timbre

timbre (język polski)

wymowa:

(spolszczona) ‹tembr›

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rzad. jakość brzmienia dźwięku lub głosu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	timbre	timbre’y
dopełniacz	timbre’u	timbre’ów
celownik	timbre’owi	timbre’om
biernik	timbre	timbre’y
narzędnik	timbre’em	timbre’ami
miejscownik	timbrze	timbre’ach
wołacz	timbrze	timbre’y

przykłady:

(1.1) Karolowi bardzo przypadł do gustu timbre jej głosu.

składnia:

(1.1) timbre + D.

kolokacje:

(1.1) niski / wysoki / kobiecy / męski timbre • timbre głosu / instrumentu

synonimy:

(1.1) barwa, ton, zabarwienie; książk. tembr

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) brzmienie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tembr mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. timbre

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: tembr

źródła:

timbre (język angielski)

wymowa:

bryt. enPR: tăm'bə(r), IPA: /ˈtæmbə(ɹ)/, X-SAMPA: /"t{mb@(r)/

amer. enPR: tăm'bə(r) lub tĭm'bə(r), IPA: /ˈtæm.bɚ/ lub /ˈtɪm.bɚ/, X-SAMPA: /"t{mb@`/ lub /"tImb@`/

wymowa amerykańska

homofon: timber

wymowa australijska

​

znaczenia:

rzeczownik policzalny lub niepoliczalny

(1.1) muz. tembr, barwa dźwięku

odmiana:

(1) lp timbre; lm timbres

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. timbre

uwagi:

źródła:

timbre (język francuski)

un timbre (1.1)

un timbre (1.2)

wymowa:

IPA: /tɛ̃bʁ/ ​

​ ​ ​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) znaczek (np. pocztowy)

(1.2) dzwonek (dźwięk)

odmiana:

(1.1-2) lp timbre; lm timbres

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.franc. timbre < gr. τύμπανον (túmpanon) → bęben

uwagi:

źródła: