ucieczka

ucieczka (język polski)

wymowa:

IPA: [uˈʨ̑ɛʧ̑ka], AS: [ućečka], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) szybkie opuszczenie lub opuszczanie jakiegoś miejsca w celu uniknięcia realnego lub domniemanego niebezpieczeństwa

(1.2) przen. unikanie lub uniknięcie czegoś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ucieczka	ucieczki
dopełniacz	ucieczki	ucieczek
celownik	ucieczce	ucieczkom
biernik	ucieczkę	ucieczki
narzędnik	ucieczką	ucieczkami
miejscownik	ucieczce	ucieczkach
wołacz	ucieczko	ucieczki

przykłady:

(1.1) Więzień podjął dwie próby ucieczki.

(1.2) Sztukę awangardową charakteryzuje ucieczka od realizmu i tradycyjnych form artystycznych.

składnia:

kolokacje:

(1.1) rzucić się do ucieczki • plan ucieczki • bezładna / paniczna ucieczka • salwować się ucieczką • ucieczka z domu / więzienia / obozu / …

synonimy:

(1.1) żart. fugas chrustas

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uciekinier mos, uciekinierka ż, uciekanie n

przym. ucieczkowy

czas. uciekać ndk., uciec dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) escape, flight, defection, pot. getaway, z kochankiem: elopement
• arabski: (1.1) مهرب m (mahrab)
• białoruski: (1.1) уцёкі lm
• bułgarski: (1.1) бягство n
• duński: (1.1) flugt w
• esperanto: (1.1) fuĝo, forkuro
• francuski: (1.1) fuite ż, évasion ż
• hiszpański: (1.1) huida ż, fuga ż, evasión ż
• jidysz: (1.1) אַנטלויף m (antlojf), żart. פּליטה ż (plejte)
• kataloński: (1.1) fuita ż
• niemiecki: (1.1) Flucht ż
• ormiański: (1.1) փախուստ
• rosyjski: (1.1) побег m
• włoski: (1.1) fuga ż, evasione ż

źródła: