młodzieniec
Wygląd
młodzieniec (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- , IPA: [mwɔˈd͡ʑɛ̇̃ɲɛt͡s], AS: [mu̯oʒ́ė̃ńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik młodzieniec młodzieńcy dopełniacz młodzieńca młodzieńców celownik młodzieńcowi młodzieńcom biernik młodzieńca młodzieńców narzędnik młodzieńcem młodzieńcami miejscownik młodzieńcu młodzieńcach wołacz młodzieńcu / młodzieńcze młodzieńcy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) młodzian, młodzik, młodzieniaszek, młodziak, młokos, gołowąs, kawaler; daw. junak
- (1.2) młodziec
- antonimy:
- (1.1) starzec
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. młodnik m, młodość ż, młodzian m, młodzież ż, młodzieżówka ż, młodzik m, młode n, młodzi mos, młody m, młodzieńczość ż, młodnienie n, odmłodnienie n, odmłodzenie n, odmładzanie n, młodzieżowość ż
- czas. młodnieć ndk., odmłodnieć dk., odmładzać ndk., odmłodzić dk.
- przym. młody, młodociany, młodzieńczy, młodzieżowy, młodziutki, młodziuchny, młodziuteńki, młodziusieńki
- przysł. młodo, młodzieńczo, młodzieżowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.2) we współczesnej polszczyźnie nie zachowało się znaczenie wyrazu „młodzieniec” jako niemowlę, odmiennie jest w niektórych innych językach słowiańskich: por. ros. младенец, białor. маладзенец.
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: niemowlę
- angielski: (1.1) young man, youth, youngster
- arabski: (1.1) شاب m, فتى m
- białoruski: (1.2) маладзенец m
- bułgarski: (1.1) юноша m, младеж m, момък m
- esperanto: (1.1) junulo
- francuski: (1.1) jeune homme m
- hiszpański: (1.1) joven m, mozo m
- jidysz: (1.1) יונג m (jung)
- kaszubski: (1.1) bëniel m, bëńlôk m
- kataloński: (1.1) jove m
- kazachski: (1.1) жігіт
- niemiecki: (1.1) junger Mann m, Jüngling m
- nowogrecki: (1.1) νεαρός m
- rosyjski: (1.1) парень m; (1.2) младенец m
- suahili: (1.1) kijana
- ukraiński: (1.1) юнак m; (1.2) немовля n
- źródła:
- ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 135