obrok

obrok (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔbrɔk], AS: [obrok]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. pasza dla zwierząt pociągowych, zazwyczaj dla koni

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	obrok
dopełniacz	obroku
celownik	obrokowi
biernik	obrok
narzędnik	obrokiem
miejscownik	obroku
wołacz	obroku

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przest. furaż

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fodder
• esperanto: (1.1) furaĝo
• hiszpański: (1.1) forraje m, pienso m, pasto m
• jidysz: (1.1) אָבראָק m (obrok)
• kaszubski: (1.1) òbrok m, òbsëp m, òbsëpka ż, òbsëpańc m
• nowogrecki: (1.1) ταγή ż, αλογοταγή ż

źródła:

obrok (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) posiłek

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

obrok (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) obrok

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obrok	obroky
dopełniacz	obroku	obroků
celownik	obroku	obrokům
biernik	obrok	obroky
wołacz	obroku	obroky
miejscownik	obroku	obrocích
narzędnik	obrokem	obroky

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

obrok (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) przest. obrok – pasza dla zwierząt, zazwyczaj owies dla koni

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: