Xorazm (arabcha: خوارزم, turkmancha: Horezm) – Amudaryo sohillarida markazga ega Oʻrta Osiyo qadimiy mintaqasi – qadimiy davlat^[1]^[2]^[3] va rivojlangan irrigatsiyali dehqonchilik, hunarmandlik va savdo mintaqasi. Xorazm orqali Buyuk Ipak yoʻli oʻtgan. III asr oxirlarida Xorazm poytaxti Kat shahri boʻlgan; X asr oxirlarida poytaxt Koʻhna Urganch shahriga koʻchiriladi.

Xorazm hududi qadimda Amudaryo adoqlaridan janubga tomon Murgʻob va Tajan daryolarining yuqori oqimlarigacha choʻzilgan. Shu boisdan bu qadimiy tarixiy hudud fanda 2 xil: Qadimiy Xorazm va Katta Xorazm nomlari bilan maʼlum. Xorazm haqidagi ilk maʼlumotlar Avesto, Doro I ning Behistun kitoblari, qadimiy yunon mualliflari (Gekatey, Gerodot, Strabon va hokazo) hamda ilk oʻrta asrlarning arab geograflari asarlarida mavjud.

Xorazm nomi

„Xorazm“ nomi (toponimi) Avestoda Xvarizem, qadim forschada Xvarazmish, lotinchada Chorasmia va yunonchada Xorazmiya deb yuritilgan. Arabcha yozma manbalarda bu hudud Xvorazm talaffuzida tiliga olinadi.

„Xorazm“ nomining semantikasi haqida bir qancha fikrlar mavjud. Xorazm tarixining bilimdoni S. P. Tolstov „Xorazm“ nomi talqinlari orasida „Quyoshli oʻlka“, „Quyoshli yer“ deb atalishi haqiqatga eng yaqin etnonimdir deb taʼkidlasada, Xorazmni „Xvarri yoki Xarri (Xurriy) xalqi vatani“, „quyosh (xalqi) zamini“ deb izohlaydi. Sugʻdshunos olim M. N. Bogolyubovning fikricha, Xorazm alohida 3 ta soʻzdan tarkib topgan. Xu (Xush, Xash), var (vara) va zm (zim, zem). Eroniy tillarda Xu —"yaxshi" „maʼqul“, var (vara) – „devor“, „marza“, „fob“, „qalʼa“, „qoʻra“ degan maʼnolarni bildirgan. Zm (zim, zem) esa – „zamin“, „hudud“, „diyor“, „mamlakat“ kabi maʼnolarni anglatgan.

Xorazm nomi „oziqlanadigan zamin“, boshqasiga koʻra „past zamin“ degan maʼnoni anglatgan.^[4]

Avestoning „Yasht“ qismida Xorazm „Ming irmoqli daryo“, „Koʻllar va oʻtloqlarga boy oʻlka“ sifatida madh etiladi. Qadimiy Xorazm hududi tabiiy jihatdan 2 mintaqaga ajralgan. Uning shimoliy qismida Amudaryo etaklarida behisob sersuv oʻzanlar, shimoliy va shimoliy sharqqa tomon yastangan keng yaylovlardan iborat bepoyon pastekisliklar, uning janubiy qismida esa, Murgob va Tajan daryolari vodiylarining kattagina qismi togʻ va adirliklar va ulardan boʻsh qolgan katta-kichik daryo jilgʻalar etaklarida yuzaga kelgan hosildor yerlar joylashgan.

Xorazmning poytaxtlari

Akademik V.Bartoldning yozishicha, Beruniy Xorazmning qadimiy poytaxti boʻlgan^[5]. Xorazm arxeologik ekspeditsiyasi ishtirokchisi, tarix fanlari doktori E. Nerazik, „Kat“, „Kas“ „shahar“ maʼnosini bildirgan, Xorazm aholisi oʻzlarining qadimiy poytaxtlarini shunday atashgan^[6].

SSSR Fanlar akademiyasining akademigi S. P. Tolstovning taʼkidlashicha, Beruniy, al-Maqdisiy va Yoqutlarning maʼlumotlari Beruniy mamlakatning eng qadimgi poytaxti ekanligi haqida doimo gapiradi. Ilk oʻrta asr mualliflarining fikricha, Beruniy „Xorazm shahri“ boʻlgan^[7].

OʻzSSR Fanlar akademiyasi akademigi Y. Gʻulomovning fikricha, bu shaharning tarixi murakkab. U Xorazmning qadimiy poytaxtini „Xorasmiy“ deb atagan Miletlik Gekateyni (miloddan avvalgi VI-V asrlar) nazarda tutgan. Ilk arab mualliflari Ibn-Rusta va Ibn-Fazionlar mamlakat poytaxtini „Xorazm“, Y. Gʻulomov G. Miletskiyning „Xorasmiy“ shahri arab mualliflarining fikricha „Xorazm“ shahri boʻlishi mumkinligini taʼkidlagan^[8]. Xorazm arxeologik ekspeditsiyasi aʼzosi, tarix fanlari doktori M. Itina, Y. Gʻulomov Xorazm shahri Xorazmning qadimiy poytaxti Beruniy oʻrnida joylashganligini taʼkidladi^[9].

Xorazm tarixi boʻyicha yirik mutaxassislar, tarix fanlari nomzodlari S. Bolelov va X. Yusupov Xorazmning arxaik davrda (miloddan avvalgi VI-V asrlar) eng qadimgi poytaxti (markazi) shahar^[10] Koʻzaliqir (hozirgi nomi)^[11]^[12]^[13] deb hisoblaydi. Sovet va rus tarixchisi va arxeologi Y. Rapoport, Koʻzaliqir (zamonaviy nomi) Miletlik Gekateyning „Yerning tavsifi“ asarida tilga olingan qadimgi Xorazm shahridir^[14]. Saroy joylashgan Koʻzaliqir qadimiy manzilgohi Xorazm tarixining arxaik davrining eng yirik yodgorligidir^[15]. Bu yerda Xorazmning eng qadimgi kulolchilik mahallasi ham mavjud boʻlgan^[16].

M.Itinaning yozishicha, Y. Rapoport, X. Yusupov va A.Hakimovlar Xorazmning antik davrda (miloddan avvalgi V-IV asrlar) poytaxti Qal’aliqir (zamonaviy nomi)^[17]^[18]^[19] boʻlib, uning 1 qal’asi 63 gektardan ortiq maydonga ega boʻlgan. Unda Xorazmdagi eng yirik qadimiy aholi punkti boʻlgan saroy ham boʻlgan^[20] (1963-yil maʼlumotlariga koʻra).

Xorazm qadim davrda

Qadimiy Xorazm mintaqalari hududlarining oʻziga xos tabiati, shubhasiz, qadimiy aholining turmush tarzini belgilabgina qolmay, balki bu diyorda yuzaga kelgan qadimiy madaniyatlarning shakllanishi, rivoji va bir-biriga qorishuviga ham kuchli taʼsir etgan. Shu boisdan Xorazmning shimoliy qismi (Oqchadaryo deltasi)da miloddan avval IV—III ming yilliklarda ovchilik va baliq ovlash bilan kun kechirgan aholi (qarang Kaltaminor madaniyati) yashagan boʻlsa, miloddan avval 2-ming yillikda esa chorvachilik va dehqonchilikning soddagina usullaridan xabardor boʻlgan qabilalar (qarang Tozabogʻyop madaniyati va Suvyorgan madaniyati) istiqomat qilgan. Miloddan avval 2-ming yillikning 2-yarmiga borganda, xususan, uning oxiri va miloddan avval 1-ming yillik boshlari (IX—VIII asrlar) da sugʻorma dehqonchilik mukammallashib, yaylov chorvachilik rivoj topgan (qarang Amirobod madaniyati). Bu davrda Tozabogʻyop, Suvyorgan va Amirobod madaniyatlarini yaratgan qabilalarning qorishmasi asosida tarkib topgan Kavundi (Kavondi) qabilalari yashagan. Ular Xorazmning qadimiy aholisi massagetlarning bevosita ajdodlari boʻlgan. Koʻchmanchi chorvachilik, xususan, yilqichilikning rivoji Xorazm aholisining ijtimoiy hayotiga ham kuchli taʼsir etib, suvoriylar tabaqasini shakllantirgan.

