ข้ามไปเนื้อหา

ดียอร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
คริสตีย็อง ดียอร์ เอสอี
ประเภทมหาชน
การซื้อขาย
ISINFR0000130403 Edit this on Wikidata
อุตสาหกรรมสินค้าฟุ่มเฟือย
ก่อตั้ง16 ธันวาคม 1946; 77 ปีก่อน (1946-12-16)
ผู้ก่อตั้งคริสตีย็อง ดียอร์
สำนักงานใหญ่30 Avenue Montaigne, ปารีส, ฝรั่งเศส
จำนวนที่ตั้ง210
พื้นที่ให้บริการทั่วโลก
บุคลากรหลัก
แบร์นาร์ อาร์โน (ประธาน)
Sidney Toledano (รองประธานและซีอีโอ)[1]
Maria Grazia Chiuri(ผู้อำนวยการฝ่ายสร้างสรรค์)
คิม โจนส์[2](ผู้อำนวยการฝ่ายสร้างสรรค์)
ผลิตภัณฑ์
  • เครื่องแต่งกายปละรองเท้า
  • ห้างสรรพสินค้า
  • Other specialty
รายได้เพิ่มขึ้น €46.826 billion (2018)[3]
รายได้จากการดำเนินงาน
เพิ่มขึ้น €9.875 billion (2018)[3]
รายได้สุทธิ
เพิ่มขึ้น €2.574 billion (2018)[3]
สินทรัพย์เพิ่มขึ้น €77.271 billion (2018)[3]
ส่วนของผู้ถือหุ้นเพิ่มขึ้น €36.372 billion (2018)[3]
พนักงาน
84,981 (2018)[3]
แผนก
บริษัทในเครือ
เว็บไซต์dior.com

คริสตีย็อง ดียอร์ เอสอี (ฝรั่งเศส: Christian Dior SE) รู้จักทั่วไปในชื่อ ดียอร์ หรือดิออร์ เป็นบริษัทสินค้าฟุ่มเฟือย จากประเทศฝรั่งเศส มีประธานเป็นนักธุรกิจชาวฝรั่งเศสคือ แบร์นาร์ อาร์โน หัวหน้าในกลุ่มแอลวีเอ็มเอช กลุ่มธุรกิจที่หรูหราที่สุดในโลก ซึ่งดียอร์ถือหุ้นไป 42.36% และสิทธิในการออกเสียง 59.01% ในแอลวีเอ็มเอช[4][5] บริษัทได้ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1946 โดยนักออกแบบคริสตีย็อง ดียอร์ ปัจจุบันได้ออกแบบและจำหน่ายทั้งเสื้อผ้า เครื่องหนัง เครื่องประดับ รองเท้า นาฬิกา น้ำหอม เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ดูแลผิว และรวมไปถึงโอตกูตูร์ ภายใต้ชื่อ คริสตีย็อง ดียอร์ โอตกูตูร์ นอกจากนี้ยังมีตราสินค้าที่อยู่ภายใต้บริษัทคือ ดียอร์ โฮมเม่ สินค้าสำหรับผู้ชาย และเบบี ดียอร์ สินค้าสำหรับเด็ก ปัจจุบันบริษัทได้จำหน่าสินค้าทั้งในร้านค้า และออนไลน์ทั่วโลก

ทูตที่มีชื่อเสียง

[แก้]

รายชื่อต่อไปนี้เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงจากเคมเปญของดียอร์

สถานที่จำหน่าย

[แก้]
ร้านดียอร์ที่นครนิวยอร์ก สหรัฐ
  • เอเชีย: 109
  • แอฟริกา: 1 (กาซาบล็องกา, โมร็อกโก)
  • แคริเบียน: 1 (ซานฮวน, ปวยร์โตรีโก)
  • ยุโรป: 45
  • อเมริกากลาง (ปานามา): 1
  • ตะวันออกกลาง: 8
  • อเมริกาเหนือ (แคนาดา, เม็กซิโก, และสหรัฐ): 48
  • โอเชียเนีย: 6
  • อเมริกาใต้ (บราซิล, อาร์เจนตินา): 4

ประเทศไทย

[แก้]

ร้านค้าบูติกดียอร์ในประเทศไทย โดยไม่รวมบูติกย่อย[31] มีดังนี้

นอกจากนี้ยังมีบูติกชั่วคราวซึ่งอยู่ระหว่างก่อสร้างที่ลานมรกต เซ็นทรัล ชิดลม อีกด้วย

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Corporate governance". Dior. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-02-07. สืบค้นเมื่อ 15 January 2020.
  2. ↑ Paton, Elizabeth (19 March 2018). "Dior Confirms Kim Jones as Men's Wear Artistic Director". New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 March 2018. สืบค้นเมื่อ 19 March 2018.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 "Christian Dior Annual Report". Christian Dior SE. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 April 2019. สืบค้นเมื่อ 28 April 2019.
  4. ↑ "LVMH – Reference Document 2010" (PDF). LVMH. pp. 241–242. สืบค้นเมื่อ 29 May 2011.[ลิงก์เสีย] Financière Jean Goujon, "a wholly owned subsidiary of Christian Dior", held 42.36% of capital and 59.01% of voting rights within the company at the end of 2010.
  5. ↑ Gay Forden, Sara; Bauerova, Ladka (5 February 2009). "LVMH Cuts Store Budget After Profit Misses Estimates". Bloomberg. สืบค้นเมื่อ 1 January 2010.
  6. ↑ "From Isabelle Adjani to Rihanna: 30 years of Dior ambassadors". Yahoo. 16 March 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 January 2017. สืบค้นเมื่อ 10 October 2016.
  7. ↑ "Iconic bags – Lady Dior". Trendissimo. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 October 2016. สืบค้นเมื่อ 20 October 2016.
  8. ↑ "Christian Dior – Milla Jovovich". Milla Jovovich Official Website. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 November 2016. สืบค้นเมื่อ 10 October 2016.
  9. ↑ "Sharon Stone is confirmed as the new face of Christian Dior". British Vogue. 4 October 2005. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 October 2016. สืบค้นเมื่อ 10 October 2016.
  10. ↑ "Bellissimo Bellucci". MiNDFOOD. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 October 2016. สืบค้นเมื่อ 10 October 2016.
  11. ↑ "Rouge Dior at Rinascente". Vogue. 21 September 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-07-04. สืบค้นเมื่อ 2020-07-02.
  12. ↑ "Advertising Campaigns > Dior". La Bellucci. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 October 2016. สืบค้นเมื่อ 20 October 2016.
  13. ↑ "Eva Green's Midnight Poison Dior Fragrance ad campaign". Sassy Bella. 4 July 2007. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 October 2016. สืบค้นเมื่อ 12 October 2016.
  14. ↑ "Marion Cotillard's Next Role: Dior Bag Lady". People. 28 October 2008. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 January 2017. สืบค้นเมื่อ 10 October 2016.
  15. ↑ "2017 Cannes Film Festival: Marion Cotillard on Supporting Young Designers". WWD. May 24, 2017. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 January 2019. สืบค้นเมื่อ January 8, 2019.
  16. ↑ "Marion Cotillard for Miss Dior Handbags Fall 2011". Luxuo. 9 September 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 October 2016. สืบค้นเมื่อ 10 October 2016.
  17. ↑ "Jude Law is new face at Christian Dior". Marie Claire. 4 April 2008. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 January 2017. สืบค้นเมื่อ 10 October 2016.
  18. ↑ "Miss Dior Chérie with Natalie Portman Perfume". YouTube. 29 July 2013.
  19. ↑ "Natalie Portman Signs With Christian Dior". British Vogue. 7 June 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 October 2016. สืบค้นเมื่อ 10 October 2016.
  20. ↑ "Dior Taps Mélanie Laurent for Hypnotic Poison Campaign". FashionEtc.com. 4 May 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 January 2017. สืบค้นเมื่อ 10 October 2016.
  21. ↑ "Mila Kunis Lands Dior Handbag Campaign". British Vogue. 5 January 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 October 2016. สืบค้นเมื่อ 10 October 2016.
  22. ↑ "Jennifer Lawrence is the new face of Miss Dior". Harper's BAZAAR. 11 October 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 October 2016. สืบค้นเมื่อ 10 October 2016.
  23. ↑ "Jennifer Lawrence Dominates in Red Lipstick and Jaw-Dropping Sex Appeal in Dior's New Campaign". Vogue. August 29, 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 January 2019. สืบค้นเมื่อ January 20, 2019.
  24. ↑ "Rihanna to Replace Charlize Theron as Face of J'adore Dior". Fashion Style. 12 มีนาคม 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 ตุลาคม 2016.
  25. ↑ "Rihanna and Dior Collaborate on Sunglass Collection". WWD. 24 May 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 October 2016. สืบค้นเมื่อ 10 October 2016.
  26. ↑ "Johnny Depp embodies Sauvage, the new men's fragrance from Dior". LVMH.com. September 21, 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 January 2019. สืบค้นเมื่อ January 8, 2019.
  27. ↑ "Luxury Brands Celebrate Chinese Valentine's Day, WeChat Style". Jing Daily. August 17, 2017. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 January 2019. สืบค้นเมื่อ January 9, 2018.
  28. ↑ "Exclusive: "Be Dior. Be Pink." Introducing The New Dior Addict Stellar Shine Campaign With Cara Delevingne". Grazia Australia (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 April 2019. สืบค้นเมื่อ 2019-04-15.
  29. ↑ Murdoch-Smith, Lauren. "Cara Delevingne Talks Pink, Punk And Her New Campaign For Dior Addict Stellar Shine". British Vogue. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 April 2019. สืบค้นเมื่อ 2019-04-15.
  30. ↑ "BLACKPINK's Jisoo talks about working with Selena Gomez + being a global 'Dior' beauty ambassador". AllKpop.com. August 17, 2020. สืบค้นเมื่อ December 3, 2020.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  31. ↑ "OUR BOUTIQUES in Bangkok". dior.com. 7 กรกฎาคม 2020. สืบค้นเมื่อ 2020-07-07.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ดียอร์
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ดียอร์&oldid=11889163"