Przejdź do zawartości

świekra

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

świekra (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i, IPA[ˈɕfʲjɛkra], AS[śfʹi ̯ekra], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. matka męża[1], rzadziej żony[2][3]

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lp od: świekier
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Synowa patrzyła z podziwem na swoją świekrę.
(1.1) […] tak dawniej jak i dzisiaj u ludu, który tej nazwy w wielu stronach używa, świekier, świokier, świekra, świokra, świekrucha oznacza tylko rodziców męża, a teść i teściarodziców żony.[4]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) daw. świekrew, daw. świokra, reg. świekrucha, teściowa, daw. teścia, reg. teszcza
antonimy:
(1.1) synowa, st.pol. snecha, st.pol. sneszka
hiperonimy:
(1.1) powinowata
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. świekrowy
rzecz. świekier m
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *svekry (D. liczby pojedynczej prasł. *svekrъve) → 'matka męża'[5]
por. białor. свякроў, ros. свекровь
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: teściowa
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pokrewieństwa” w: Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900–1903.
  2. Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. VIII, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958–1969, s. 1345.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI: S-Ś, Warszawa 1900–1927, s. 779.
  4. Z. Gloger: Encyklopedia staropolska
  5. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „świekra” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.