Xorazmning janubiy qismida joylashgan vodiy va vohalar (Tajan, Herirud, Murgʻob va Gyoksur) da esa miloddan avval VI—III 1-ming yilliklardayoq oʻtroq sugʻorma dehqonchilik madaniyati qaror topib, taraqqiy qilgan. Bu davrlarda ushbu mintaqa aholisi qabilalar uyushmasiga birlashib, dehqonchilik xoʻjaligida motiga (ketmon)dan tashqari omochdan hamda har xil katta-kichik sugʻorish inshootlaridan ham foydalangan. Avval ular somonli guvalalardan bir xonali, soʻngra esa koʻchalar boʻylab guvala va xom gʻishtlardan bir necha xonali uylar bino qilib, atrofi devor bilan oʻralgan turar joy va istehkomli qishloqlar barpo etgan (qarang Joytun madaniyati va Namozgohtepa).

Miloddan avval 2 ming yillik oxiri – 1-ming yillik boshlarida qadimiy sugʻorma dehqonchilik madaniyatining hududlari sharq va janubiy-sharq tomon kengayib, Herirud vodiysining yuqori oqimigacha yoyilgan. Shu boisdan Avestoda Xvairizem oʻlkasi Areyadan sharqda Hilmand vodiysida joylashgani haqida ishora qilinadi.

Arxeologik maʼlumotlarning guvohlik berishicha, aynan shu davrda Amudaryo etaklarida yashagan koʻchmanchi chorvador qabilalarning 1 qismi janub tomon siljib to shimoliy Hindiston hududlariga qadar borib oʻrnashgani kuzatiladi.

Miloddan avvalgi VII asrdan antik davrigacha

Miletlik Gekatey (miloddan avval VI asr) maʼlumotlari asosida Gerodot (miloddan avval V asr) ahamoniylar davridan avval girkanlar (Kaspiy dengizining janubiy-sharqi, Gurgon daryosi havzasi), parfiyaliklar (Shimoliy Xuroson), dranglar va tamanaylar (Gʻarbiy Afgʻoniston)ning hududlari bilan tutashgan keng oʻlkada xorazmiylar yashagani haqida maʼlumotlar keltiradi.

Gerodotning yozishicha, keyinchalik, oʻlka ahamoniylarga qaram boʻlib qolgach, togʻ daralaridan oqib tushadigan Akes (Herirud) oʻzani darvozali toʻgʻon bilan bogʻlanib, xorazmiylarning ekin yerlari suvsiz qolgan. Ular shoh saroyiga borib arzidod qilib, suv uchun alohida soliq toʻlagach, shoh toʻgʻon darvozalarini ochishga buyurgan.

Xorazmda zardushtiylikning otashparastlar ibodatxonasi topilgan. Ibodatxona qoldiqlari Xorazm viloyati Hazorasp tumanidagi Xumbuz-tepa yodgorligida topilgan. Bu yerda miloddan avval VII asrdan milodiy IV asrigacha sopollar ishlab chiqarilgan. Ushbu hududda topilgan ibodatxona miloddan avval V asr oxiridan IV asr boshigacha mavjud boʻlgan.^[21]

Qadimgi Hazaraspni nomi „Azar-sipand“ (Muqaddas olov) dan kelib chiqqan. Hazarasp Zardushtning va muqaddas „Avesto“ kitobini vatani deb taxmin qilinadi. Akademik S. P. Tolstov oʻzining „Qadimgi Xorazm“ asarlari va ilmiy maqolalarida Zardushtiylikning muqaddas olovi Hazaraspda yoqilganligini taʼkidlaydi. Buning tasdigʻi Humbuz-tepa ibodatxonasidir.^[22]

Miloddan avval VI—V asrlarda Xorazm Ahamoniylar tomonidan bosib olingan va davlatning 16 satraplik tarkibiga kirgan. Miloddan avval V asr oxiri esa, u alohida satraplik hisoblangan va miloddan avval IV asr boshlarida mustaqillikka erishgan.

Xorazm antik davrida

	Xorazm ;
	; 1190—1220-yillarda Xorazm imperiyasi.
Poytaxti	Kat, Koʻhna Urganch, Xiva
Til(lar)i	Forscha Xorazmiy, Turkmancha.
Dini	Islom
Boshqaruv shakli	Mutlaq monarxiya
	Meros boʻlib oʻtishi
	Xorazm XSR →;

Tarixiy manbalarning taqqosiy tahlilidan maʼlum boʻlishicha, xorazmiylarning dastlabki vatani Baktriyadan janubda Areyadan sharqda, Herirud va Hilmand daryolarining yuqori havzasida joylashgan (yana q. Xorazmiylar). Shubhasiz, xorazmiylar massagetlardan farqli oʻlaroq, parfyanlar, margʻiyonaliklar, boxtariylardek sugʻorma dehqonchilik va uning asosi hisoblangan sutorish inshootlar barpo etishda boy asriy tajribaga ega edilar. Ularning koʻp asrlik binokorlik va xunarmandchilikdagi tajribalari va amaliy koʻnikmalari tufayli asrlar osha Amudaryo etaklari obod etilib, yirik sugʻorish tarmoqlari va suv inshootlari— dambalar barpo etilgan, hunarmandchilikning barcha sohalari keng rivoj topgan.

Miloddan avval IV asr 2-yarmida Xorazmda mustaqil davlat qaror topadi. Abu Rayhon Beruniyning yozishicha, Xorazm davlatiga afsonaviy qahramon Siyovush asos solgan. Miloddan avval 328-y. bahorida Oʻrta Osiyoga yurish qilgan Iskandar Maqduniy qarorgohiga muzokara qilish uchun Xorazm hukmdori Farasman 1500 suvoriy bilan tashrif buyurgan. Fanda massagetlar konfederatsiyasi (turkumi) nomi bilan tilga olingan Xorazm davlatini afsonaviy siyovushiylar, aslida esa afrigʻiylar sulolasi boshqargan. Davlat poytaxti dastlab Tuproqqalʼada boʻlgan. Keyinchalik (305-y.) esa Kot shahriga koʻchirilgan. Beruniy xorazmshohlardan 22 tasining nomini qayd etadi. Aversi (beti)da tojdor xukmdor, reversi (sirti)da suvoriy tasviri tushirilgan dastlabki kumush tanga Tuproqqalʼadan topilgan. Tanga miloddan avval I asrga mansub. Numizmatik maʼlumotlardan ayon boʻlishicha, bunday shakldagi tangalar milodiy VIII asrgacha zarb etilgan.

Beruniy rayonida Akchaxon-Qalʻa yodgorligi oʻrganilib, u yerda III asr oxiridan boshlab saroy ochilgan. Rasmlarning aksariyati miloddan avvalgi II. – II asr boshlariga oid. Uning zallaridan birida balandligi 6 metrga teng boʻlgan odamlar tasvirlangan noyob devor rasmlari topildi. Ulardan biri – boshida katta toj kiygan odamning tasviri. Kostyumning yoqasi odamlar va hayvonlar manzaralari bilan bezatilgan. U koʻylak kiygan, uni xoʻroz boshlari maskali odamlarning rasmlari bilan bezatilgan. Shimlarda uzun oyoqli va uzun boʻyinli qushlar bilan takrorlanadigan naqsh mavjud.^[23]

Xorazm davlati Oʻrta Osiyoda tashkil topgan oʻziga xos eng qadimiy davlat boʻlib, unda oʻtroq ziroatkor va koʻchmanchi chorvador aholining udumlari, dehqonchilik, chorvachilik va hunarmandchilik kabi xoʻjaliklar boshqaruvini asriy tizimlari mujassamlangan edi.

Demak, Xorazm aholisining iqtisodiy va ijtimoiy hayotida yuz bergan tadrijiy rivojlanish uning shimoliy va janubiy qismlarida, avval biri ikkinchisidan tubdan farqlanuvchi 2 turdagi madaniyatlar shakllangan. Soʻngra esa ularning qorishuvi oqibatida Xorazmning oʻziga xos yuksak darajadagi madaniyati yuzaga kelib, ravnaq topgan.

Quy-Qurilgan-qal’a yodgorligi – Markaziy Osiyoda eng qadimgi rasadxona xarobalari

Qadimgi Xorazm hududida arxeologlar Quy-Qrilgan-qal’a yodgorligini tadqiq qilishdi – ibodatxona va rasadxona sifatida foydalanilgan inshoot miloddan avvalgi IV—III asrlarda barpo etilgan. Miloddan avval II asr boshlarida sak qabilalari tomonidan yodgorlik vayron qilingan. Tuzilma diametri 44 metr boʻlgan silindrsimon ikki qavatli bino boʻlib, uning atrofida 14 metr masofada mustahkam devorlar qurilgan; markaziy bino va devorlar orasidagi boʻsh joy turar-joy binolari bilan qurilgan. Taxminlarga koʻra, markaziy bino Xorazm shohlari maqbarasi va zardushtiylar ibodatxonasi sifatida ishlatilgan. Quy-Qrilgan-qal’ada osmonning baʼzi qismlarida baʼzi yulduzlarni kuzatish mumkin edi.^[24]

Qadimgi Xorazm madaniyati

Qadimdan Gʻarbiy Osiyo, xususan, shimoliy-sharqiy Eron hududlari bilan bevosita aloqador boʻlgan Xorazmning qadimiy mushtarak madaniyatining koʻpgina jihatlari, xususan, badiiy madaniyati – aholisining tili, urfodatlari, uy-joylarining tuzilish tartiblari, roʻzgʻor anjomlari, zebi-ziynatlarida oʻz ifodasini topgan. Masalan, Xorazmning janubiy qismi qadimiy obidalarida (miloddan avval VI—III ming yillik) somonli guvaladan bino qilingan sahni, ganch aralash loy suvoqli bir xonali uylar ichida oʻchoq, supa, gʻalla uchun oʻra (toʻla) boʻlgan. Chaqmoqtosh qurollari qirgʻich, oʻroq, randa, pichoq; suyakdan yasalgan igna, bigiz; yarmatosh; somonli loydan yasalgan sopol idishlar, baʼzilarining sirtiga qizil rang (angob) berilgan; tosh va sopoldan yasalgan ayol va turli xil hayvon haykalchalar; tosh suyak va chigʻanoqlardan yasalgan tumor, munchoq kabi taqinchoklar uchraydi.

Xorazm jangchisi, Ermitaj, Sankt Peterburg

Miloddan avval IV—II ming yilliklarda esa turar joylar maydoni nihoyatda kengayib xom gʻishtli koʻp xonali uylardan iborat qishloqqa aylangan. Ularning girdi mudofaa devori bilan oʻralib, otashgoh, hovlilar, tor koʻchalar va markazida maydon paydo boʻlgan. Qurollarining aksariyati tosh va suyakdan, qisman misdan yasalgan, qoʻlda yasalgan sopol idishlar sirtiga qora rangli geometrik va jimjimador (gilam nusxa) naqshlar, hayvon va parranda tasvirlari tushirilgan. Soʻngra kulolchilik charxi kashf etilib, bikonik nusxa idishlar, qadah va vazalar paydo boʻlgan. Binokorlikda monumental imoratlar [ibodatxona, miyonsaroy (zal) va boshqa] qad koʻtarib, qishloqlar esa ilk shahar shaklini ola boshlagan.

Xorazm shimoliy qismining moddiy madaniyat obidalari (miloddan avval IV—III ming yillik), asosan, ovchi va baliqchi qabilalarning ulkan chaylalari chaqmoqtoshdan qadama (mikrolit) qurollar, tagi tuxumsimon sopol idishlar, chigʻanoq va jilvir toshlardan yasalgan taqinchoqyaardan iborat. Miloddan avval 2-ming yillikda garchi sugʻorma dehqonchilik xonaki chorvachilik va podachilik paydo boʻlib, turli zot (mayda va yirik shoxli hayvonlar) bilan bir qatorda ot, tuya xonakilashtirilib, yilqichilik ancha rivoj topgan boʻlsada, turar joylar yarim yer toʻlabostirma shaklida boʻlgan. Zeb ziynatlari (uzuk, bilaguzuk, ziraklar) jez yoki mis kabi maʼdan boʻlsada, qurollarining aksariyati chaqmoqtoshlardan yasalgan. Bu davrda Xorazmning shimoliy qismida shubhasiz, na misdan yasalgan qurol va na guvala yoki xom gʻishtlardan bino qilingan turar joy mavjud edi.

Xorazmiylarning janubdan shimolga Amudaryo quyi oqimi tomon siljishi, ularning mahalliy sak va massaget qabilalar bilan qorishuvi oqibatida, tubdan yangi madaniyat shakllanadi. Amudaryo adogʻi (deltasi) oʻzlashtirilib, hududda 1 nechta monumental binolar (Koʻzaliqir va Qalʼaliqir kabi) qad koʻtaradi. Miloddan avval IV—III asrlarda Xorazm iqtisodiy va madaniy jihatdan ravnaq topib, katta sugʻorish kanallari (60–70 km. eni 30– 40 m li sayoz) barpo etilib, yangi shaharlar, qoʻrgʻon-qalʼalar (Jonbos qalʼa, Bozorqalʼa, Qoʻyqirilgan qalʼa) quriladi. Hunarmandchilik, ichki va tashqi savdo hamda sanʼat rivoj topib, poytaxt (Tuproqqalʼa) barpo etiladi. Xorazm qalʼa va shaharlari toʻgʻri toʻrtburchakli va doirasimon shakllarda aniq reja asosida qurilgan. Ular qalin va baland mudofaa devor bilan oʻralib, tashqarisidan keng (10–15 m) va chuqur xandaq qazilgan. Qalʼa va shaharlarning mudofaa qudratini strategik jihatdan kuchaytirish maqsadida ularning tashqi devorlari 1 yoki 2 qator shinak (nishon, tuynuk)lari, darvoza ogʻzi esa, gʻulomgardish (labirint) – ihota istehkomi bilan mustahkamlangan. Bunday mudofaa inshootlari majmui, shubhasiz, aniq rejalar asosida strategik jihatdan nihoyatda mustahkam qilib barpo etilgan. Masalan, toʻrtburchakli qalʼalar (Jonbos qalʼa, Bozorqalʼa) devorlari boʻylab 2 qatorli shinaklardan nishonga 4 tomondan oʻq uzish uchun moʻljallangan boʻlsa, doira shakldagi qalʼa (Qoʻyqirilgan qalʼa)dan qamal vaqgida shinaklardan bir yoʻla 360 daraja yoʻnalishda oʻq uzilgan. Bunday uslub, harbiy taktikada doira boʻylab markazdan oʻqqa tutish deb yuritiladi.

Hunlar Xorazmda milodiy III asrda paydo boʻlgan.^[25] Tadqiqotchilar hunn tilini turkiy deb tasniflaydilar.^[26]^[27]

Milodiy VI—V asrlarda Xorazmga Oltoydan va Sharqiy Turkistondan xioniylar, kidariylar va eftaliylar kirib keladi. Kidariylar tarkibida turkiy qatlam boʻlgan.^[28]

Xorazmda shaharsozlik sanʼati, ayniqsa, monumental meʼmorlik miloddan avval 1-ming yillik oʻrtalaridan to milodiy VIII asr boshlarigacha oʻtgan davr ichida keng rivojlangan. Katta qalʼalar, xususan, poytaxt shahar (Tuproqqalʼa, Kat) hudud ibodatxonasi (Hazorasp), maqbaralar (Chirikrabot) va boshqa turdagi jamoat binolari qad koʻtargan. Tuproqqalʼada 3 minorali qarorgoh, muhtasham shohona saroy (sahni 280 kv.m), markaziy koʻchalar boʻylab joylashtirilgan hunarmandchilik turar joylari va bozor oʻrin olgan. Shaharda hunarmandchilikning turli sohalari: kulolchilik, temirchilik, misgarlik, qurolsozlik, zargarlik, binokorlik va toʻqimachilik yuksak darajada rivoj topgan. Tuproqqalʼa xarobalaridan topilgan turli xildagi ashyolar, xususan, tasviriy sanʼat asarlarining ayrim boʻlaklari, loydan ishlangan haykallar, devoriy rangli tasvir (chiltor chalayotgan ayol, qoʻlida anor tutgan maʼbuda Nohid), tabiat manzaralari va sopol haykalchalar, badiiy yuksak darajada yasalgan. Yogʻoch va charmga qadimiy xorazmiy yozuvida bitilgan hujjatlar oʻlka aholisi maʼnaviyatini asosi boʻlgan savodxonlik darajasidan dalolat berardi.

Qadimgi Xorazm tarixi bilan mashhur tarixchi va arxeolog olimlar shugʻullangan (Sergey Tolstov, Yahyo Gʻulomov, Yuriy Rapoport, Bella Vaynberg, Vadim Yagodin, Iso Jabborov, M.Mambetulaev, M.Kdrniyazov, Sergey Baratov)

Xorazm ilk oʻrta asrlarda

Ilk oʻrta (IV—VIII asrlarda) meʼmorlik yanada rivoj topib, qalʼa, qasr va koʻshklar (Burgutqalʼa, Uyqalʼa, Qumbosgan qalʼa va boshqalar) kvadrat yoki toʻrtburchak shaklda bino qilinib, burchaklari doirasimon burjlar bilan mustahkamlanadi. Bu davrda bunyod etilgan qalʼa va koʻshklar orasida meʼmoriy jihatdan, ayniqsa, Teshikqalʼa va Yakka Porson diqqatga sazovordir.

Xorazmda badiiy sanʼat ham rivoj topgan. Ayniqsa, zargarlik (oltin, kumush va jezdan turli xil taqinchoqlar: uzuk, bilaguzuk, isirgʻa va boshqalar) ohangarlik va sarrojlik, ohanjoma (temir jiba, ot anjomlar) yasalgan, ip va ipakli guldor matolar toʻqilgan. Miloddan avval VI—V asrlarda roʻy bergan yuksalish milodiy III asr oxiri va IV asr boshida tushkunlikka uchrab, xarobaga aylangan qator shaharu qalʼalar V— VI asrlarda yana jonlangan (Kavat qalʼa, Guldursun qalʼa, Kot va b), X asr oxirlarida Shimoliy Xorazmda Urganch shahrining ahamiyati ortib, unda qator monumental binolar qad koʻtargan. Binokorlikda paxsa, xom gʻisht bilan bir qatorda pishiq gʻishtdan foydalana boshlangan (Koʻhna Urganch; Sulton Takashning maqbarasi, Faxriddin ar-Roziyning maqbarasi va boshqa shular jumlasidandir).

VIII asrdan XII asrgacha

Muhammad ibn Muso al-Xorazmiy (783-850) Markaziy Osiyo vakili tomonidan tuzilgan jahon tarixiga oid birinchi kitobning muallifi edi. Afsuski, uning „Tarix kitobi“ („Kitob at-tarix“) faqat boʻlaklarga boʻlib saqlanib qolgan. „Tarix kitobi“ dan koʻchirmalar zanjiri al-Xorazmiyning asarlari yilnomalar, yaʼni xronika shaklida yozilganligini aniqlashga imkon beradi. Undagi voqealar yillar davomida ketma-ket taqdim etildi. Masalan, u Buyuk Aleksandr haqida maʼlumot berdi. Xalifa Abu Bakr hukmronligining boshlanishi, 631-653 yillarda arablarning Vizantiya va Eronga qarshi olib borgan harbiy harakatlari, arablarning Suriya, Iroq, Eron va Movarounnahrni bosib olishi, 728-731 yillarda arablar va xazarlar oʻrtasidagi urush haqida ham maʼlumot berilgan. „Tarix“ kitobi 830-yil atrofida tugatilgan.^[29]

Xorazm madaniyati IX asrning birinchi yarmida tashkil topgan Oʻgʻuzlar davlatining davlat va pul tizimining shakllanishiga taʼsir koʻrsatdi. Oʻgʻuz tangalaridagi yozuvlar Xorazm alifbosiga tegishli edi.^[30]

Beruniy Xorazmda 1000-yilga yaqin yozilgan „Qadimiy xalqlardan qolgan yodgorliklar“ asarida Xorazmning turkiy aholisi foydalangan hayvonlar tsikliga koʻra yillarning turkiy nomlarini beradi. Xuddi shu asarida u oy nomlarini turkchada beradi: ulugʻ-oy, kichik-oy, birinchi-oy, ikkinchi-oy, uchinchi-oy, toʻrtinchi-oy, beshinchi-oy, oltinchi-oy, yetinchi-oh, sakkizinchi-oy, toʻqqizinchi-oy, oʻninchi-oy.^[31]

Musulmon Sharqining buyuk allomalaridan biri Abu Ali ibn Sino 997 yilda Buxorodan Xorazmga koʻchib otgan^[32], u yerda 1012-yilgacha 15 yil yashagan. 997-998 yillarda Beruniy savol-javob shaklida mujassam boʻlgan kosmogoniya va fizikaning turli masalalari boʻyicha Ibn Sino bilan yozishmalar olib borgan. Urganchda Ibn Sinoga Maʻmun akademiyasida Yaqin Sharqning ilgʻor ilmiy elitasi bilan ishlash nasib etdi. Ular orasida ensiklopedik olim Abu Rayhon Beruniy, tabib astronom Abu Sahl Iso ibn Yahyo al-Masihiy bor edi, unga Ibn Sino burchaklarni oʻlchashga bagʻishlangan. Bundan tashqari, olimlar orasida tabib Abu-l-Xayr ibn al-Hammar, Abu Nasr ibn Iroq – Xorazmshohning jiyani va boshqalar bor edi. Ibn Sinoning shon-shuhratini tashkil etgan ikki asarning asoslari, „Tib qonunlari“ (Al-Qanun fit-t-tibb) va „Shifolash kitoblari“ (Kitob ash-Shifa) Xorazmda – Urganchda qoʻyilgan. „Tibbiyot qonunlari“ Xorazmda 1000-yilda boshlangan va 1020-yil atrofida tugatilgan.^[33]

Xorazmshohlar davlati

Takash maqbarasi, Kuhna Urganch, Turkmaniston

11-asr va 12-asrning birinchi yarmida Xorazm Saljuqiylar davlati tarkibiga kirgan. Xorazmning 11-asrdagi yuksalishi turkiylar sulolasiga mansub xorazmshohlar siyosati bilan uzviy bogʻliq. Mazkur sulolaga saljuq amirining tashtdori Anushtegin asos solgan. Sulton hammomchilari mahkamasining sardori boʻlgan Anushtegin Garchoi Malikshoh (1072—1092-yillar) saroyida yuksak martabaga erishgan. U rahbarlik qilgan mahkama zimmasiga Xorazmni boshqarish ham yuklangan. 1077-yilda Malikshoh Anushtegin Garchoini Xorazmga noib etib tayinlaydi va Xorazmda Anushteginlar sulolasi hukmronligi boshlanadi. Anushteginlar turkiylar sulolasidan boʻlib, oʻsha paytda, Osiyoda hukmronlik qilgan uch buyuk sulola: Anushteginlar, Saljuqiylar va Gʻaznaviylar bir negizdan kelib chiqqan. 1097-yilda Anushtegin vafot etgach, Xorazm noibi etib Ekinji ibn Qorachar tayinlanadi. Biroq u oʻsha yili noiblikdan chetlatilib, uning oʻrniga Anushteginning oʻgʻli Qutbiddin Muhammad (1097—1127-yillar) qoʻyiladi. Garchi, u „Xorazmshoh“ unvonini tiklab, shu nom bilan ulugʻlansa ham Saljuqiylarning sadoqatli noibi boʻlib qoldi. Qayta tiklangan xoramshoh mansabiga sazovor boʻlgan Anushtegin nabirasi Otsiz Xorazm mustaqilligi yoʻlida astoydil harakat qilgan. Xorazmshoh Otsiz (1127—1156-yillar) saljuq sultoni Sanjarga qarshi muvaffaqiyatli kurash olib borgan. U mugʻombir diplomat va qatʼiy sarkarda boʻlib, mustaqil tashqi siyosat yuritadi. Chunonchi, u oʻz hukmdori Sanjarning ruxsatisiz qipchoqlar va turkmanlarga qarshi urush boshlaydi.

1156-yili Otsiz vafot etadi va uning oʻgʻli Elarslon (1156—1172-yillar) xorazmiylar davlatini mustahkamlashni davom ettirib, Dexistonni tevarak-atrofdagi yerlarga qoʻshib oladi. Elarslon oʻziga voris etib oʻgʻli Sultonshoh Mahmudni (1172—1193) tayinlaydi, biroq toʻngʻich oʻgʻli Takash ukasi hokimyatini tan olmay, unga qarshi kurash boshlaydi. Natijada toju-taxt uchun kurash boshlanadi, bu kurash 21 yil davom etib, unda Takash gʻolib keladi. Uning oʻgʻli Tekesh (1172—1200-yillar) 1187-yili Nishopurni, 1192-yili esa Marvni bosib oladi. 1194-yili gʻarbiy saljuqlar sultonini qaqshatqich magʻlubiyatga uchratib, Eronning butun sharqiy qismini egallab oladi. 1195-yili Tekesh abbosiy xalifa qoʻshinini tor-mor qilib, Iroqga bostirib kiradi. Oʻz mamlakati hududlarini ikki karra kengaytirgan va qudratli davlat barpo etgan xorazmshoh Tekeshni Xorazmning eng isteʼdodli hukmdori deb eʼtirof etish mumkin. Uning siyosati kamchiliklaridan biri qipchoq harbiy aristokratiyasiga koʻrsatilgan homiylik boʻlgan.

Alovuddin Muhammad (1200—1220) davrida mamlakat hududi yanada kengadi. 1210-yilda Movarounnahrni Qoraxitoylardan toritib oladi. Uning davrida mamlakat qanchalik gullab-yashnamasin, mamlakat ich-ichidan yemirilib borgan. Xatto, sulton saroyida ham ichki nizolar avj olib, ularning boshida Turkonu Xotun va qipchoqlar turgan. Anushteginlar sulolasidan boʻlgan Xorazmshohlar (1077—1231-yillar): 1. Anushtegin Garchoi 1077—1097-yillar 2. Ekinji ibn Qorachar 1097-y. 3. Qutbiddin Muhammad 1097—1127-yillar 4. Otsiz 1127—1156-yillar 5. Elarslon 1156—1172-yillar 6. Sultonshoh Mahmud 1172-y. 7. Takash 1172—1200-yillar 8. Alovuddin Muhammad 1200—1220-yillar 9. Jaloliddin Manguberdi 1220—1231-yillar

Moʻgʻullar davri

Jaloliddin Manguberdi, toʻliq oti – 'Jaloliddin Abulmuzaffar Manguberdi ibn Muhammad (1198—1231) – Xorazmshohlar davlatining soʻnggi hukmdori (1220-yildan), Muhammad Xorazmshohning toʻngʻich oʻgʻli. Chingizxon Jaloliddin Manguberdiga qarshi Shiki Xutuxu noʻyonni 45 minglik qoʻshin bilan joʻnatadi. Gʻazni yaqinidagi Parvon jangit Jaloliddin Manguberdi moʻgʻullar ustidan ajoyib gʻalabani qoʻlga kiritadi. Biroq jangdan soʻng Jaloliddin Manguberdining lashkarboshilari oʻlja ustida oʻzaro janjallashib qolib, oqibatda Sayfuddin Igʻroq, Aʼzam malik va Muzaffar maliklar Jaloliddin Manguberdini tark etganlar. Jaloliddin Manguberdining yonida faqat Aminalmulk oʻz lashkari bilan qolgan, xolos. Chingizxon katta qoʻshin toʻplab Jaloliddin Manguberdiga qarshi shaxsan oʻzi otlangan. Fapdiz qalʼasi yaqinida Jaloliddin Manguberdi Chingizxon qoʻshinining ilgʻorini tor-mor keltiradi va kuchi ozligi sababli Sind (Hind) daryosi tomon chekinadi. Chingizxon qoʻshini Jaloliddin Manguberdini daryodan utishiga imkon bermay qurshab oladi. 1221-yil 25-noyabrda boʻlgan tengsiz jangda (qarang Sind daryosi boʻyidagi jang) magʻlubiyatga uchragan Jaloliddin Manguberdi 4000 jangchisi bilan Sindning oʻng sohiliga suzib oʻtib, choʻl ichkarisiga kirib ketdi (Bu choʻl hozirda ham Choʻli Jaloliy deb ataladi). Chingizxon Jaloliddin Manguberdining bu jasoratidan hayratda qolib, oʻz oʻgʻillariga qarab: „Ota oʻgʻil mana shunday boʻlishi lozim!“, degan.

Xorazm XV – XVIII asrning birinchi yarmida

Asosiy maqola: Xiva xonligi

1505-yilda Xorazm Muhammad Shayboniyxon davlati tarkibiga kirdi. Amudaryo oʻzanining oʻzgarishi munosabati bilan 1573-yili Xorazm poytaxti Xivaga koʻchirildi. XVII asrdan boshlab Xorazm Rossiya tarixshunosligida Xiva xonligi deb nomlana boshladi. Davlatning rasmiy nomi qadimiy nomi boʻyicha – Xorazm edi. 1511-yildan 1770-yilgacha Xorazmni shiboniylar sulolasi boshqardi.

Xorazmning mashhur oʻzbek hukmdori Abulgozi-xon (Abul-gʻozi Bahodir-xon) (1603—1664), Shayboniylarning oʻzbek sulolasidan, tarixchi va yozuvchi edi. Abulgʻoziy ikkita tarixiy asarning muallifi sifatida tanilgan: „Turkmanlarning nasabnomasi“ (1661-yil yakunlangan) va „Turklar nasabnomasi“ (Qozon, 1852 va Peterburgda nashr etilgan, 1871); u Sablukov tomonidan baʼzi Yevropa tillariga, shu jumladan rus tiliga tarjima qilingan va nashrga joylashtirilgan. I. N. Berezin „Sharq tarixchilari kutubxonasi“ (III jild, Kaz., 1854).

Xorazm dostonchilik maktabining yirik vakillari: Suyav baxshi (19-asr), Jumanazar baxshi, Ahmad baxshi, Matnazar Jabbor oʻgʻli, Bola baxshi, Xudoybergan Oʻtagan oʻgʻli, Ollobergan baxshi, Murod baxshi, Boltaboy baxshi, Jumaboy baxshi, Qodir sozchi va boshqa Ular repertuarida „Goʻroʻgʻli“ turkumi dostonlari, „Oshiq Gʻarib“, „Oshiq Maxmud“, „Oshiq Oydin“, „Tohir va Zuhra“, „Layli va Majnun“, „Tulumbiy“ kabi dostonlar mavjud.

Xorazm XVIII asrning ikkinchi yarmi – XIX asrning ikkinchi yarmida

Asosiy maqola: Xiva xonligi

1770-yillarda Xorazmda oʻzbek qoʻngʻirotlari sulolasi vakillari hokimiyat tepasiga keladi. Sulola asoschisi Muhammad Aminbiy edi. Bu davrda poytaxt Xivada Xorazm meʼmorchiligi durdonalari quriladi.

18-asrning 60-yillaridan badavlat shaharliklar va ruhoniylarning qoʻllab-quvvatlashiga erishgan oʻzbek qoʻngʻirot urugʻlari Xiva xonligida hokimiyatni qoʻlga ola boshlagan. Inoq Muhammad Amin (1770—90) 1770-yilda turkmanlarning qarshiligini sindirib, 1782-yilda Buxoro amirligi hujumini qaytarib, Xiva xonligida qoʻngʻirotlarning amaldagi hokimiyatini mustahkamlagan. Avaz Muhammad Inoq davrida Xiva xonligida markaziy hokimiyat mustahkamlanib, iqtisodiy ahvol birmuncha yaxshilangan. Bu bilan 19-asr boshlarida qoʻngʻirotlar sulolasi hokimiyatni rasman egallashiga zamin tayyorlagan. Muhammad Amin Inoq va Avaz Muhammad Inoqlar chingiziy sultonlar nomidan hokimiyatni boshqargan boʻlsalar, ularning vorisi Eltuzar (1804—06) 1804-yilda oʻzini xon deb eʼlon qilgan. Shuning uchun ham Eltuzarxon Xiva xonligi taxtiga oʻtirgan oʻzbek qoʻngʻirotlar sulolasining 1-xoni hisoblanadi. Uning vorisi, inisi Muhammad Rahimxon I Xiva xonligini birlashtirishni nihoyasiga yetkazgan. 1811-yilda bir qancha yurishlardan keyin qoraqalpoqlarni ham Xiva xonligi tarkibiga qoʻshib olgan. U oʻtkazgan siyosiy, maʼmuriy, iqtisodiy islohotlar natijasida boshqaruv tizimi takomillashib, soliqlar tartibga tushgan.

