Karneades

Carneades (/kɑːrˈniːədiːz/; Yunanca: Καρνεάδης, Karneadēs, "Carnea'lı"; MÖ 214/3-129/8 bir Yunan filozofu ve Antik Yunanistan'daki Şüpheci Akademi'nin belki de en önde gelen başkanıydı. Kirene'de doğdu. MÖ 159 yılına gelindiğinde, önceki tüm dogmatik doktrinleri, özellikle Stoacılığı ve hatta önceki şüphecilerin bağışladığı Epikurosçuları çürütmeye başlamıştı. Akademi'nin alimi (lideri) olarak, MÖ 155'te Roma'ya gönderilen ve adaletin belirsizliği konusundaki derslerinin önde gelen politikacılar arasında şaşkınlığa neden olduğu üç filozoftan biriydi. Hiçbir yazı bırakmadı. Görüşlerinin çoğu sadece halefi Clitomakhos aracılığıyla biliniyor.Gerçeği elde etmede sadece duyuların değil, aklın da yeteneğinden şüphe etmiştir.Bununla birlikte, şüpheciliği, yine de, harekete geçmemizi sağlamak için gerçeğin olasılıklarını (istatistiksel olasılık anlamında değil, ikna edicilik anlamında)tespit edebileceğimiz inancıyla yumuşatıldı.

Biyografi

Epicomus veya Philocomiis'in oğlu olan Carneades, MÖ 214/213'te Kuzey Afrika'nın Cyrene kentinde doğdu. Atina'ya erken göç etti. Orada Stoacıların derslerine katıldı, mantıklarını Babilli Diogenes'ten öğrendi ve Chrysippus'un eserlerini inceledi. Daha sonra çabalarını Stoacıların saldırılarından kaynaklanan Platonik Akademi'ye bağlayarak Stoacıları çürütmeye odakladı. Bergamalı Hegesinus'un ölümü üzerine Akademi'nin bilgini (başkanı) seçildi. Onun büyük belagat ve tartışma yeteneği, Akademik Şüphecilerin ihtişamını yeniden canlandırdı. Hiçbir şey ileri sürmedi (hatta hiçbir şey iddia edilemez) ve diğer mezheplerin savunduğu her dogmaya karşı güçlü bir argüman yürüttü.MÖ 155 yılında, elli sekiz yaşındayken, Atinalılara 500 talantlık cezayı reddetmek üzere Roma'ya elçi olarak gitmek üzere Babil'in Stoacı Diogenes'i ve Peripatetik Critolaus ile birlikte seçildi. Oropus'un yok edilmesi. Roma'da kaldığı süre boyunca, felsefi konulardaki etkileyici konuşmalarından büyük ilgi gördü. Burada, Yaşlı Cato'nun huzurunda adalet üzerine birkaç konuşmasını yaptı. İlk söylev, Roma adaletinin erdemini övmek içindi. Ertesi gün, önceki gün yaptığı tüm iddiaları çürüttüğü ikinci konuşmayı yaptı. Adaletin kaçınılmaz olarak sorunlu olduğunu ve erdem söz konusu olduğunda verili olmadığını, yalnızca iyi düzenlenmiş bir toplumun sürdürülmesi için gerekli görülen kompakt bir araç olduğunu ikna edici bir şekilde kanıtlamaya çalıştı. Bu söylev Cato'yu şok etti. Carneades'in argümanlarının potansiyel tehlikesini fark eden Cato, Romalı gençlerin Roma doktrinlerinin yeniden incelenmesine maruz kalmasını önlemek için Carneades'i Atina'ya geri göndermesi için Roma Senatosunu harekete geçirdi. Carneades bundan yirmi yedi yıl sonra Atina'da yaşadı.

Carneades'in kötü sağlığı nedeniyle, bilgin olarak, MÖ 131/130'da ölen Nicomedia'lı Polemarchus (MÖ 137/136) tarafından bilgin oldu ve yerine Tarsus'lu Sandıklar geçti. Sandıklar MÖ 127/126'da öldü ve yerine Clitomakhos geçti. Carneades, MÖ 129/128'de, ileri yaşta 85 yaşında öldü (Cicero 90 diyor olsa da).

