Rzeczowniki – ουσιαστικά – w języku greckim dzielimy na trzy rodzaje: męski, żeński oraz nijaki. Niekiedy różnica rodzaju wyraża różnicę znaczenia (πουκάμισο – πουκαμίσα). Ogólnie rzeczowniki rodzaju męskiego stanowią pierwszą deklinację, rzeczowniki rodzaju żeńskiego – drugą, a rzεczowniki rodzaju nijakiego – trzecią.
W każdej deklinacji możemy wyróżnić rzeczowniki:
– równozgłoskowe (ισοσύλλαβα) – mające w lm taką samą liczbę sylab, jak w mianowniku lp.
– nierównozgłoskowe (ανισοσύλλαβα) – mające we wszystkich przypadkach lm o jedną sylabę więcej niż w mianowniku lp (w rodzaju nijakim, również w D.lp mają jedną sylabę więcej).
Rzeczowniki mogą być użyte w liczbie pojedynczej lub mnogiej. Niektóre rzeczowniki nie mają liczby mnogiej lub pojedynczej; inne znów oznaczają co innego w lp, a co innego w lm (μαλλί – μαλλιά).
Przy hasłach rzeczownikowych podane są wszystkie istniejące formy deklinacyjne.
W większości przypadków rzeczowniki greckie mają tylko dwie formy: jedną dla mianownika lub dopełniacza i drugą dla wszystkich innych przypadków.
