İçeriğe atla

George Marshall

Vikipedi, özgür ansiklopedi
George Catlett Marshall
3. Amerika Birleşik Devletleri Savunma Bakanı
Görev süresi
21 Eylül 1950 - 12 Eylül 1951
Başkan Harry S. Truman
Yerine geldiği Louis A. Johnson
Yerine gelen Robert A. Lovett
50. Amerika Birleşik Devletleri Dışişleri Bakanı
Görev süresi
21 Ocak 1947 - 20 Ocak 1949
Başkan Harry S. Truman
Yerine geldiği James F. Byrnes
Yerine gelen Dean Acheson
ABD Kara Kuvvetleri Kurmay Başkanı
Görev süresi
1 Eylül 1939 - 18 Kasım 1945
Başkan Franklin D. Roosevelt
Harry S. Truman
Yerine geldiği Malin Craig
Yerine gelen Dwight D. Eisenhower
Kişisel bilgiler
Doğum 31 Aralık 1880(1880-12-31)
Uniontown, Pensilvanya
Ölüm 16 Ekim 1959 (78 yaşında)
Washington, DC
Evlilik(ler) Katherine Boyce Tupper
Elizabeth Carter Cole
Mesleği Asker, Devlet Adamı
Ödülleri
Nobel Barış Ödülü (1953)
İmzası
Askerî hizmeti
Bağlılığı  ABD
Branşı  Amerika Birleşik Devletleri Ordusu
Hizmet yılları 1902–1945
Rütbesi General
Komutası ABD Kara Kuvvetleri Kurmay Başkanı
Çatışma/savaşları Filipin-Amerikan Savaşı
I. Dünya Savaşı
II. Dünya Savaşı
Çin İç Savaşı

George Catlett Marshall (d. 31 Aralık 1880 - ö. 16 Ekim 1959), II. Dünya Savaşı sırasında ABD Genelkurmay Başkanı (1939-1945).[1] Daha sonra dışişleri (1947-1949) ve savunma bakanı (1950-1951) olarak hükûmette görev almıştır. Türkiye ve diğer 15 Avrupa ülkesinin ekonomik bağlılığını başlatan Marshall Planı olarak bilinen Avrupa Kalkınma Programı'nın yaratıcısıdır.

Hayatı ve Kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir kömür tüccarının oğluydu. 1901'de Lexington'daki Virginia Askeri Enstitüsü'nü bitirdi. 1902-1903 yıllarında Filipinler'de görev yaptı. Ordu içinde hızla yükselerek I. Dünya Savaşı sırasında 1. Tümen'in harekât dairesi başkanı olarak Fransa'ya gönderildi (1917). Meuse-Argonne harekâtı sırasında da 1. Ordu harekât dairesi başkanı olarak görev aldı (1918). Savaştan sonra beş yıl boyunca (1919-1924) General John J. Pershing'in yaverliğini yaptı.

II. Dünya Savaşı'nın başladığı 1 Eylül 1939'da Kara Kuvvetleri kurmay başkanlığına getirildi. Kazablanka, Washington, Québec, Kahire ve Tahran konferanslarına ABD kurmay başkanlarının baştemsilcisi olarak katıldı. Bu konferanslarda İngilizlerin Akdeniz stratejisi olarak bilinen planını benimsemeyerek, Müttefiklerin Alman güçlerine karşı Manş Denizi üzerinden bir saldırı düzenlemeleri gerektiğini ileri sürdü.

21 Kasım 1945'te genelkurmay başkanlığından ayrılmasından birkaç gün sonra, Başkan Harry Truman, Marshall'ı özel temsilcisi olarak Çin İç Savaşı'nda arabuluculuk yapmaya ikna etti. Bu girişiminde başarılı olamamasına karşın Ocak 1947'de dışişleri bakanlığına getirilen Marshall, aynı yıl haziranda kendi adıyla anılan ve savaş sırasında büyük yıkıma uğrayan Avrupa'nın yeniden inşasını amaçlayan Avrupa Kalkınma Planı'nı açıkladı. Ayrıca başlangıçta plan kapsamına alınmayan Yunanistan ve Türkiye'ye yardım sağlanmasında etkili oldu. İsrail Devleti'nin tanınması ve Kuzey Atlantik Antlaşması Teşkilatı'nın (NATO) kurulmasına ilişkin görüşmelerin başlatılması için çaba gösterdi. İki yıl sonra sağlığının bozulması nedeniyle görevinden ayrıldı.

1950'de 70 yaşındayken Başkan Harry Truman'ın Kore Savaşı sebebiyle yaptığı çağrıyı kabul ederek Savunma Bakanı oldu. 1951'de savunma bakanlığı görevinden ayrıldıktan sonra hükûmete askeri konularda danışmanlık yaptı. 1953'te, II. Dünya Savaşı'ndan sonra Avrupa'nın iktisadi kalkınmasına ve dünya barışına yaptığı katkılardan dolayı Nobel Barış Ödülü aldı.

Askerî görevi
Önce gelen
Malin Craig
Amerika Birleşik Devletleri Ordusu Kurmay Başkanı
1939–1945
Sonra gelen
Dwight D. Eisenhower
Siyasi görevi
Önce gelen
James F. Byrnes
Amerika Birleşik Devletleri Dışişleri Bakanı
1947–1949
Sonra gelen
Dean Acheson
Önce gelen
Louis A. Johnson
Amerika Birleşik Devletleri Savunma Bakanı
1950–1951
Sonra gelen
Robert A. Lovett
Ödüller ve başarılar
Önce gelen
Prens Konoye
Time Dergisi Kapağı
29 Temmuz 1940
Sonra gelen
Sir Alan F. Brooke
Önce gelen
Ed Flynn
Time Dergisi Kapağı
19 Ekim 1942
Sonra gelen
John Vereker
Önce gelen
Patrik Sergi
Time Dergisi Kapağı
3 Ocak 1944
Sonra gelen
Erich von Manstein
  1. ^ Wells, Anne (2013). Historical Dictionary of World War II. Scarecrow Press. ISBN 978-0810854574.