Kontent qismiga oʻtish

Roalier konslageri

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Royale (Roialle, Royale[1], Royale[2], fransuzcha: camp de Royallieu, Compiègne[3], front lager 122, „Front-Stalag 122“[4], nemischa: Front-Stalag 122 Compiegne , Frontstalag 122[3]) — Ikkinchi jahon urushi davrida 1941-yil iyun oyida bosib olingan Fransiya hududida tinch aholi, asosan yahudiylar uchun internirlangan lagerlardan biri. Lager Parijning janubidagi Uaz departamentidagi Compiègne yaqinidagi dalada joylashgan[5] . Shuningdek, Qarshilik harakati aʼzolari boshqa lagerlarga joʻnatilishdan oldin tranzit lagerda saqlangan[6][4]. 1941-yil dekabr oyidan boshlab u fashistlar Germaniyasining oʻlim lagerlariga joʻnatilgan Fransiya va boshqa mamlakatlarning yahudiy fuqarolari uchun tranzit lagerga aylantirildi[4]. 1941-yil iyunidan 1944-yil avgustigacha lagerda 54 000 kishi (boshqa maʼlumotlarga koʻra — 50 000 kishi) saqlangan, shundan 50 000 kishi (boshqa maʼlumotlarga koʻra — 40 000 kishi) oʻlim lagerlariga surgun qilingan[5]. 1942-yil 27-martda Fransiyadan kelgan birinchi karvon Osvensim oʻlim lageriga lagerni tark etdi. Roallier lageridan oʻlim lagerlariga[5][6] 39 ta konvoy ham bor edi. 1941-yil iyundan 1944-yil sentabrgacha Compiègne shahridagi fuqarolik internirlash lageri mavjud edi.

Lager reja boʻyicha toʻrtburchak boʻlib, har bir tomoni bir kilometr uzunlikda edi. Toʻsiqning uch burchagida va ikki tomonining oʻrtasida bir necha qator tikanli simlar oʻrnatilgan qoʻriqchi minoralari va avtomatlar va projektorlar o‘rnatilgan[1]. Lager Roalierning sobiq kazarmalari oʻrnida yaratilgan[6]. Internirlash lageri 24 ta kazarma, 10 ta katta xonadan (yoki kameralardan) iborat boʻlib, ularning har birida taxminan 25 kishi boʻlgan[7].

SS zobiti Bernxard Grizning yonida Vichi politsiyasi boshligʻi Rene Buske suratga tushmoqda. Fotosurat Roalier yodgorligi ekspozitsiyasining bir qismidir[6].
Roalier xotirasi
  1. 1,0 1,1 Нансеновские чтения, 2009. СПб.: РОО ИКЦ «Русская эмиграция», 2010 — 208-bet. ISBN 978-5-905042-01-0. 
  2. Преподавание истории в школе : Орган М-ва просвещения РСФСР. М.: Редакция журнала, 1951 — 116-bet. 
  3. 3,0 3,1 Костицын В. А.. Мое утраченное счастье… : воспоминания, дневники, Россия в мемуарах. М.: Новое Литературное Обозрение, 2017. ISBN 978-5-4448-0637-1. 
  4. 4,0 4,1 4,2 Носик, Борис. Прогулки вокруг Парижа, или Французский Остров Сокровищ : Север-Восток и ближние пригороды. М.: Радуга, 2003 — 71-bet. ISBN 5050056306. 
  5. 5,0 5,1 5,2 Мандельштам, Ю. В.. Статьи и сочинения в 3 т. Том 1. О русской литературе, Антология мысли. М.: Издательство Юрайт, 2019. ISBN 978-5-534-05906-9. 
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 Володина, Элеонора. „Европа и память о Холокосте“. Deutsche Welle (2008-yil 4-mart). 2021-yil 24-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2019-yil 18-iyun.
  7. Генис, Владимир Леонидович. „Профессор Костицын: судьба неугодного советского патриота“. Радио «Свобода» (2010-yil 14-mart). 2017-yil 29-aprelda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2019-yil 19-iyun.