻi[1] |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
25 maja 1985[1] |
| Współmałżonek |
Galina Becker (od 2014) |
| Dzieci |
1 |
| Rodzina | |
| Kariera profesjonalnego wrestlera | |
| Pseudonimy ringowe |
|
| Wzrost |
1,91 m[3] |
| Masa ciała |
120 kg[3] |
| Zapowiadany z |
Pensacola, Floryda, Stany Zjednoczone[3] |
| Trenerzy | |
| Debiut |
9 września 2010[2] |
Roman Reigns, właśc. Leati Joseph Anoaʻi – amerykański wrestler, były zawodnik futbolu kanadyjskiego i członek rodziny Anoaʻi. Obecnie jest członkiem federacji wrestlingu WWE. Jest dwukrotnym byłym posiadaczem pasa WWE World Heavyweight Championship[3], byłym posiadaczem WWE Tag Team Championship (z Sethem Rollinsem)[3] oraz zwycięzcą Royal Rumble matchu (2015)[3].
Kariera zawodnika futbolu amerykańskiego i kanadyjskiego
[edytuj | edytuj kod]Anoaʻi grał w futbol amerykański, uczęszczając do Pensacola Catholic High School i Escambia High School. W ostatnim roku jego nauki w liceum został ogłoszony najlepszym defensywnym zawodnikiem roku przez Pensacola News Journal[1]. Uczęszczał do Georgia Institute of Technology, gdzie grał w szkolnej drużynie futbolowej – Geogia Tech Yellow Jackets[1]. W ostatnim roku studiów na uczelni stał się kapitanem drużyny[1].
Anoaʻi podpisał kontrakt z Minnesota Vikings w maju 2007 roku, jednak został zwolniony tego samego miesiąca[4][5]. Podpisał kontrakt również z Jacksonville Jaguars, w sierpniu 2007, lecz został zwolniony niecały tydzień później, tuż przed rozpoczęciem sezonu NFL[4].
W 2008 podjął pracę dla Edmonton Eskimos, drużyny z Canadian Football League (CFL). Anoaʻi rozegrał sezon z numerem 99, zagrał w pięciu meczach[6]. Został zwolniony z Edmonton Eskimos 10 listopada 2008 i zakończył karierę futbolisty[6].
Kariera profesjonalnego wrestlera
[edytuj | edytuj kod]WWE
[edytuj | edytuj kod]Florida Championship Wrestling (2010–2012)
[edytuj | edytuj kod]Anoa'i podpisał kontrakt rozwojowy z WWE w lipcu 2010 i został przydzielony do ówczesnej rozwojówki federacji – Florida Championship Wrestling. Zadebiutował 9 września 2010 jako Roman Leakee; tego wieczoru przegrał walkę z Richiem Steamboatem. Swoją pierwszą wygraną odnotował 21 września, pokonał Fahda Rakmana. Od tej pory walczył głównie w dywizji tag-teamowej. W styczniu 2011 wziął udział w 30-osobowym Grand Royal, jednak nie zdołał go wygrać. Leakee połączył siły z Donnym Marlowem. 8 lipca przegrali walkę o FCW Florida Tag Team Championship z Calvinem Rainsem i Big E Langstonem.
5 lutego 2012 zdobył miano pretendenckie do FCW Heavyweight Championship, pokonując Deana Ambrose'a i Setha Rollinsa w Triple Threat matchu[7]. Tydzień później przegrał walkę o mistrzostwo z Leo Krugerem[7]. 15 czerwca zdobył FCW Florida Tag Team Championship w drużynie z Mike'iem Daltonem[8]. Leakee i Dalton stracili tytuły niecały miesiąc później, na rzecz CJ'a Parkera i Jasona Jordana[8].
Po przemianowaniu FCW na NXT, Anoaʻi zadebiutował w NXT 31 października 2012, jako Roman Reigns pokonał CJ'a Parkera[9]. Przyjął gimmick biznesmena[10].
The Shield (2012–2014)
[edytuj | edytuj kod]
Reigns zadebiutował w głównym rosterze 18 listopada 2012 roku, na gali Survivor Series. Wraz z Deanem Ambrosem i Sethem Rollinsem zaatakowali Rybacka podczas walki wieczoru, co pozwoliło CM Punkowi obronić pas WWE Championship[11]. Trio nazwało swoją grupę "The Shield" i obiecało walczyć z niesprawiedliwością w WWE. Zaprzeczyli, że pracują dla CM Punka, mimo ciągłych ataków na przeciwników mistrza WWE. Ich interwencje doprowadziły do Six-Man TLC Matchu na gali TLC: Tables, Ladders and Chairs, w którym The Shield pokonało Team Hell No (Kane i Daniel Bryan) oraz Rybacka[12]. 28 stycznia 2013, po kolejnej interwencji grupy w walkę Punka, wyjawiono, że CM Punk i jego manager, Paul Heyman, płacili The Shield i sędziemu Bradowi Maddoxowi za pomoc w pokonaniu przeciwników[13].
The Shield zakończyło współpracę z Punkiem, skupiło się natomiast na rywalizacji z Johnem Ceną, Rybackiem i Sheamusem. Wygrali z nimi walkę na gali Elimination Chamber[14], a następnego dnia zwyciężyli w walce z Sheamusem, Rybackiem i Chrisem Jericho[15]. Na WrestleManii 29 wygrali starcie z Sheamusem, Randym Ortonem i Big Showem[16]. Następnej nocy na Raw próbowali zaatakować The Undertakera, lecz przeszkodziło im Team Hell No[17]. 22 kwietnia pokonali Undertakera i Team Hell No w Six-Man Tag Team Matchu[18]. Pierwszą przegraną odnotowali w Elimination Tag Team Matchu z Ceną i Team Hell No[19].
19 maja, na gali Extreme Rules, Reigns i Rollins pokonali Team Hell No i stali się nowymi posiadaczami WWE Tag Team Championship[20]. Na Payback, obronili pasy mistrzowskie w walce z Bryanem i Ortonem[21], a na następnych galach w starciach z The Usos[22] i The Prime Time Players (Titus O'Neil i Darren Young)[23].
W sierpniu 2013 The Shield nawiązało współpracę z The Authority. 14 października na Raw, Reigns i Rollins utracili tytuły mistrzowskie na rzecz Cody'ego Rhodesa i Goldusta[20]. Po przegranym starciu rewanżowym na Hell in a Cell[24], relacje pomiędzy członkami The Shield zaczęły się pogarszać. Na Survivor Series, Reigns został ostatnim przetrwałym w Traditional Survivor Series Matchu[25]. Na gali Royal Rumble, Reigns dołączył do Royal Rumble Matchu z numerem 15. i pobił rekord eliminacji (12). Wyeliminował obydwu kolegów z drużyny, sam został wyeliminowany przez Batistę[26]. Następnej nocy na Raw przegrali walkę z Danielem Bryanem, Johnem Ceną i Sheamusem poprzez dyskwalifikację w wyniku interwencji ze strony The Wyatt Family. Przez tą przegraną żaden z członków The Shield nie mógł wziąć udziału w Elimination Chamber Matchu na następnej gali PPV. The Shield przegrało walkę drużynową z The Wyatt Family na gali Elimination Chamber[27].
W marcu wszyscy trzej członkowie grupy przeszli face turn i rozpoczęli rywalizację z Kanem. Punktem kulminacyjnym feudu była wygrana przez The Shield walka drużynowa z Kanem i New Age Outlaws na WrestleManii XXX[28]. Następnymi rywalami dla The Shield została przywrócona do WWE grupa Evolution, na czele z Triple H'em. Grupa pokonała Evolution na Extreme Rules[29] i Payback[30]. Po odejściu Batisty z WWE, Triple H przekonał Setha Rollinsa do odejścia z The Shield i wstąpienia do The Authority[31].
Panowania jako mistrz (od 2014)
[edytuj | edytuj kod]
Po rozpadzie The Shield w czerwcu 2014, Reigns wziął udział w Ladder matchu o WWE World Heavyweight Championship, lecz nie udało mu się zdobyć tytułu[32]. Po kolejnej przegranej w walce o mistrzostwo na Battleground[33], rozpoczął rywalizację z Randym Ortonem. Reigns pokonał Ortona w ich starciu na SummerSlam[34]. Na gali Night of Champions Reigns miał się zmierzyć z Sethem Rollinsem, lecz walka nie odbyła się z powodu kontuzji Reignsa.
8 grudnia zdobył statuetkę Slammy "Superstar of the Year"[35]. Na gali TLC: Tables, Ladders and Chairs, powstrzymał Big Showa interweniującego w walkę pomiędzy Johnem Ceną a Rollinsem[36]. Rozpoczęło to krótką rywalizację z Big Showem. W styczniu 2015 Reigns dołączył do Royal Rumble Matchu jako numer 19., jako ostatniego wyelimiinował Ruseva i wygrał Royal Rumble Match[37]. Został zmuszony do obrony swojego prawa do walki o mistrzostwo w starciu z Danielem Bryanem na gali Fastlane. Pokonał Bryana[38], a na WrestleManii 31 miał się zmierzyć z Brockiem Lesnarem. Podczas walki Seth Rollins wykorzystał zdobyty wcześniej kontrakt Money in the Bank, przez co singles match stał się Triple Threat matchem. Rollins przypiął Reignsa i zdobył tytuł[39]. Na gali Extreme Rules Reigns pokonał Big Showa w Last Man Standing matchu[40]. Na Payback nie udało mu się zdobyć WWE World Heavyweight Championship w walce z Sethem Rollinsem[41].
W lipcu wziął udział w Money in the Bank Matchu, jednak interwencja Braya Wyatta powstrzymała go przed zdobyciem walizki[42]. Na Battleground został pokonany przez Wyatta, po tym, jak w walkę zainterweniował członek Wyatt Family – Luke Harper[43]. Na SummerSlam Reigns i Dean Ambrose pokonali Wyatta i Harpera[44]. Dzień później, w trakcie walki rewanżowej, zostali zaatakowani przez debiutującego Brauna Strowmana[45]. Na gali Night of Champions, w drużynie z Chrisem Jericho i Ambrosem zostali pokonani przez The Wyatt Family[46]. Rywalizacja pomiędzy Reignsem a Wyattem zakończyła się wygranym przez Reignsa Hell in a Cell Matchem na gali Hell in a Cell[47].
Po tym jak Seth Rollins musiał zwakatować WWE World Heavyweight Championship w wyniku kontuzji[48], Triple H zaoferował Romanowi Reignsowi miano pretendenckie do tytułu, pod warunkiem, że ten dołączy do The Authority. W ten sposób Reigns ominąłby turniej mający na celu wyłonienie nowego mistrza. Reigns odmówił i ostatecznie wygrał turniej oraz zwakatowany tytuł na Survivor Series, w walce przeciwko Deanowi Ambrose'owi. Interwencja Triple H'a po walce pozwoliła Sheamusowi na wykorzystanie walizki Money in the Bank i zdobycie przez niego tytułu[49]. Reigns przegrał walkę rewanżową na TLC: Tables, Ladders and Chairs. Po walce Reigns zaatakował Sheamusa, jak i pomagającym mu Alberta Del Rio i Ruseva, a następnie zaatakował Triple H'a, który to przyszedł na ring, by uspokoić byłego mistrza[50]. Reigns pokonał Sheamusa w Title vs. Career matchu następnej nocy na Raw i odzyskał tytuł[2]. Po kolejnej wygranej walce Reignsa z Sheamusem, sędzia specjalny tegoż pojedynku – Mr. McMahon – nakazał mistrzowi bronić tytułu w 30-osobowym Royal Rumble matchu na gali Royal Rumble[51]. Na owej gali, Triple H powrócił jako 30. zawodnik, wyeliminował Reignsa i wygrał pojedynek, stając się nowym mistrzem[52].
Na Fastlane zdobył miano pretendenckie do WWE World Heavyweight Championship, wygrywając Triple Threat match z Deanem Ambrosem i Brockiem Lesnarem[53]. 22 lutego został brutalnie zaatakowany przez Triple H'a; w wyniku ataku doznał kontuzji nosa. Powrócił 14 marca na Raw, atakując Triple H'a po jego walce z Dolphem Zigglerem[54].
Życie osobiste
[edytuj | edytuj kod]Anoaʻi z pochodzenia jest w połowie Samoańczykiem i w połowie Włochem[55]. Jego ojciec, Sika Anoaʻi oraz brat Rosey również byli wrestlerami. Jest spokrewniony m.in. z Yokozuną, Rikishim, Umagą, The Usos czy The Rockiem. Jego największym idolem jest Bret Hart[56].
