Zimowa wyprawa na Mount Everest 1980
Wygląd
Zimowa wyprawa na Mount Everest 1979/1980 – przełomowa wyprawa w dziejach światowego himalaizmu – w czasie tej wyprawy zdobyto po raz pierwszy ośmiotysięcznik w zimie, co otworzyło nowy front działań himalaistycznych – wyprawy zimowe w najwyższe góry świata.
Reinhold Messner w wywiadzie dla Gazety Wyborczej z sierpnia 2014 r. uznał, że było to „najważniejsze wejście na ośmiotysięcznik w historii alpinizmu”[1].
Kalendarium
[edytuj | edytuj kod]1977:
- 11 maja – zarząd Polskiego Związku Alpinizmu zatwierdza ramowy plan wyprawy narodowej na Mount Everest lub K2 i mianuje kierownikiem wyprawy Andrzeja Zawadę
1978:
- listopad-grudzień – pobyt Andrzeja Zawady w Nepalu i Pakistanie w celu uzyskania zezwolenia na wyprawę w sezonie zimowym 1979-80
1979:
- 22 listopada – oficjalna zgoda władz Nepalu na wyprawę
- 7, 15 i 19 grudnia – odlot do Nepalu kolejno: Andrzeja Zawady, pierwszej i drugiej grupy alpinistów
1980:
- 5 stycznia – ukończenie budowy bazy na lodowcu Khumbu
- 6 stycznia – założenie obozu I na wysokości 6000 m n.p.m. (Andrzej Heinrich, Krzysztof Wielicki)
- 9 stycznia – założenie obozu II na wysokości 6500 m n.p.m. (grupa ośmioosobowa)
- 15 stycznia – założenie obozu III na wysokości 7150 m n.p.m. (Ryszard Gajewski, Maciej Pawlikowski, Krzysztof Żurek)
- 26 stycznia-9 lutego – przerwa w akcji górskiej spowodowana huraganowym wiatrem
- 11 lutego – wejście na Przełęcz Południową i rozpoczęcie zakładania obozu IV na wysokości 8000 m n.p.m. (Leszek Cichy, Walenty Fiut, Krzysztof Wielicki)
- 13 lutego – założenie obozu IV na wysokości 8000 m n.p.m. (Leszek Cichy, Walenty Fiut, Krzysztof Wielicki)
- 14 lutego – Ryszard Szafirski podchodzi z Przełęczy Południowej na wysokość 8150 m n.p.m. pozostawiając depozyt tlenowy
- 15 lutego – koniec pierwotnego pozwolenia na atak szczytowy wydanego przez władze nepalskie; po kontakcie radiowym pozwolenie zostało przedłużone o dwa dni – w celu przeprowadzenia ostatniego ataku szczytowego; Andrzej Heinrich i Pasang Norbu dochodzą bez używania dodatkowego tlenu na wysokość 8350 m n.p.m.
- 17 lutego – zdobycie szczytu przez Krzysztofa Wielickiego i Leszka Cichego.
- 18-19 lutego – likwidowanie i porządkowanie obozów (obozy I i II pozostały na wyprawę wiosenną)
Uczestnicy
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Zawada – kierownik
- Ryszard Dmoch – zastępca kierownika
- Andrzej Zygmunt Heinrich – zastępca kierownika ds. sportowych
- Leszek Cichy – zdobywca szczytu
- Krzysztof Cielecki
- Walenty Fiut
- Ryszard Gajewski
- Jan Holnicki-Szulc
- Aleksander Lwow
- Janusz Mączka
- Kazimierz Olech
- Maciej Pawlikowski
- Marian Piekutowski
- Ryszard Szafirski
- Krzysztof Wielicki – zdobywca szczytu
- Krzysztof Żurek
- Józef Bakalarski – filmowiec
- Bogdan Jankowski – radiooperator
- Robert Janik – lekarz
- Stanisław Jaworski – filmowiec
- Stanisław Kardasz – ksiądz
- Krzysztof i Mirek Wiśniewscy – kierowcy
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dominik Szczepański: Moje góry poza dobrem i złem. Wyborcza.pl. [dostęp 2014-08-18]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wojciech Adamiecki, Zdobyć Everest (Iskry 1984, ISBN 83-207-0732-3; seria: „Naokoło świata”)
- Leszek Cichy, Krzysztof Wielicki, Jacek Żakowski, Rozmowy o Evereście (Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1982, ISBN 83-20316-34-0, wydanie 2 poprawione i uzupełnione: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1987, ISBN 83-20321-08-5)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wywiad z Andrzejem Zawadą (artykuł zarchiwizowany). skg.uw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-21)].
- Artykuł Krzysztofa Wielickiego o wyprawie. users.uj.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-03)].
- Wspomnienia Leszka Cichego. users.uj.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-19)].
- Wywiad z Ryszardem Szafirskim
- Artykuł o wyprawie