Prijeđi na sadržaj

Književni pseudonim

Izvor: Wikipedija
Olovka, osnovni „alat“ pisaca

Književni pseudonim je pseudonim koji usvaja pisac. Pravo ime pisca koji knjige izdaje pod pseudonimimom može biti poznato samo izdavaču, ali može biti poznato i široj javnosti. Usvaja se iz više razloga, prvenstveno jednostavnosti, dok su u prošlosti to bili drugi razlozi. Kao pojava, prisutan je u velikom broju literatura sveta.

Razlozi

[uredi | uredi kod]

Obično se usvaja usled složenog ili imena stranog jeziku zemlje u kojoj se knjiga izdaje, iako razlozi mogu biti drugi; ime i prezime sa „lošim prizvukom“, sličnost imena sa imenom već poznatog autora, kao i zbog nedostatka želje za velikom slavom.[1]

Istorija

[uredi | uredi kod]

U zapadnjačkoj literaturi koristile su ga prvenstveno žene da bi njihove knjige bile prihvaćenije. Sem pseudonima, koristile su, a čak i danas se koriste, inicijali (npr, Dž. K. Rouling), jer se po prezimenu pol ne može zaključiti.[2]

U istočnjačkoj literaturi, situacije su različite. U Japanu, pisci haikua obično koriste haigo (俳号, haigō), japanski naziv za pseudonim,[3] dok su u Persiji skoro pa svi pisci koristili nekakav pseudonim.[4]

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. Hall, Jamie. „How to Choose a Pen Name”. Arhivirano iz originala na datum 2006-04-23. Pristupljeno 2. 8. 2013. 
  2. Marshall, Alice (1985). Pen Names of Women Writers. ISBN 978-09-61-63870-2. 
  3. Rečnik književnih izraza. BIGZ. 1972. ASIN B009E8ZL12. 
  4. Browne, E.G. (1998). Literary History of Persia. ISBN 978-11-71-60401-3. 

Literatura

[uredi | uredi kod]