Anoaʻi ożenił się z Galiną Joelle Becker w grudniu 2014 roku[57]. Para ma córkę, Joelle[58].
Jest katolikiem, przed walkami wykonuje znak krzyża.
Ruchy używane we wrestlingu
[edytuj | edytuj kod]
- Finishery
- Jako Roman Reigns
- Moment of Silence (FCW) (Belly to back side slam) (NXT)
- Spear
- Jako Roman Leakee
- Checkmate (Spinning bulldog)
- Jako Roman Reigns
- Inne ruchy
- Pseudonimy
- "The Big Dog"
- "First Class"
- "The Juggernaut"
- "The Muscle/Enforcer (of The Shield)
- "The Powerhouse"
- "The Thoroughbred"
- "The Samoan Badass"
- Motywy muzyczne
- "Special Op" od Jima Johnstona (listopad 2012 – czerwiec 2014; jako członek The Shield)
- "The Truth Reigns" od Jima Johnstona (od czerwca 2014)
Mistrzostwa i osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Futbol
[edytuj | edytuj kod]- National Collegiate Athletic Association
- First-team All-ACC (2006)
Wrestling
[edytuj | edytuj kod]- Florida Championship Wrestling
- FCW Florida Tag Team Championship (1 raz) – z Mike'iem Daltonem
- Pro Wrestling Illustrated
- Most Improved Wrestler of the Year (2015)
- Tag Team of the Year (2013) z Sethem Rollinsem
- PWI umieściło go na 4 miejscu w top 500 wrestlerów PWI 500 w 2015
- Wrestling Observer Newsletter
- Most Improved (2013)
- Tag Team of the Year (2013) z Sethem Rollinsem
- WWE
- WWE World Heavyweight Championship (2 razy)
- WWE Tag Team Championship (1 raz) – z Sethem Rollinsem
- Royal Rumble (2015)
- Slammy Awards (7 razy)
- Breakout Star of the Year (2013) z Deanem Ambrosem i Sethem Rollinsem jako The Shield
- Extreme Moment of the Year (2015) – Furia po TLC
- Faction of the Year (2013, 2014) z Deanem Ambrosem i Sethem Rollinsem jako The Shield
- Superstar of the Year (2014)
- Trending Now (Hashtag) of the Year (2013) – #BelieveInTheShield
- "What a Maneuver" of the Year (2013) – Spear
Bilans Luchas de Apuestas
[edytuj | edytuj kod]| Zwycięzca | Przegrany | Lokacja | Gala | Data | Notka |
|---|---|---|---|---|---|
| Roman Reigns (kariera) | Sheamus (tytuł – WWE World Heavyweight Championship) | Filadelfia, Pensylwania | Raw | 14 grudnia 2015(dts) | [2] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Joe Anoai Bio - Georgia Tech Official Athletic Site - RamblinWreck.com [online], 9 października 2014 [dostęp 2016-03-16] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-09].
- ↑ a b c d e f g h Roman Reigns - OWW. 2016-03-13. [dostęp 2016-03-16]. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „:7” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c d e f Roman Reigns, www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ a b Football was Roman Reigns' first love, canoe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ Vikings Release Two Linemen, Scout.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ a b Former Eskimo finds new career in professional wrestling [online], 16 czerwca 2013 [dostęp 2016-03-16] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-16].
- ↑ a b Roman Reigns - OWW, Online World of Wrestling [dostęp 2016-03-16] (ang.).
- ↑ a b Philip Kreikenbohm, FCW Florida Tag Team Championship, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-03-16].
- ↑ WWE NXT REPORT: CESARO/KIDD FOR THE US TITLE; FATAL FOUR WAY NEXT WEEK TO DETERMINE #1 CONTENDER; BIG E LANGSTON TALKS; ROMAN REIGNS DEBUTS ON NXT | PWInsider.com, www.pwinsider.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ NXT Wrestling [online], 25 listopada 2012 [dostęp 2016-03-16] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-25].
- ↑ WWE Champion CM Punk def. John Cena and Ryback (Triple Threat Match), www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ WWE TLC 2012 results, www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ PWTorch.com - CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 1/28: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - Lesnar returns, Rock's first night as champ, Heyman-McMahon (updated w/Box Score), pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ The Shield def. John Cena, Ryback & Sheamus, www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ PWTorch.com - CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 2/18: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - Chamber PPV fall-out, big Mania news, Rock's Celebration, Shield six-man tag match, pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ WrestleMania 29 results, www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ The Undertaker, Kane and Daniel Bryan fend off The Shield: Raw, April 8, 2013, www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ PWTorch.com - CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 4/22 (Second Hour): Shield vs. The Undertaker six-man tag match, Ryder squashed, pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ PWTorch.com - RAW NEWS: Shield loses first match, Lesnar's "mystique" now in-play, Dolph off TV, Miz returns, Dance-Off, App overload, more, pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ a b WWE Tag Team Championships, www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ WWE Payback 2013 results, www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ Money in the Bank 2013 results, www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ Night of Champions 2013 results, www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ WWE Hell in a Cell 2013 results, www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ The Shield & The Real Americans def. WWE Tag Team Champions Cody Rhodes & Goldust, The Usos & Rey Mysterio (Traditional Survivor Series Elimination Tag Team Match), www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ Batista won the 30-Man Royal Rumble Match, www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ The Wyatt Family def. The Shield, www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ The Shield def. Kane & The New Age Outlaws, www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ Extreme Rules 2014 results, www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ The Shield def. Evolution (No Holds Barred Elimination Match), www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
- ↑ Ryan Clark, The Shield Splits On RAW - Seth Rollins Turns Heel - ProWrestling.com, ProWrestling.com [dostęp 2016-03-16] (ang.).
- ↑ John Cena def. Randy Orton, Bray Wyatt, Roman Reigns, Cesaro, U.S. Champion Sheamus, Kane and Alberto Del Rio to become the new WWE World Heavyweight Champion, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ WWE Battleground 2014 results, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ SummerSlam in 60 Seconds: SummerSlam 2014, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Raw: Dec. 8, 2014, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ John Cena def. Seth Rollins (Tables Match), www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Roman Reigns won the 2015 Royal Rumble Match, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Roman Reigns def. Daniel Bryan, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Seth Rollins cashed in his Money in the Bank contract and def. Brock Lesnar and Roman Reigns to become WWE World Heavyweight Champion, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Roman Reigns def. Big Show (Last Man Standing Match), www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ WWE Payback 2015 results, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Sheamus wins the Money in the Bank Contract Ladder Match, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ WWE Battleground 2015 results, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Roman Reigns & Dean Ambrose def. Bray Wyatt & Luke Harper, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Jason Namako, WWE RAW Results - 8/24/15 (The Dudleys, Sting return) - Wrestleview.com, www.wrestleview.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ The Wyatt Family def. Roman Reigns, Dean Ambrose & Chris Jericho, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Reigns survives Wyatt's test inside Hell in a Cell, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Seth Rollins suffers knee injury, new WWE World Heavyweight Champion to be crowned at Survivor Series, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Roman Reigns def. Dean Ambrose in the WWE World Heavyweight Championship Tournament Final Match; Sheamus cashed in his Money in the Bank contract to become WWE World Heavyweight Champion, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ WWE World Heavyweight Champion Sheamus def. Roman Reigns (Tables, Ladders & Chairs Match), www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Mike Tedesco, WWE RAW Results - 1/4/16 (Roman Reigns vs. Sheamus) - Wrestleview.com, www.wrestleview.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ The King of Kings is crowned the WWE World Heavyweight Champion, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Triple H’s WrestleMania opponent decided in wild Triple Threat Match, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Watch: Reigns returns to bludgeon Triple H in arena-spanning brawl, www.wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ WWE Superstar Roman Reigns w/ The Junkies Pt.1 [online], youtube.com, 23 czerwca 2014 [dostęp 2016-03-17].
- ↑ WWE's Roman Reigns' real story is better than his fake one, Yahoo Sports [dostęp 2016-03-17].
- ↑ WWE Rumors: Brock Lesnar, Dean Ambrose, Roman Reigns, John Cena, The Epoch Times [dostęp 2016-03-17] (ang.).
- ↑ Roman Reigns Talks Not Being Happy Using Daughter In Bray Wyatt Storyline, If It Went Over The Line - WrestlingInc.com, WrestlingInc.com [dostęp 2016-03-17].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Profil Romana Reignsa na WWE.com
- Joe Anoaʻi w Internet Movie Database