Munificentissimus Deus
| En Cömert Tanrı | |
|---|---|
| Özgün ad | Munificentissimus Deus |
| Onaylanma | 1 Kasım 1950 |
| Konu | Kutsal Bakire Meryem'in Göğe Kabulü'nün bir dogma olarak ex cathedra tanımı |
Munificentissimus Deus (Türkçe: En Cömert Tanrı), Papa XII. Pius tarafından yazılmış bir apostolik anayasanın adıdır. Kutsal Bakire Meryem'in göğe yükselişi dogmasını ex cathedra olarak tanımlar. Birinci Vatikan Konsili'nde (1869-1870) papalığın yanılmazlığına ilişkin resmi kararın verilmesinden bu yana, bu, eski katedralin yanılmaz beyanıydı. 1854'te Papa IX. Pius, Ineffabilis Deus ile birlikte, bu dogmanın temelini oluşturan Meryem Ana'nın Lekesiz Hamileliği hakkında yanılmaz bir açıklama yaptı. Kararname 1 Kasım 1950'de yayımlandı.[1]
Varsayım dogması
[değiştir | kaynağı değiştir]
1 Kasım 1950'de dogmatik otoritesine başvuran Papa XII. Pius dogmayı şöyle tanımladı:
- Rabbimiz İsa Mesih'in, Kutsal Havariler Petrus ve Pavlus'un yetkisiyle ve kendi yetkimizle, bunu ilahi olarak vahyedilmiş bir dogma olarak ilan ediyor ve tanımlıyoruz: Tanrı'nın Lekesiz Annesi, her zaman Bakire Meryem, dünyevi yaşamının gidişatını tamamladıktan sonra, beden ve ruh olarak göksel görkeme kavuştu.[2]
Tarihsel arka plan
[değiştir | kaynağı değiştir]Papa XII. Pius'un tüm Katolik piskoposlara yazdığı önceki ansiklopedisi Deiparae Virginis Mariae (1 Mayıs 1946), uzun bir süredir kardinallerden, patriklerden, başpiskoposlardan, piskoposlardan, rahiplerden, her iki cinsiyetten din adamlarından, derneklerden, üniversitelerden çok sayıda dilekçe alındığını belirtti. Sayısız kişi, hepsi Kutsal Bakire'nin cennete bedensel olarak Göğe Yükselişinin bir inanç dogması olarak tanımlanması ve ilan edilmesi için yalvardı.[3] Bu, Vatikan Konseyi'ndeki (1869-1870) yaklaşık iki yüz baba tarafından da hararetle talep edildi.[3]
Lekesiz Hamilelik dogmasını ilan etmeden önce Katolik piskoposları sorgulayan Papa Pius IX örneğini takiben, Pius XII tüm piskoposlara fikirlerini sordu. Söz konusu olan, varsayıma olan inanç değil, onun dogmalaştırılmasıydı. Ağustos 1950'de 1191 piskopos yanıt verdi.[4] Munificentissimus Deus, çağdaş piskoposların popüler beğenisini ve "oybirliğiyle" onaylandığını bildirdi. 1950'deki dogma kutlamasına katılan piskoposların isimleri Aziz Petrus Bazilikası'nın girişinde listelenmiştir.
Katolik inançlarının gözden geçirilmesi
[değiştir | kaynağı değiştir]Katolik Hristiyan geleneğindeki bu inancın tarihini yansıtan Papa XII. Pius, "Kilisenin kutsal Babaları ve Doktorları bu gerçekten aydınlanmayı asla başaramadılar" diye yazıyor.[5] Munificentissimus Deus, Katolik ayininin tarihini ve "Kutsanmış Bakire'nin Göğe Kabulü veya Göğe Kabulü bayramını ele alan" birçok ayinle ilgili kitabı gözden geçirdi.[6] Munificentissimus Deus ayrıca önceki papaların ve piskoposların öğretilerinden ve diğerlerinin yanı sıra Şamlı İoannis, François de Sales, Roberto Bellarmino, Padovalı Antonio ve Albertus Magnus gibi yazarlardan da alıntı yaptı.
