Egina
Koordinate: 37° 45′ S.g.š., 23° 26′ I.g.d.
Egina (Αίγινα)
| |
|---|---|
| Podaci | |
| Država | 
|
| Glavno naselje | Egina (grad) |
| Površina | 87,4 km² |
| Najviši vrh | Oros (531 m) |
| Broj stanovnika | 13.552 (2001) |
 | |
Egina (gr: Αίγινα) je jedno od Saronskih ostrva u Egejskom moru u središnjoj Grčkoj. Ostrvo upravno pripada prefekturi Pirej i Periferiji Atika, kao jedna od opština. Sedište opštine i najveće naselje na ostrvu je istoimeni gradić Egina na severozapadnoj strani ostrva.
Naziv "Egina" verovatno je izveden od grčke imena ličnosti iz grčke mitologije, Eakusa (poznatije kao Eak), mitološkog kralja drenve Egine.
Egina je smeštena u blizini Atine (oko 40ak km vazdušno), u središnjem delu Saronskog zaliva, koji se po njoj zove i Eginski zaliv. Ovaj zaliv je veoma važan za Grčku. Ostrvo je blago razuđene obale sa brojnim malim zalivima i skrivenim plažama. Egina je brdovita, ali je njeno zemljište vulkanskog porekla i veoma plodno, pa je ostrvo stoga dobro obrađeno i gusto naseljeno.
Klima na Egini je sredozemna. I zelenilo je osobeno za ovu klimu. Na ostrvu postoje značajne šume bora.
Egina je veoma rano naseljena, već u doba rane praistoriji. Udoba Mikenske civilizacije Egina je bila trgovačko središte za ovaj deo Grčke. To je ostrvo donelo bogatstvo i moć, koju je tek u 5. veku pne. skršila antička Atina i sebi priključila Eginu. Kasnija istorija vezana je za istoriju Atine. U doba rane Viznatije Egina je ponovo ojačala, o čemu govore brojne crkve iz ovog vremena. Međutim, česti napadi Saracena u 9. veku doveli su novog nazadovanja i, verovatno, napuštanja ostrva. Posle osvajanja Carigrada od straen Krstaša 1204. g. Egina je bila pod vlašću Zapada sve do 1537. g. Tada Eginu osvajaju Turci i pod njima ostaje vekovima. uz kraktu vlast Mlečana krajem 17. veka.
Novi procvat Egine dešava se obrazovanjem savremene Grčke 1830. g., kada je čak kratko bila i prestonica (1828-30. g.). Proglašavanjem Atine za novu prestonicu Egina gubi na značaju, ali ne propada, jer je nova prestonica ostala blizu. Posle rata širenjem Atine ostrvo postaje mesto vikend turizma Atinjana, a kasnije i stalnih kuća doseljenika.
Po poslednjem popisu iz 2001. g. na ostrvu živi oko 13.000 stanovnika, od toga oko 60% u gradu Egini. Gotovo celokupno stanovništvo su Grci.
Poljoprivreda je tradicionalno zanimanje ostrvskog stanovništva, pogotovo uzgajanje pamuka, badema, vinove loze, masline. U novije vreme najvažnija kultura je pistać. Danas je ona u senci vikend turizma. U prilog turizmu ide i dobra saobraćajna povezanost ostrva sa kopnom i obližnjom Atinom. Ostrvo je najčešće odredište Atinjana u slobodno vreme, pa je prepuno taverni, pansiona, diskoteka i drugih sadržaja namenjenih slobodnom vremenu. Važna delatnost je i pomorstvo.
