Przejdź do zawartości

miłość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: Miłość

miłość (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i, IPA[ˈmʲiwɔɕt͡ɕ], AS[mʹiu̯ość], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) uczucie, którym się darzy kochaną osobę; zob. też miłość w Wikipedii
(1.2) silna więź emocjonalna łącząca ludzi; także: łącząca osobę z Bogiem, bóstwem, krajem rodzinnym
(1.3) osoba, którą się kocha
(1.4) przedmioty, czynności, które sprawiają przyjemność
(1.5) kontakt fizyczny prowadzący zwykle do stosunku płciowego
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Miłość do wybranej odmieniła całe jego życie.
(1.3) Marek był miłością jej życia, a samoloty były miłością jego życia.
(1.4) Gdyby nie jego miłość do latania, nigdy nie zostałby pilotem.
(1.5) Uprawialiśmy miłość całą noc.
składnia:
(1.1-5) miłość do + D.
kolokacje:
(1.1) robić coś z miłości • okazywać miłość • bezgraniczna / szalona miłość • kłódka miłości
(1.2) miłość braterska / matczyna • miłość do ojczyzny
(1.5) miłość heteroseksualna / homoseksualna / lesbijska • miłość fizycznauprawiać miłość
synonimy:
(1.1) kochanie, fascynacja, zauroczenie
(1.2) kochanie, fascynacja, uwielbienie, adoracja
(1.3) sympatia, kochanie, ukochany / ukochana
(1.4) kochanie, pasja
(1.5) kochanie się, seks
antonimy:
(1.1-4) nienawiść
(1.5) celibat, wstrzemięźliwość
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) karuna, caritas, agape
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. miłostka ż, miłośnik m, miłośniczka ż, miłośnica ż, miłowanie n
czas. miłować / umiłować, przymilać się
przym. miłosny, miły, umiłowany, miłowany, miłościwy
przysł. miło, przymilnie
związki frazeologiczne:
dowód miłościmiłość bliźniegomiłość francuskamiłość greckamiłość od pierwszego wejrzeniamiłość platonicznamiłość własnana miłość Bogana miłość boskąnieszczęśliwa miłośćślepa miłośćumierać z miłościwolna miłośćmiłość aż po grób
zobacz też: przysłowia o miłości
etymologia:
pol. miły + -ość < prasł. *milostь < prasł. *milъ + *-ostь[1]
uwagi:
zob. też miłość w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 342.