Yeterli sebep ilkesi

Yeterli sebep ilkesi, yeter sebep olmadıkça bir yargının doğruluğundan söz edilemeyeceğini; her şeyin bir sebebi ya da nedeni olması gerektiğini belirten bir mantık ilkesidir. Kısacası bir şeyin veya bir yargının doğru olmasının nedeni bir başka şey veya yargıdır. Bu ilke, birçok öncülüyle birlikte Gottfried Wilhelm Leibniz tarafından dile getirilmiş ve öne çıkarılmış; Arthur Schopenhauer ve 9. Baronet Sir William Stirling Hamilton tarafından daha da kullanılmış ve geliştirilmiştir.