Carneades yorulmayan bir endüstri adamı olarak tanımlanır. Derslerine o kadar dalmıştı ki, saçlarının ve tırnaklarının haddinden fazla uzamasına izin veriyordu ve (çünkü asla dışarıda yemek yemezdi) kendi masasında o kadar yoktu ki, hizmetçisi ve cariyesi Melissa sürekli olarak çalışmak zorundaydı. besle onu. Son anekdotu borçlu olduğumuz Latin yazar ve yazar Valerius Maximus, Carneades'in Chrysippus ile görüşmeden önce, daha keskin bir zihne sahip olmak için kendini karaca otuyla temizlemeye alıştığını söylüyor. Yaşlılığında, büyük bir sabırsızlıkla katlandığı gözlerindeki katarakttan acı çekti ve doğanın çürümesine o kadar az boyun eğdi ki, öfkeyle sorardı, tabiatın yaptığı şeyi bu şekilde mi yok ettiğini sorardı. Bazen kendini zehirleme arzusunu dile getirdi.

Felsefesi

Carneades, Akademik Şüpheci olarak bilinir. Akademik Şüpheciler (Atina'daki Platon'un Akademisi'nde öğretilen şüphecilik türü olduğu için bu adla anılırlar), diğer tüm bilgilerin imkansız olduğu bilgisi dışında tüm bilgilerin imkansız olduğunu savunurlar.Carneades hiçbir yazı bırakmadı ve dersleriyle ilgili bilinen her şey yakın arkadaşı ve öğrencisi Clitomachus'tan geliyor; ama kendi rızasını esirgeme ilkelerine o kadar sadıktı ki, Clitomakhos, efendisinin herhangi bir konuda gerçekten ne düşündüğünü asla öğrenemeyeceğini itiraf eder. ahlaki fikirlerin doğaya uygunluğunu reddetmiş görünüyor. Bu, özellikle, konuyla ilgili kendi fikirlerini açıkça aktarmak istediği, Adalet üzerine ikinci söylevde ısrar etti; ve orada adalet fikirlerinin doğadan türetilmediğini, ancak çıkar amaçları için tamamen yapay olduklarını iddia ediyor.

Ancak bütün bunlar, insanların herhangi bir hakikat ölçütüne sahip olmadığı ve asla sahip olamayacağı şeklindeki genel teorisinin özel uygulamasından başka bir şey değildi.

Carneades, eğer bir ölçüt varsa, bunun ya akılda (logos) ya da duyumda (aisthesis) ya da anlayışta (fantasia) var olması gerektiğini savundu. Ama o zaman aklın kendisi kavramaya ve bu da yine duyuma bağlıdır; ve duyumlarımızın doğru mu yanlış mı olduğunu, onları üreten nesnelere tekabül edip etmediğini veya zihne yanlış izlenimler taşıyıp taşımadığını, yanlış kavramlar ve fikirler üretip üretmediğini ve aklı da hataya sürükleyip götürmediğini yargılamak için hiçbir aracımız yok. Bu nedenle, duyum, kavrayış ve akıl, gerçeğin ölçütü oldukları için aynı şekilde diskalifiye edilirler.

Ama sonuçta, insanlar yaşamalı ve hareket etmeli ve pratik yaşamın bir kuralına sahip olmalıdır; bu nedenle, herhangi bir şeyi mutlak olarak doğru olarak telaffuz etmek imkansız olsa da, yine de çeşitli derecelerde olasılıklar belirleyebiliriz. Çünkü herhangi bir kavramın veya duyumun kendi içinde doğru olduğunu söyleyemesek de, bazı duyumlar bize diğerlerinden daha doğru görünür ve bize en doğru görünen şey tarafından yönlendirilmemiz gerekir. Yine, duyumlar tek değil, genellikle onları onaylayan ya da çelişen başkalarıyla birleştirilmiştir; ve bu kombinasyon ne kadar büyükse, diğerlerinin de onaylamak için birleştiğinin doğru olma olasılığı o kadar büyük olur; ve her biri görünüşte en doğru olan en fazla sayıda kavramın, kendi içinde de en doğru görüneni doğrulamak için birleşmesi gerektiği durum, Carneades'e en yüksek olasılığı ve onun gerçeğe en yakın yaklaşımını sunacaktır.

Kaynakça

https://archive.org/details/cambridgehistory00algr

Bu makale, artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içermektedir: Grenfell, Algernon (1870). "Karneler". Smith'te, William (ed.). Yunan ve Roma Biyografisi ve Mitolojisi Sözlüğü. 1. s. 614.