แรด

ดูเพิ่ม: แร็ด

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩯ᩠ᨯ (แรด), ภาษาอีสาน แฮด, ภาษาลาว ແຮດ (แฮด), ภาษาไทใหญ่ ႁႅတ်ႈ (แห้ต), ภาษาไทดำ ꪵꪭꪒ (แฮด)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		แรด	แร็่ด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	rɛ̂ɛt	rɛ̂t
	ราชบัณฑิตยสภา	raet	raet
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/rɛːt̚˥˩/(สัมผัส)	/rɛt̚˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

แรด (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมขนาดใหญ่ในวงศ์ Rhinocerotidae เป็นสัตว์กีบคี่ มีนิ้ว 3 นิ้ว หนังหนา ขาสั้น ตาเล็ก หูตั้ง ประสาทการมองเห็นไม่ค่อยดีแต่ประสาทการดมกลิ่นดีมาก ชอบนอนแช่ปลักโคลนตามหนองน้ำ ในประเทศไทย มี 2 ชนิด คือ แรดนอเดียว เรียกทั่วไปว่า แรด หรือแรดชวา (Rhinoceros sondaicus) และกระซู่หรือแรดสุมาตรา (Dicerorhinus sumatrensis) มีนอ 2 นอ
2. (ปลา~) ชื่อปลาน้ำจืดชนิด Osphronemus gouramy Lacepède ในวงศ์ Osphronemidae ลำตัวแบนข้างหนา ปากเชิด ปลายครีบท้องยื่นยาวเป็นเส้น มีลายแถบสีเข้มพาดขวางลำตัวเห็นได้ชัดโดยเฉพาะปลาขนาดเล็ก ปลาตัวผู้ขนาดใหญ่มีโหนกที่สันหัวคล้ายนอและมีสีส้ม พื้นลำตัวและครีบสีน้ำตาล ขนาดยาวได้ถึง 70 เซนติเมตร

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /hɛːt˦˨/

คำนาม

แรด (คำลักษณนาม ตัว)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩁᩯ᩠ᨯ (แรด)