พลุแฟลร์

พลุแฟลร์ส่องสว่างที่ใช้ในระหว่างการฝึกซ้อมทางทหาร

พลุแฟลร์ (อังกฤษ: flare ซึ่งบางครั้งเรียกว่า fusee) เป็นไพโรเทคนิคประเภทหนึ่งที่ก่อแสงจ้าหรือความร้อนสูงโดยไม่เกิดการระเบิด พลุแฟลร์ใช้สำหรับส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ, การส่องแสง หรือการกระทำตอบโต้เกี่ยวกับการป้องกันในการใช้ประโยชน์ทางพลเรือนและการทหาร พลุแฟลร์อาจเป็นดอกไม้เพลิงภาคพื้น, ดอกไม้เพลิงโพรเจกไทล์ หรือที่ได้ถูกแขวนร่มชูชีพเพื่อให้มีเวลาส่องสว่างนานสูงสุดในพื้นที่ขนาดใหญ่ ส่วนดอกไม้เพลิงโพรเจกไทล์อาจถูกทิ้งจากเครื่องบิน, ยิงออกจากจรวดหรือปืนใหญ่ หรือแท่งยิงแบบมือถือ

ประวัติ

การใช้ดินปืนเพื่อจุดประสงค์ในการส่งสัญญาณที่บันทึกไว้ที่เก่าแก่ที่สุดคือ 'พลุส่งสัญญาณระเบิด' ที่ราชวงศ์ซ่งของจีนใช้เมื่อราชวงศ์หยวนนำโดยชาวมองโกลปิดล้อมหยางโจวในปี ค.ศ. 1276 ระเบิดเปลือกนุ่มเหล่านี้ กำหนดเวลาให้ระเบิดกลางอากาศ ซึ่งถูกนำมาใช้เพื่อส่งข้อความไปยังกองทหารในระยะไกล การเอ่ยถึงพลุส่งสัญญาณระเบิดอีกครั้งหนึ่งปรากฏในข้อความระบุช่วงปี ค.ศ. 1293 ที่ขอการเก็บรวบรวมจากผู้ที่ยังเก็บไว้ในมณฑลเจ้อเจียง ส่วนปืนสัญญาณปรากฏในเกาหลีราวปี ค.ศ. 1600 ซึ่งหวูอีตูฟู่ทงจื้อ (Wu I Thu Phu Thung Chih) หรือสารานุกรมทหารมีภาพประกอบ (Illustrated Military Encyclopedia) ได้เขียนไว้ในปี ค.ศ. 1791 โดยแสดงให้เห็นปืนสัญญาณในภาพประกอบ

เคมี

การเผาไหม้พลุแฟลร์ถนนสามจุด

ปืนพกยิงพลุธรรมดา รุ่นนี้ใช้พลุแฟลร์ 26.5 มม. (ผลิตโดยพาเทลบอลลิสติกส์)

พลุแฟลร์ผลิตแสงผ่านการเผาไหม้ขององค์ประกอบดอกไม้ไฟ ส่วนผสมมีหลากหลาย แต่มักขึ้นอยู่กับสตรอนเชียมไนเตรต, โพแทสเซียมไนเตรต หรือโพแทสเซียมเปอร์คลอเรต และผสมกับเชื้อเพลิง เช่น ชาร์โคล, ซัลเฟอร์, ขี้เลื่อย, อะลูมิเนียม, แมกนีเซียม หรือเรซินโพลิเมอร์ที่เหมาะสม พลุแฟลร์อาจมีสีได้จากการรวมของสีดอกไม้ไฟ ส่วนพลุแฟลร์แคลเซียมใช้ใต้น้ำเพื่อให้แสงสว่างวัตถุที่จมอยู่ใต้น้ำ

ดูเพิ่ม

• ปืนยิงพลุ

หนังสืออ่านเพิ่ม

• Wallbank, Alister (2001). "Can anybody see me? (modified reprint from DIVER 2000; 45 (2) February: 72–74)". Journal of the South Pacific Underwater Medicine Society. 31 (2): 116–119. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-05-02. สืบค้นเมื่อ 2008-10-13.

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ พลุแฟลร์