Wyspy Duff
9°51′48″S 167°04′48″E/-9,863333 167,080000
 Widok satelitarny na wyspy | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Akwen | |
| Wyspy |
Taumako, Tahua, Tohua, Lua, Kaa, Loreva, Tuleki (Anula), Elingi (Wyspa Obelisk), Te Aku (Te Ako), Lakao, Ulaka |
| Liczba wysp |
11 |
| Powierzchnia |
14,0 km² |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Mapa.png)
| |
Położenie na mapie Wysp Salomona  | |
| 9°51′48″S 167°04′48″E/-9,863333 167,080000
| |
Wyspy Duff – archipelag, leżący na północny wschód od Wysp Santa Cruz w prowincji Temotu na Wyspach Salomona. Znane są też jako Wyspy Wilsona, co pochodzi od kapitana Jamesa Wilsona, dowodzącego statkiem Duff, należącym do London Missionary Society, który dotarł na archipelag w 1797 roku. Łańcuch ma długość 32 kilometrów.
Geografia Wysp Duffa
[edytuj | edytuj kod]W skład archipelagu wchodzą 3 główne grupy wysp:
- na południu:
- Taumako, największa z wysp – 9°57′S 167°13′W/-9,950000 -167,216667; pow. 10,51 km²; dł. 5,7 km; szer. 3,8 km; najwyższe wzniesienie 400 m n.p.m.; 439 mieszkańców (1999 r.)
- Tahua – dł. 150 m, szer. 100 m
- Tohua
- położone na wschodzie Wyspy Bass:
- Lua
- Kaa
- Loreva;
- najbardziej wysunięte na zachód:
- Tuleki (Anula)
- Elingi (Wyspa Obelisk)
- Te Aku (Te Ako)
- Lakao
- Ulaka
Często uważa się, że rafa Hallie Jackson należy do tej grupy. Jest ona położona aż 45 km na zachód od reszty wysp. Instrukcje do żeglowania z 1969 roku podają, że znajdują się w miejscu: 9°44'S, 166°07'E na głębokości 24 stóp[1]. Instrukcje z 2010 roku w ogóle nie wspominają o wyspach[2], musiały więc zaniknąć.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Chociaż statek Duff doprowadził do zasiedlenia wysp przez Brytyjczyków, nie dotarł tam jako pierwszy. Najpierw dotarł tam Pedro Fernández de Quirós, który zacumował tam 8 kwietnia 1606 roku. Mieszkańcy nazwali te wyspy Taumako; natomiast w dzienniku Quirósa pojawiły się jako Nuestra Señora del Socorro (Matki Bożej Nieustającej Pomocy). Pierwsza ludzka bytność potwierdzona odkryciami archeologicznymi pochodzi najprawdopodobniej z IX w. przed Chrystusem, ale zostały częściowo opuszczone w I tysiącleciu n.e.
Demografia i współczesność
[edytuj | edytuj kod]Mieszkańcy wysp są Polinezyjczykami, posługującymi się językiem pileni, należącym do gałęzi samoańskiej języków polinezyjskich. Mieszkańców jest 511 (2009 r.), większość z nich na Taumako (439 osób). Tradycyjnym źródłem utrzymania jest rolnictwo i łowienie ryb (do czego przeznaczone są tradycyjne łodzie mieszkańców). Na żadnej z wysp nie ma dróg, elektryczności, telefonów ani lotniska. Kontakt ze światem zewnętrznym utrzymywany jest za pomocą radia na baterie w marinie i statku towarowego, docierającego do Taumako.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Hydrographer of the Navy, Pacific Islands Pilot Vol. II. 1969, s. 254.
- ↑ Sailing Directions - Pacific Ocean. [dostęp 2015-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-02)]. (ang.).