George Tavard şunları yazdı: "Papa XII. Pius'un teolojisinde, Meryem'in bedeninin ve ruhunun cennete kabulü, onun lekesiz gebeliğinden kaynaklanır. Son, başlangıcı dengeler, her ikisinin de Meryem'in Theotokos görevinde derin nedenleri vardır."[7]
İnançlılar için alakası
[değiştir | kaynağı değiştir]II. Dünya Savaşı'nın yıkımından kısa bir süre sonra yazılan ansiklopedi, Meryem'in varsayımı üzerine düşünmenin inananları insanlık ailesi olarak ortak haysiyetimizin daha büyük bir farkına varmasına yol açacağı umudunu aktarıyor.[8] Dogmatik ifadede, "dünyevi yaşamını tamamlamış" ifadesi, Meryem'in Göğe Yükselişinden önce ölüp ölmediği sorusunu açık bırakmak için dikkatle yazılmıştır; formülasyonda her iki olasılığa da izin verilir. Ancak dogmatik beyanın 14, 17 ve 20. maddelerinde Meryem'in gerçekten de öldüğü belirtilir: "Kutsal Bakire Meryem'in cesedi bozulmadan kaldı, ancak ölümden bir zafer kazandı, onun biricik Oğlu İsa Mesih'in örneğinden sonra göğe yüceltildi."
Kararnamenin tamamı (ve başlığın kendisi), Meryem'in Göğe Kabulü'nün hiçbir şekilde mantıksal bir gereklilik olmadığını, daha çok Tanrı'nın Annesi olarak Meryem'e ilahi bir armağan olduğunu öne sürmek için yazılmıştır. Munificentissimus Deus, Meryem'in insan ırkına parlak bir örnek olarak yaşadığını ve hayatını tamamladığını öğretir. Varsayımının armağanı tüm inananlara sunulur ve zamanın sonunda ne umulacağını gösterir. Onun varsayımı, Tanrı'nın tüm inananlara olan niyetini ifade eder.
- Böylece, materyalizmin yanıltıcı öğretileri ve bu öğretilerden kaynaklanan ahlak yozlaşması, erdemin ışığını söndürmekle ve insanlar arasında nifak çıkararak insanların hayatlarını mahvetmekle tehdit ederken, bu muhteşem şekilde herkes ne kadar yüce bir şey olduğunu açıkça görebilir. Bedenlerimiz ve ruhlarımız kaderdedir. Son olarak, Meryem'in bedensel olarak göğe yükselişine olan inancımızın kendi dirilişimize olan inancımızı daha güçlü kılacağını ve onu daha etkili kılacağını umuyoruz.
Katolik olmayan görüş
[değiştir | kaynağı değiştir]Paul Tillich, Mart 1950'de, kararnamenin ilan edilmesinden yaklaşık sekiz ay önce, Protestan ilahiyatçı arkadaşı Reinhold Niebuhr'a, Papa'nın Mary'nin eski katedral varsayımıyla ilgili açıklama yapmasını bekleyip beklemediğini sordu. Niebuhr cevap verdi: "Sanmıyorum; o bunun için çok zeki; bu, tüm modern dünyanın suratına bir tokat olur ve bugün Roma Kilisesi'nin bunu yapması tehlikeli olur."[9]
Doğu Ortodoks ve Monofizit Kıptiler, Ermeniler, Etiyopyalılar, Eritreliler arasında Meryem'in göğe yükselişi, Meryem'in ölümünden farklıdır.
Carl Gustav Jung, 1952 tarihli Answer to Job kitabının son bölümlerinde dogmayı "Reformasyondan bu yana en önemli dini olay" olarak nitelendirdi.[10] Onun gerçek psikolojik önemini göz ardı ettikleri için Protestan eleştirmenlerini suçladı. Yani Jung, onu Hristiyan ruhunda doruğa ulaşan bir tamamlanma arzusunun tezahürü olarak gördü; İlahi olanın dişil tarafını tanımak, Kutsal Ruh'un insanlıkta kaçınılmaz olarak enkarnasyonunu kolaylaştıracaktır.[10]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Encyclopedia of Catholicism by Frank K. Flinn, J. Gordon Melton 207 0-8160-5455-X page 267
- ^ Munificentissimus Deus, 44
- ^ a b "Deiparae Virginis Mariae (May 1, 1946) | PIUS XII". w2.vatican.va. 15 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2020.
- ^ "Pius, XII, "068 - Munificentissimus Deus" (1959). Marian Reprints. Paper 48". 23 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2022.
- ^ Munificentissimus Deus, 14
- ^ Munificentissimus Deus, 15
- ^ Tavard, George H., The Thousand Faces of the Virgin Mary, (Collegeille, Minnesota) Michael Glazier Books, 1996, p.198
- ^ Howell, Dr Kenneth (1 Eylül 2011). "Why Did Pius XII Proclaim the Dogma of Mary's Assumption?". The Coming Home Network (İngilizce). 20 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2020.
- ^ Tillich, Paul. A History of Christian Thought: From its Judaic and Hellenistic Origins to Existentialism (1972), Simon and Schuster, (edited from his lectures and published posthumously by C. E. Braaten), 0-671-21426-8. p. 224.
- ^ a b C. G. Jung. "Answer to Job" (PDF). politiko.al (İngilizce). 23 Kasım 2022 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2020.