Olloqulixon (1825—42), Rahimqulixon (1842—45) va Muhammad Aminxon (1846—55) davrlarida Xiva qoʻshinlarining Xurosonga yurishlari kuchaydi, Marv shahri uchun Buxoro amirligi bilan tez-tez urushlar boʻlib turgan. Xiva xonlari bu davrda Sirdaryoning Orol dengiziga quyiladigan joyidan Turkmaniston hududidagi Kushkagacha boʻlgan yerlarni boshqargan. 1855-yilda Saraxsni qamal qilish paytida Muhammad Aminxonning halok boʻlishi mamlakatda parokandalikka sabab boʻlgan. Abdullaxon (1855—56), Qutlugʻmurodxonlar (1856) 6 oydan koʻp hukmronlik qilmaslaridan oʻldirilgan. 1856-yilda taxtni Sayd Muhammadxon (1856—64) egallagan.

Xiva xonligida soʻnggi mustaqil hukmdor Feruz taxallusi bilan ijod qilgan Muhammad Rahimxon II (1864—1910) boʻlgan. Uning davrida xonlikning siyosiy, iqtisodiy, madaniy jihatdan oʻsishi koʻzga tashlanadi. Lekin, 1873-yilda Rossiya Xiva xonligini bosib olgan, Muhammad Rahimxon II va K.P.Kaufman imzolagan Gandimiyon shartnomasiga koʻra, Xiva xonligi Rossiyaga qaram davlatga aylanib qolgan.

XIX asrda Budapeshtdagi Yevropa fanlar akademiyalaridan biriga lavozimda ishlagan Xorazmdan birinchi va Markaziy Osiyodan yagona olim tilshunos Mullo Isʼhoq (1836—1892) edi.^[34]

Bu davrda ilk oʻzbek matbaachisi va noshiri Otajon Abdalov (1856—1939) oʻz faoliyatini boshladi. Matbaachilik faoliyatini 1874-yildan Xiva shahrida Xiva xoni Muhammad Rahimxon II saroyida tashkil etilgan toshbosmada ishlashdan boshlagan. Otajon Abdalov 1876-yilda Abdunosir Farohiyning „Nisabussibyon“ asarini toshbosmada bosib xonga taqdim etdi. Bu kitob Xivadagina emas, balki butun Oʻrta Osiyo miqyosida birinchi bosma kitob hisoblanadi.

Asfandiyorxon (1910—1918) Rossiyadagi oʻzgarishlar sabab Xiva xonligida zulmni kuchaytirgan. Shu bilan birga Rossiya hukumati talabi bilan 1910—1913-yillarda vazir Islomxoʻja boshchiligida islohotlar oʻtkazishga harakat qilgan. 1914—1916-yillarda soliqlarning koʻpayishi, iqtisodiy ahvolning ogʻirlashishi sababli xalqning norozilik harakati kuchaydi.

1873-yili Muhammad Rahimxon II hukmdorligi davrida Xorazm Rossiya imperiyasiga tobe davlatga aylanadi. Qoʻngʻirotlar 1920-yilga qadar, Qizil Armiya bosqini natijasida agʻdarilgunga qadar, hukmronlikni oʻz qoʻlida saqlab qoldilar.

Xorazm XX asr boshlarida

Xudoybergan Devonov (1878 – 1940) – birinchi xorazmlik oʻzbek kinooperatori va oʻzbek kinosanʼatining asoschisi boʻlgan. 1907—1908-yillar Moskva, Peterburgdan teleskop, grammofon, foto va kino asboblari olib kelib fotolaboratoriya tashkil etgan. Bu laboratoriya Xorazmda fotokinostudiya vazifasini oʻtagan. Devonov ijodi rus kinosanʼatkorlari faoliyati bilan deyarli bir vaqtda boshlangan. U „Oʻrta Osiyo meʼmoriy yodgorliklari“, „Turkiston koʻrinishlari“, „Xiva va xivaliklar“ kabi qisqa filmlarni ishlagan. Oʻz filmlarida vatanparvarlik, maʼrifatparvarlik gʻoyalarini ilgari surgan. Xorazm xalqi urf-odatlari ifodalangan mingga yaqin fotosurat yaratdi. XXSR davrida maktab, internatlar ochib, unda foto-kino ishlarini olib bordi.

Otajon Abdalov (1856, Xiva – 1927) – birinchi oʻzbek kitob chop etuvchisi, Xorazm hududida kitob bosib chiqarishni asoschisi boʻlgan. Litografiyalarda Alisher Navoiy, Munis Xorazmiy, Mirza Abdukarim, Mashrab, Ogahiy va boshqa oʻzbek va mumtoz adabiyoti klassiklarining asarlari yaratilgan.

1921-yilda oʻzbek siyosiy va jamoat arbobi, tilshunos, jurnalist va Xorazm jadidchiligining taniqli arboblaridan biri Mulla Bekjon (1887—1929) Xiva Xalq Universitetini (hozirgi Urganch davlat universiteti) – Markaziy Osiyodagi birinchi universitetlardan biri ochdi.^[35]^[36]

Xorazm hukmdorlari

Xorazm hukmdorlari
Ismi	Boshqaruv yillari	Unvonlar
Siyovushiylar sulolasi
	taxminan mil. av. 1200 – 1140	xorazmshoh
Saksafar	taxminan mil. av. 519 – 517	xorazmshoh
Farasman	taxminan mil. av. 329 – 320	xorazmshoh
Afrigʻiylar sulolasi
Afrigʻ	305 – ?	xorazmshoh
Ahmad ibn Iroq	?	xorazmshoh
Abu Abdulloh Muhammad ibn Ahmad	? – 995	xorazmshoh
Mamuniylar sulolasi
Abu Ali Maʼmun ibn Muhammad	992—995 995 – 997	Gurganj amiri xorazmshoh
Abu-l-Xasan Ali ibn Maʼmun	997—1009	xorazmshoh
Ayn ad-Daula Abu-l-Abbos Maʼmun ibn Ali	1009—1017	xorazmshoh
Abu-l-Xaris Muhammad	1017	xorazmshoh
Oltintosh sulolasi
Altuntash	1017—1032	xorazmshoh
Xarun ibn Altuntash	1032—1035	xorazmshoh
Ismoil ibn Altuntash	1035—1041	xorazmshoh
Anushteginiylar sulolasi (Bekdili)
Qutbiddin Muhammad I	1097—1127	xorazmshoh
Ala ad-in Otsiz	1127—1138, 1139 – 1156	xorazmshoh
Taj ad-Din El Arslon	1156—1172	xorazmshoh
Jaloladdin Sultonshoh Mahmud	1172	xorazmshoh
Ala ad-Din Takash	1172—1200	xorazmshoh
Ala ad-Din Muhammad II	1200—1220	xorazmshoh
Qutb ad-Din Uzlagshoh	1217—1221	valeahd, Xorazm, Xuroson va Mazandaron sultoni
Jaloladdin Manguberdi	1217—1220 1220 – 1231	Gʻazniy, Bamian va Gur sultoni xorazmshox
Rukn ad-Din Gursanjti	1217—1222	Iroq sultoni
Gʻiyosiddin Pirshoh	1217—1229	Kerman va Mekran sultoni

Manbalar

↑ Kultura i iskusstvo drevnego Xorezma. M., 1981, s3.
↑ Rapoport Yu. A. Kratkiy ocherk istorii Xorezma v drevnosti // Priarale v drevnosti i srednevekove. M., 1998,s.28
↑ Tolstov, S. P. Drevniy Xorezm (opit istoriko-arxeologicheskogo issledovaniya). 1948, s.13
↑ Rapoprot Yu. A., Kratkiy ocherk istorii Xorezma v drevnosti // Priarale v drevnosti i srednevekove. Moskva: Vostochnaya literatura, 1998,s.28
↑ Bartold V. V. Sochineniya t.1. M., 1963, s.199
↑ Nerazik, Ye. Ye. K probleme razvitiya gorodov Xorezma // Kultura i iskusstva drevnego Xorezma. M.,"Nauka 1981, S.224
↑ Tolstov, S. P. Drevniy Xorezm. M., 1948, S.22
↑ Gulyamov, Ya. G. Istoriya orosheniya Xorezma s drevneyshix vremen do nashix dney. Tashkent, 1956, s.146.
↑ Drevnosti Yujnogo Xorezma. Trudi Xorezmskoy arxeologo-etnograficheskoy ekspeditsii. T. 16. M., 1991, s.13
↑ Rapoport Yu. A. Kratkiy ocherk istorii Xorezma v drevnosti // Priarale v drevnosti i srednevekove. – M. Vostochnaya literatura, 1998. – „V predelax oazisa zafiksirovano okolo 400 poseleniy arxaicheskogo vremeni, no lish gorodiщe Kyuzeli-gir v levoberejnom Xorezme mojno schitat razvalinami ukreplennogo goroda“.
↑ „ХОРЕЗМ • Большая российская энциклопедия - электронная версия“. old.bigenc.ru. Qaraldi: 2023-yil 16-iyun.
↑ Юсупов Х. „Путеводитель по археолого-архитектурным памятникам Ташаузской области“. Туркменистан (1989). Qaraldi: 2023-yil 23-may.
↑ A. A. Xakimov. Osobennosti razvitiya kulturi i iskusstva Xorezma s drevnosti do VIII veka // Xorezm v istorii gosudarstvennosti Uzbekistana – Tashkent, 2013 g.
↑ Рапопорт Ю. А. „Краткий очерк истории Хорезма в древности // Приаралье в древности и средневековье.“ с. 32. Восточная литература (1998 г.).
↑ S. B. Bolelov – statya "Kyuzeli-gir " na sayte proekta BRE.
↑ Drevneyshie gosudarstva Kavkaza i Sredney Azii. (pod obщ. redaksiey akad. B. A. Ribakova) – Moskva, izd. Nauka, 1985 g.
↑ Юсупов Х. „Путеводитель по археолого-архитектурным памятникам Ташаузской области“. Туркменистан (1989). Qaraldi: 2023-yil 23-may.
↑ A. A. Xakimov. Osobennosti razvitiya kulturi i iskusstva Xorezma s drevnosti do VIII veka // Xorezm v istorii gosudarstvennosti Uzbekistana – Tashkent, 2013 g.
↑ Xorezm. – Bolshaya sovetskaya ensiklopediya (v 30 tomax). 3-e izdanie, 1969-1978. Moskva, izd. „Sovetskaya ensiklopediiya“
↑ Yu. A.Rapoport, M. S. Lapirov-Skoblo. Raskopki dvorsovogo zdaniya na gorodiщe Kalali-Gir 1 v 1958 g. – Polevie issledovaniya Xorezmskoy ekspeditsii v 1958-1961 gg. – Izdatelstvo AN SSSR, 1963 g., s. 141: „Gorodiщe Kalali-gir 1 raspolojeno v predelax Tashauzskoy oblasti Turkmenskoy SSR na suxom rusle Daudan – odnom nz drevnix protokov Amu-Dari, peresekayuщem severo-vostochnie Kara-Kumi. Steni kreposti idut po krayu kamenistoy vozvishennosti, obrazuya pryamougolnik, ploщad kotorogo neskolko previshaet 630 tis. kv. m. Eto krupneyshee po svoim razmeram gorodiщe Xorezma.“
↑ https://uzreport.news/society/v-horezme-vedutsya-raskopki-samogo-drevnego-iz-otkryityih-hramov-zoroastrizma
↑ https://podrobno.uz/cat/podrobno/uzbekskie-arkheologi-vozrodyat-odin-iz-drevneyshikh-gorodov-tsentralnoy-azii/
↑ Betts, Alison, Vadim N. Yagodin, Frantz Grenet, Fiona Kidd, Michele Minardi, Melodie Bonnat, and Stanislav Khashimov. „The Akchakhan-kala wall paintings: new perspectives on kingship and religion in Ancient Chorasmia.“ Journal of Inner Asian Art and Archaeology 7 (2016): 125-165.
↑ Tolstov, S. P. Koy-Krylgan-kala--pamyatnik kul’tury drevnego Khorezma IV v. do n. e.-IV v. n. e. Vol. 5. M., 1967, s.253
↑ Trudi Xorezmskoy arxeologo-etnograficheskoy ekspeditsii, t. XIV. M., „Nauka“, 1984
↑ Tenishev E. R. Gunnov yazik // Yaziki mira: Tyurkskie yaziki. – M., 1997. – S. 52-53.
↑ „Syunnu-Gunni. Kto je oni? Stenogramma leksii, prochitannoy Annoy Vladimirovnoy Dibo“. 2014-yil 27-martda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2020-yil 22-noyabr.
↑ Etienne de la Vaissiere, Is there a „Nationality of the Hephtalites?“ in Bulletin of the Asia institute. New series. Volume 17. 2003. [2007], p. 129—130
↑ P. G. BULGAKOV, B. A. ROSENFBLD „TARIX KITOBI“ AL-XORAZMI // Oʻzbekistondagi ijtimoiy fanlar. № 7, 1983, s.18-22
↑ Goncharov Ye. YU., Nastich V. N. Novyye numizmaticheskiye pamyatniki IX v. iz Vostochnogo Priaralʼya (novootkrytyy chekan gosudarstva Syrdar’inskikh oguzov) // Mezhdunarodnaya nauchnaya konferensiya „RASMIR: Vostochnaya numizmatika – 2011“. Sb. nauch. trudov. ― Kiyev, 2013. S. 26–3
↑ Abu Reykhan Biruni. Izbrannyye proizvedeniya, I. Tashkent. AN UzbSSR. 1957, s.87-89.
↑ M. N. Boltayev. Abu Ali ibn Sina – velikiy myslitel', uchenyy entsiklopedist srednevekovogo Vostoka. M.: Sampo, 2002,s.37
↑ Petrov, V. D. „Ibn Sina-velikiy sredneaziatskiy uchenyy entsiklopedist.“ Abu Ali Ibn Sina. Kanon vrachebnoy nauki. Tashkent, 1981, c. XVII
↑ VAMBYeRINING YOʻLDOShI MULLA ISHOQ // Sharq yulduzi. – Oʻzbekiston SSR yozuvchilar uyushmasi, 1981. – S. 223
↑ Validiy, Boʻlinganni boʻri er (Hotiralar), Tashkent, 1997.
↑ M. Matkarimov, Khorezm Republic: Davlat Tuzilishi, Nozirllari wa Itisodi, Urgench, 1993.

Adabiyotlar

Tolstov S. P., Qadimgi Xorazm madaniyatini izlab, Toshkent, 1964;
Tolstov S. P., Po drevnim deltam Oksa i Yaksarta, Moskva, 1962;
Masson V. M., Srednyaya Aziya i Drevniy Vostok, Moskva, 1964;
Istoriya Xorezma. Tashkent, 1976.
Dzhabbarov I. Drevniy Khorezm – strana vysokoy kul’tury i unikal’noy dukhovnosti (Etno-istoricheskiye ocherki) Moskva : Institut etnologii i antropologii RAN, 2014.
Veselovskiy N. I. Ocherk istoriko-geograficheskix svedeniy o Xivinskom xanstve ot drevneyshix vremyon do nastoyaщego vremeni. SPb., 1877.
Tolstov S. P. Novogodniy prazdnik „kalandas“ u xorezmiyskix xristian nachala XI veka. (Wayback Machine saytida 25-noyabr 2009-yil sanasida arxivlangan) Materiali i issledovaniya po etnografii i antropologii SSSR, 1946, 2, s. 87-108.
B. Grozniy. Protoindiyskie pismena i ix rasshifrovka. Vestnik drevney istorii 2 (11). 1940.
Tolstov S. P. Po sledam drevnexorezmiyskoy sivilizatsii. M.-L.: 1948.
Kidirniyazov M.-Sh. Materialnaya kultura gorodov Xorezma v XIII—XIV vekax. Nukus: Karakalpakstan, 1989.

Havolalar

Kungrad
Portal Xorezma
Nash kray – Xorezm (Wayback Machine saytida 28-noyabr 2020-yil sanasida arxivlangan)
A. Paevskiy. Sledi zabitoy imperii
Tsarstvo Xorezmiysev

Ushbu maqolada Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi (2000-2005) maʼlumotlaridan foydalanilgan.

[1] Kultura i iskusstvo drevnego Xorezma. M., 1981, s3.

[2] Rapoport Yu. A. Kratkiy ocherk istorii Xorezma v drevnosti // Priarale v drevnosti i srednevekove. M., 1998,s.28

[3] Tolstov, S. P. Drevniy Xorezm (opit istoriko-arxeologicheskogo issledovaniya). 1948, s.13

[4] Rapoprot Yu. A., Kratkiy ocherk istorii Xorezma v drevnosti // Priarale v drevnosti i srednevekove. Moskva: Vostochnaya literatura, 1998,s.28

[5] Bartold V. V. Sochineniya t.1. M., 1963, s.199

[6] Nerazik, Ye. Ye. K probleme razvitiya gorodov Xorezma // Kultura i iskusstva drevnego Xorezma. M.,"Nauka 1981, S.224

[7] Tolstov, S. P. Drevniy Xorezm. M., 1948, S.22

[8] Gulyamov, Ya. G. Istoriya orosheniya Xorezma s drevneyshix vremen do nashix dney. Tashkent, 1956, s.146.

[9] Drevnosti Yujnogo Xorezma. Trudi Xorezmskoy arxeologo-etnograficheskoy ekspeditsii. T. 16. M., 1991, s.13

[10] Rapoport Yu. A. Kratkiy ocherk istorii Xorezma v drevnosti // Priarale v drevnosti i srednevekove. – M. Vostochnaya literatura, 1998. – „V predelax oazisa zafiksirovano okolo 400 poseleniy arxaicheskogo vremeni, no lish gorodiщe Kyuzeli-gir v levoberejnom Xorezme mojno schitat razvalinami ukreplennogo goroda“.

[11] „ХОРЕЗМ • Большая российская энциклопедия - электронная версия“. old.bigenc.ru. Qaraldi: 2023-yil 16-iyun.

[:024-12] Юсупов Х. „Путеводитель по археолого-архитектурным памятникам Ташаузской области“. Туркменистан (1989). Qaraldi: 2023-yil 23-may.

[ReferenceA-13] A. A. Xakimov. Osobennosti razvitiya kulturi i iskusstva Xorezma s drevnosti do VIII veka // Xorezm v istorii gosudarstvennosti Uzbekistana – Tashkent, 2013 g.

[14] Рапопорт Ю. А. „Краткий очерк истории Хорезма в древности // Приаралье в древности и средневековье.“ с. 32. Восточная литература (1998 г.).

[Кюзели-гыр-15] S. B. Bolelov – statya "Kyuzeli-gir " na sayte proekta BRE.

[16] Drevneyshie gosudarstva Kavkaza i Sredney Azii. (pod obщ. redaksiey akad. B. A. Ribakova) – Moskva, izd. Nauka, 1985 g.

[:0242-17] Юсупов Х. „Путеводитель по археолого-архитектурным памятникам Ташаузской области“. Туркменистан (1989). Qaraldi: 2023-yil 23-may.

[ReferenceA2-18] A. A. Xakimov. Osobennosti razvitiya kulturi i iskusstva Xorezma s drevnosti do VIII veka // Xorezm v istorii gosudarstvennosti Uzbekistana – Tashkent, 2013 g.

[19] Xorezm. – Bolshaya sovetskaya ensiklopediya (v 30 tomax). 3-e izdanie, 1969-1978. Moskva, izd. „Sovetskaya ensiklopediiya“

[20] Yu. A.Rapoport, M. S. Lapirov-Skoblo. Raskopki dvorsovogo zdaniya na gorodiщe Kalali-Gir 1 v 1958 g. – Polevie issledovaniya Xorezmskoy ekspeditsii v 1958-1961 gg. – Izdatelstvo AN SSSR, 1963 g., s. 141: „Gorodiщe Kalali-gir 1 raspolojeno v predelax Tashauzskoy oblasti Turkmenskoy SSR na suxom rusle Daudan – odnom nz drevnix protokov Amu-Dari, peresekayuщem severo-vostochnie Kara-Kumi. Steni kreposti idut po krayu kamenistoy vozvishennosti, obrazuya pryamougolnik, ploщad kotorogo neskolko previshaet 630 tis. kv. m. Eto krupneyshee po svoim razmeram gorodiщe Xorezma.“

[21] ttps://uzreport.news/society/v-horezme-vedutsya-raskopki-samogo-drevnego-iz-otkryityih-hramov-zoroastrizma

[22] ttps://podrobno.uz/cat/podrobno/uzbekskie-arkheologi-vozrodyat-odin-iz-drevneyshikh-gorodov-tsentralnoy-azii/

[23] Betts, Alison, Vadim N. Yagodin, Frantz Grenet, Fiona Kidd, Michele Minardi, Melodie Bonnat, and Stanislav Khashimov. „The Akchakhan-kala wall paintings: new perspectives on kingship and religion in Ancient Chorasmia.“ Journal of Inner Asian Art and Archaeology 7 (2016): 125-165.

[24] Tolstov, S. P. Koy-Krylgan-kala--pamyatnik kul’tury drevnego Khorezma IV v. do n. e.-IV v. n. e. Vol. 5. M., 1967, s.253

[25] Trudi Xorezmskoy arxeologo-etnograficheskoy ekspeditsii, t. XIV. M., „Nauka“, 1984

[26] Tenishev E. R. Gunnov yazik // Yaziki mira: Tyurkskie yaziki. – M., 1997. – S. 52-53.

[27] „Syunnu-Gunni. Kto je oni? Stenogramma leksii, prochitannoy Annoy Vladimirovnoy Dibo“. 2014-yil 27-martda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2020-yil 22-noyabr.

[28] Etienne de la Vaissiere, Is there a „Nationality of the Hephtalites?“ in Bulletin of the Asia institute. New series. Volume 17. 2003. [2007], p. 129—130

[29] P. G. BULGAKOV, B. A. ROSENFBLD „TARIX KITOBI“ AL-XORAZMI // Oʻzbekistondagi ijtimoiy fanlar. № 7, 1983, s.18-22

[30] Goncharov Ye. YU., Nastich V. N. Novyye numizmaticheskiye pamyatniki IX v. iz Vostochnogo Priaralʼya (novootkrytyy chekan gosudarstva Syrdar’inskikh oguzov) // Mezhdunarodnaya nauchnaya konferensiya „RASMIR: Vostochnaya numizmatika – 2011“. Sb. nauch. trudov. ― Kiyev, 2013. S. 26–3

[31] Abu Reykhan Biruni. Izbrannyye proizvedeniya, I. Tashkent. AN UzbSSR. 1957, s.87-89.

[32] M. N. Boltayev. Abu Ali ibn Sina – velikiy myslitel', uchenyy entsiklopedist srednevekovogo Vostoka. M.: Sampo, 2002,s.37

[33] Petrov, V. D. „Ibn Sina-velikiy sredneaziatskiy uchenyy entsiklopedist.“ Abu Ali Ibn Sina. Kanon vrachebnoy nauki. Tashkent, 1981, c. XVII

[34] VAMBYeRINING YOʻLDOShI MULLA ISHOQ // Sharq yulduzi. – Oʻzbekiston SSR yozuvchilar uyushmasi, 1981. – S. 223

[35] Validiy, Boʻlinganni boʻri er (Hotiralar), Tashkent, 1997.

[36] M. Matkarimov, Khorezm Republic: Davlat Tuzilishi, Nozirllari wa Itisodi, Urgench, 1993.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]