moc

moc (język polski)

wymowa:

IPA: [mɔt͡s], AS: [moc] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) siła, umiejętność, zdolność do wysiłku

(1.2) fiz. ilość pracy w jednostce czasu, wielkość fizyczna wyrażana w watach; zob. też moc w Wikipedii

(1.3) pot. wiele, mnóstwo

(1.4) mat. liczebność zbioru

(1.5) praw. obowiązywanie jakiegoś prawa, ustawy

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	moc	moce
dopełniacz	mocy	mocy
celownik	mocy	mocom
biernik	moc	moce
narzędnik	mocą	mocami
miejscownik	mocy	mocach
wołacz	mocy	moce

przykłady:

(1.1) Wielu etruskich bogów miało moc uzdrawiania.

(1.2) — Którą żarówkę mam kupić sześćdziesięcio czy siedemdziesięciowatową? — Kup tę o większej mocy, będziemy mieli jaśniej w kuchni.

(1.3) Na mszy było kupę ludzi i ksiądz zebrał na tacę moc forsy.

(1.4) Moc zbioru liczb rzeczywistych wynosi continuum i jest większa niż moc zbioru liczb naturalnych.

(1.5) Art. 77. Traci moc ustawa z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu

(1.5) Ustawa odrzucona przez Trybunał Konstytucyjny traci moc prawną, nie trzeba jej przestrzegać.

składnia:

kolokacje:

(1.5) tracić moc

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mocarny mos, mocarz m, mocowanie n, zamocowanie n, mocarność ż

czas. mocować ndk., zamocować dk.

przym. mocny, mocarny

przysł. mocno

związki frazeologiczne:

(1.1) cała moc ryby w ogonie

(1.3) ludzi moc, a o człowieka bieda

etymologia:

(1.1) prasł. *mogtь

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: siła

• angielski: (1.2) power
• arabski: (1.1) حيل; (1.2) قدرة ż
• białoruski: (1.1) моц ż; (1.2) магутнасць ż
• cerkiewnosłowiański: (1.1) мощь ż
• czeski: (1.1) moc ż; (1.2) výkon m
• dolnołużycki: (1.5) płaśiwosć ż
• duński: (1.1) magt w, kraft w, styrke w; (1.2) kraft w, styrke w
• esperanto: (1.1) povo; (1.2) povumo, povo
• islandzki: (1.1) magn n
• niderlandzki: (1.1) kracht ż
• niemiecki: (1.1) Kraft ż; (1.2) Kraft ż; (1.5) Kraft ż
• nowogrecki: (1.1) ισχύς ż; (1.2) ισχύς ż; (1.3) ισχύς ż; (1.4) ισχύς ż; (1.5) ισχύς ż
• pali: (1.1) bala, balatā
• rosyjski: (1.2) мощность ż
• sanskryt: (1.1) शाक
• slovio: (1.1) moc
• staroegipski: (1.1) (ḫpš)
• szwedzki: (1.1) kraft w, makt w
• tuvalu: (1.1) ivi
• tybetański: (1.1) སྟོབས
• włoski: (1.1) forza ż

źródła:

moc (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) moc, potęga, siła

(1.2) władza

przysłówek

(2.1) bardzo

(2.2) dużo, wiele

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	moc	moci
dopełniacz	moci	mocí
celownik	moci	mocem / mocím
biernik	moc	moci
wołacz	moci	moci
miejscownik	moci	mocech / mocích
narzędnik	mocí	mocemi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. mocný

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

moc (język kataloński)

wymowa:

IPA: [ˈmok]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pot. smark, gil, glut, koza (z nosa)

odmiana:

(1.1) lp moc; lm mocs

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

moc (slovio)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

моц

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) moc, potęga

odmiana:

(1.1) lm mocis

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: