oheň

oheň (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) ogień

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	oheň	ohně
dopełniacz	ohně	ohňů
celownik	ohni	ohňům
biernik	ohně	ohně
wołacz	ohni	ohně
miejscownik	ohni	ohních
narzędnik	ohněm	ohni

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

hrát si s ohněm

etymologia:

odziedziczone ze st.słc. oheň, z prasł. *ògňь, z prabałtosł. *úngnis, z praindoeur. *h₁n̥gʷnís

uwagi:

źródła:

oheň (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ogień

(1.2) pożar

(1.3) ogromny ból, palenie

(1.4) podkreślenie siły jakiegoś zjawiska

(1.5) niebezpieczna, ciężka sytuacja

odmiana:

wg typu III (męskonieżywotny) wz. 2; dop lp ohňa; blm

przykłady:

(1.1) Oheň dal človekovi svetlo a teplo. → Ogień dał człowiekowi światło i ciepło.

składnia:

kolokacje:

(1.2) hasiť oheň → gasić pożar

(1.3) cítiť v hrdle oheň → czuć w gardle ogień

(1.4) oheň nenávisti → ogień nienawiści

(1.5) oheň vojny → ogień wojny

synonimy:

(1.2) požiar

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. ohňový

rzecz. ohník, ohnisko

związki frazeologiczne:

(1.1) liať olej na oheň • hrať sa s ohňom

(1.2) ohňom a mečom

etymologia:

odziedziczone ze st.słc. oheň, z prasł. *ògňь, z prabałtosł. *úngnis, z praindoeur. *h₁n̥gʷnís

uwagi:

źródła:

oheň (język staroczeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ogień (płomienie i żar)

(1.2) pożar (rozprzestrzenianie się ognia)

(1.3) żar

(1.4) praw. podpalenie

(1.5) rel. ogień piekielny

(1.6) rel. ogień jako znak obecności Boga, zwłaszcza jako pomocniczy i oświetlający

(1.7) med. gorączka (stan zdrowia)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) požár

(1.4) žhářstvie, žhářstvo

(1.5) plamen

(1.6) plamen

(1.7) horkost

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. ohňáč m

czas. ohnojiti dk., ohnojovati ndk.

przym. ohňový, ohněvý, ohňovatý, ohňený, ohňatý, ohňáčový

związki frazeologiczne:

oheň boží • oheň hromový • oheň nebeský • oheň perský • oheň persidský • oheň břěskevný • oheň pekelný • oheň svatého Antonie • oheň svatný • oheň svatý • oheň živý

etymologia:

źródłosłów dla czes. oheň

odziedziczone z prasł. *ògňь, z prabałtosł. *úngnis, z praindoeur. *h₁n̥gʷnís

uwagi:

źródła:

oheň (język starosłowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ogień (płomienie i żar)

(1.2) pożar (rozprzestrzenianie się ognia)

(1.3) ogień (podkreślenie siły, intensywności emocji)

(1.4) rel. piekło

(1.5) rel. ogień jako znak obecności Boga

(1.6) med. róża (choroba skóry)

odmiana:

przykłady:

(1.3) oheň chlipnosti wnitrnosti geho zežiral [ oheň chlipnosti vnitrnosti jeho zežiral ] → ogień żądzy duszy go pochłonął

składnia:

(1.3) oheň + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.2) požiar

(1.4) peklo, plameň

(1.6) ruža

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdrobn. ohník, ohníček, ohenček

związki frazeologiczne:

dávať oheň • živý oheň • oheň panuje • mať oheň v sebe • ohňom a mečom • pekelný oheň • večný oheň • oheň večný

etymologia:

źródłosłów dla słc. oheň

odziedziczone z prasł. *ògňь, z prabałtosł. *úngnis, z praindoeur. *h₁n̥gʷnís

uwagi:

źródła: