Przejdź do zawartości

Wyspy Raja Ampat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wyspy Raja Ampat
Kepulauan Raja Ampat
Ilustracja
Kontynent

Oceania

Państwo

 Indonezja

Akwen

Morze Seram, Ocean Spokojny

Liczba wysp

~1500[1]

Mapa
Położenie na mapie
Położenie na mapie Indonezji
Mapa konturowa Indonezji, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Wyspy Raja Ampat”
0°14′S 130°31′E/-0,233333 130,516667

Wyspy Raja Ampat (indonez. Kepulauan Raja Ampat) – archipelag w Indonezji między Morzem Seram i Oceanem Spokojnym, na zachód od półwyspu Ptasia Głowa; administracyjnie wchodzi w skład prowincji Papua Południowo-Zachodnia, tworząc dystrykt Raja Ampat ze stolicą w Waisai; powierzchnia dystryktu 46 296 km² (wyspy i akwen morski); około 46 tys. mieszkańców (2015); główne wyspy: Waigeo, Misool, Salawati, Batanta.

Od półwyspu Ptasia Głowa oddzielone cieśninami Dampiera i Sele.

Porośnięte lasem równikowym; uprawa ryżu, palmy kokosowej, sagowca; rybołówstwo.

Na wyspach używane są języki Raja Ampat (w tym ma’ya), a także języki migrantów (biak i moi, tobelo z północnych Moluków, bugijski oraz języki z regionu Buton). Dużą rolę odgrywa też język indonezyjski wraz z lokalnym malajskim[2].

Historycznie wyspy znajdowały się pod kontrolą Sułtanatu Tidore[3]. Ludność Ma’ya to wyznawcy islamu, inne grupy przyjęły chrześcijaństwo w poł. XX w.[4]

Raja Ampat to idealne miejsce do podziwiania tętniącego życiem oceanu. Archipelag ten uchodzi za jedno z najlepszych miejsc nurkowych na świecie. W 2005 roku Raja Ampat zostało wpisane na listę informacyjną UNESCO[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Raja Ampat Islands. [w:] Tentative Lists [on-line]. UNESCO. [dostęp 2020-03-04]. (ang.).
  2. Remijsen 2001 ↓, s. 14–32.
  3. R.Z. Leirissa: Changing maritime trade patterns in the Seram Sea. W: G.J. Schutte (red.): State and Trade in the Indonesian Archipelago. Leiden: KITLV Press, 1994, s. 99–114, seria: Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde, Working Papers 13. ISBN 90-6718-083-1. OCLC 34517669. (ang.).
  4. Remijsen 2001 ↓, s. 164.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]