บีเอซี 1-11
| บีเอซี 1-11 | |
|---|---|
 บีเอซี 1-11-500 ของสวิสแอร์ | |
| ข้อมูลทั่วไป | |
| บทบาท | อากาศยานไอพ่นลำตัวแคบ |
| ชาติกำเนิด | สหราชอาณาจักร |
| บริษัทผู้ผลิต | บริติชแอร์คราฟท์คอร์เปอร์เรชัน โรเมโร |
| สถานะ | ปลดประจำการ |
| ผู้ใช้งานหลัก | บริติชแอร์เวย์ อเมริกันแอร์ไลน์ แบรนิฟอินเตอร์เนชันแนลแอร์เวย์ บริติชยูไนเต็ดแอร์เวย์ |
| จำนวนที่ผลิต | 244 ลำ |
| ประวัติ | |
| สร้างเมื่อ | ค.ศ. 1963–1982 (สหราชอาณาจักร) ค.ศ. 1982–1989 (โรมาเนีย) |
| เริ่มใช้งาน | ค.ศ. 1965 โดยบริติชแอร์เวย์ |
| เที่ยวบินแรก | 29 สิงหาคม ค.ศ. 1963[1] |
| ปลดประจำการ | 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2019[2] |
บีเอซี 1-11 (อังกฤษ: BAC One-Eleven) เป็นเครื่องบินไอพ่นโดยสารพิสัยบินใกล้ ได้รับการพัฒนาโดยบริษัท บริติช แอร์คราฟท์ บินเป็นครั้งแรกในวันที่ 20 สิงหาคม ค.ศ. 1963 และสร้างขึ้นมากว่า 244 ลำ
ข้อมูลจำเพาะ
[แก้]- ผู้สร้าง บริษัทบริติช แอร์คราฟท์ คอร์เปอร์เรชั่น (อังกฤษ)
- ประเภท เจ๊ตโดยสาร พิสัยบินใกล้ เจ้าหน้าที่ 2 นาย อัตราผู้โดยสาร สูงสุด 89 ที่นั่ง
- เครื่องยนต์ เทอร์โบแฟน รอลส์-รอยซ์ สเปย์ 2 เครื่อง 506 ให้แรงขับ 5,171 กิโลกรัม
- กางปีก 26.97 เมตร
- ยาว 28.50 เมตร
- สูง 7.47 เมตร
- พื้นที่ปีก 93.18 ตารางเมตร
- น้ำหนักเปล่า 22,493 กิโลกรัม
- น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 39,463 กิโลกรัม
- อัตราเร็วเดินทางสูงสุด 871 กิโลเมตร/ชั่วโมง
- อัตราเร็วเดินทางประหยัด 742 กิโลเมตร/ชั่วโมง ที่ระยะสูง 7,620 เมตร
- พิสัยบินเมื่อมีภารกรรมบรรทุกปกติ 2,300 กิโลเมตร
- พิสัยบินเมื่อเติมเชื้อเพลิงเต็มที่ 3,620 กิโลเมตร
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Hill 1999, p. 31.
- ↑ Drum, Bruce (8 May 2019). "Northrop Grumman retires its BAC 1-11 N164W, the end of an era". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-15. สืบค้นเมื่อ 2023-12-15.
- อภิวัตน์ โควินทรานนท์. อากาศยาน 1979 ฉบับเครื่องบิน. กรุงเทพ : เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์, 2522.
 | บทความเทคโนโลยี หรือ สิ่งประดิษฐ์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |